Οι βαθμοί κι η εικόνα από το άμεσο μέλλον

Ενα γκολ του Αλεξάνταρ Πρίγιοβιτς στο 75’ ήταν αρκετό τελικά για να κάνει τη διαφορά ανάμεσα στον ΠΑΟΚ και τον Παναιτωλικό, δίνοντας τη νίκη στους γηπεδούχους, στην άδεια – λόγω τιμωρίας – Τούμπα. Με τον τρόπο αυτό, ο Ραζβάν Λουτσέσκου κι οι ποδοσφαιριστές του επέστρεψαν στις νίκες, κερδίζοντας υπερπολύτιμο χρόνο για να μπορέσουν να δουλέψουν απερίσπαστοι πάνω σε συγκεκριμένες αδυναμίες που έχει η ομάδα και που για να μπορέσει να έχει αξιώσεις στη συνέχεια θα πρέπει να διορθώσει. Το ότι η ομάδα έχει πρόβλημα δεν είναι δα και … μυστικό, όμως το ερώτημα είναι αν βρίσκεται στο σωστό δρόμο προκειμένου να επανέλθει δριμύτερη, έχοντας ήδη απωλέσει τέσσερις βαθμούς σε δυο εκτός έδρας αναμετρήσεις με αντιπάλους – θεωρητικά πάντα – υποδεέστερους.
 
Ηταν η πρώτη φορά που ο Ρουμάνος τεχνικός είχε όλα τα μεταγραφικά αποκτήματα στη διάθεσή του, έστω κι αν όχι σε απόλυτο βαθμό ετοιμότητας. Γι’ αυτό κι η παρουσία μόνον του Ελ Καντουρί στο αρχικό σχήμα, ενώ ο μόνος που πήρε – τελικά – χρόνο συμμετοχής κι αποδεδειγμένα έκανε τη διαφορά ήταν ο Αντελίνο Βιεϊρίνια, μαζί με τον …. προϋπάρχοντα Πέλκα, που επίσης πέρασε ως αλλαγή στο δεύτερο ημίχρονο. Κι αυτό επειδή αμφότεροι έδωσαν κινητικότητα στην ομάδα τους, ακυρώνοντας το στατικό κι απολύτως ανώφελο παιχνίδι του πρώτου μέρους, με τον ΠΑΟΚνα συνεχίζει να δυσκολεύεται απέναντι σε πολυπρόσωπες άμυνες, καθώς παραμένει άκρως προβλέψιμος, χωρίς φαντασία κι ατομικές ενέργειες ικανές να δημιουργήσουν ανισορροπίες στον αντίπαλο. Σημείο αναφοράς κι η αδυναμία αξιοποίησης των στημένων φάσεων ως τώρα. Ναι, είναι πράγματα πάνω στα οποία γίνεται δουλειά, απλώς μέχρι να υπάρξουν ορατά αποτελέσματα θα παραμένουν «χτυπητές» αδυναμίες. Γενικότερα όμως είναι δεδομένα που αντανακλούν πάνω στη λαβωμένη αυτοπεποίθηση των ποδοσφαιριστών και της εν γένει ψυχολογίας τους, κάτι το οποίο δεν περνά ούτε απαρατήρητο, ούτε ανεκμετάλλευτο από τον εκάστοτε αντίπαλο που «χτίζει» πάνω σ’ αυτό το δικό του παιχνίδι.
 
Για πρώτη φορά έπειτα από καιρό χτες υπήρχαν δυο «καθαρόαιμα» αμυντικά χαφ, με Κάτσε και Τσίμιροτ στο αρχικό σχήμα. Η άμυνα δεν άλλαξε σε κάτι σ’ επίπεδο προσώπων, απλώς υπήρξε μια πιο αποτελεσματική εικόνα σ’ επίπεδο προσωπικών μονομαχιών και δη σε στιγμές υψηλής επικινδυνότητας, όπως ήταν οι αντεπιθέσεις της ομάδας του Μάκη Χάβου. Η ανάγκη για το αποτέλεσμα κι η δεδομένη πίεση που υπάρχει γι’ αυτό προκάλεσαν και κάποιες … αναρχίες στο παιχνίδι της ομάδας, όπως τέτοια ήταν η πρωτοβουλία του Μάτος να συγκλίνει στον άξονα και να προωθείται αφήνοντας χώρο από την πλευρά του, κάτι που τονίστηκε αρκετές φορές κι εντός της ομάδας την ώρα του αγώνα. Οι Αγρινιώτες είχαν ευκαιρίας να πλήξουν τον «Δικέφαλο» στο πρώτο ημίχρονο, αλλά τα τελειώματά τους δεν ήταν ποτέ χωρίς παρέμβαση ποδοσφαιριστή των γηπεδούχων.
 
Με την αναποτελεσματική εικόνα του πρώτου μέρους να μην αλλάζει στο ξεκίνημα του δευτέρου κι ενώ είχαν προηγηθεί αρκετές φωνές στ’ αποδυτήρια στην ανάπαυλα, γοργά ήρθε η πρώτη διαφοροποίηση στο αρχικό σχήμα. Στο 52’ ο Μακ έδωσε τη θέση του στον Πέλκα, καθώς νωρίτερα καμία από τη μετακίνηση και τις μεταξύ τους αλλαγές στη μεσοεπιθετική γραμμή των Ελ Καντουρί, Κάμπος και Μακ δεν είχε αποφέρει κάτι, με συνέπεια η ενέργεια κι η διάθεση του Μαροκινού να περνά ανεκμετάλλευτη. Ο νεαρός μεσοεπιθετικός έδωσε αυτό που έλειπε. Πρωτοβουλίες, ενέργεια και κίνηση, αναγκάζοντας αντίπαλο μετά τον αγώνα έξω από τ’ αποδυτήρια να τον … «περιποιείται» με χαμόγελο λέγοντάς του πως μπήκε κι άλλαξε τον αγώνα εις βάρος του Παναιτωλικού.
 
Ο ΠΑΟΚέγινε πιο δραστήριος, πιο κινητικός, πιο επικίνδυνος αφού για τον περιορισμό του Πέλκα κινητοποιούνταν πλέον περισσότεροι του ενός αντιπάλου με τους συμπαίκτες του αν βρίσκουν χώρους και με κίνηση να δημιουργούν τις προϋποθέσεις για κάτι πιο ουσιαστικό στην αντίπαλη περιοχή. Ούτε η οπισθοχώρησή του, έντεκα λεπτά μετά όταν στον αγώνα πέρασε ο Αντελίνο Βιεϊρίνια αντί του Κάτσε, με συνέπεια ο Ελ Καντουρί να περάσει εκ νέου στον άξονα κι εκείνος να πάει λίγο πιο πίσω, δεν πτόησε το σύνολο. Αντιθέτως, η επιστροφή του εμβληματικού Πορτογάλου τόνωσε ακόμη περισσότερο τη λειτουργία της ομάδας, επιβραβεύοντας το ρίσκο της χρησιμοποίησής του, αφού αρχικά ο αγώνας που είχε αποφασιστεί να επιστρέψει έπειτα από πεντέμιση χρόνια απουσίας ήταν αυτός του Κυπέλλου της προσεχούς Τετάρτης με τον Λεβαδειακό στο Καυτανζόγλειο. Ωστόσο, η υπερπροσπάθεια του ιδίου κι η επιμονή του απέδωσε καρπούς.
 
Η πίεση στον αντίπαλο σταδιακά αυξήθηκε,  σ’ αντίθεση με το πρώτο ημίχρονο, η παραγωγή ευκαιρίων πολλαπλασιάστηκε και στην πλέον … ανύποπτη από αυτές ο Τσίμιροτ «γέμισε» από απόσταση κι ο Πρίγιοβιτς με κεφαλιά νίκησε τον Κυριακίδη, σε μια χρονική στιγμή που είχε ήδη αποφασιστεί η αντικατάσταση του Σέρβου επιθετικού από τον Κουλούρη. Κίνηση διόλου παράδοξη, παρά τη συγκεκριμένη εξέλιξη, καθώς ο υψηλόσωμος επιθετικός διάγει μια περίοδο ντεφορμαρίσματος, κρίνοντας κι από αρκετές φάσεις τις οποίες ο ίδιος έχει αποδείξει στο πρόσφατο παρελθόν πως έχει την ικανότητα να μετατρέψει σε γκολ, να περνούν αναξιοποίητες τόσο χτες όσο και στη Ριζούπολη. Κάτι ανάλογο ισχύει και με τον Μακ, που ναι μεν κανείς δεν μπορεί ν’ αμφισβητήσει τη διάθεση και την προσπάθειά του αλλά οι απαιτήσεις από τον ίδιο και τους συμπαίκτες του είναι σαφώς πολύ μεγαλύτερες.
 
Κι όλα αυτά με τους Ζαμπράνο, Μαουρίτσιο στον πάγκο, τους Λεβέκ, Μαλεζά, Μαουρίτσιο, Σαχόφ, Μυστακίδη εκτός, αποδεικνύοντας το άνευ προηγουμένου εύρος επιλογών που έχει πλέον στη διάθεσή της η τεχνική ηγεσία. Το αποτέλεσμα είναι η Νο1 προτεραιότητα τη δεδομένη χρονική στιγμή, παράλληλα με τη βελτίωση σε όλους τους τομείς. Επόμενο τεστ το Κύπελλο. Την Τετάρτη, στο Καυτανζόγλειο λόγω του προβλήματος στον αγωνιστικό χώρο της Τούμπας, χωρίς κόσμο και με αντίπαλο τον Λεβαδειακό, έχοντας στον ορίζοντα τον Κυριακάτικο – και πάλι – εντός έδρας αγώνα στην Τούμπα όμως, με τον ΠΑΣ Γιάννινα. Καλή δύναμη και καλή συνέχεια σε όλους ….