Η πώληση των κόκκινων δανείων από τις τράπεζες έχει σαν στόχο να βάλει «θηλιά στο λαιμό» των στρατηγικών κακοπληρωτών αλλά και το αόρατο χρήμα (και φυσικά όταν το χρήμα είναι αόρατο είναι και αφορολόγητο).
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των στελεχών του τραπεζικού κλάδου, όταν οι στρατηγικοί κακοπληρωτές αρχίζουν να δέχονται σοβαρές πιέσεις από τις εταιρείες που έχουν αγοράσει τα (κόκκινα) δάνειά τους, τότε, προκειμένου να διασώσουν κομμάτι ή κομμάτια της περιουσίας τους θα προχωρήσουν σε διακανονισμούς και ρυθμίσεις για να γλυτώσουν ακίνητα από το «να βγουν στο σφυρί».
Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, με αυτό το «χαρτί» μπορεί να ανακτηθεί ακόμη και το 35% της αξίας των δανείων αυτών που θεωρούνται «χαμένα» για τις τράπεζες.
Έτσι, η προτεραιότητα με την οποία βγάζουν χαρτοφυλάκια δανείων προς πώληση ορίζεται με βάση – κυρίως- αυτό το στόχο, την ανάκτηση του μέγιστου δυνατού της αξίας δανείων.
Αγκάθι για τις τράπεζες παραμένει η χαμηλή τιμή στην οποία οι εταιρείες – funds, αγοράζουν τα δάνεια αυτά και η τρύπα που φέρνουν οι απώλειες στους προϋπολογισμούς των τραπεζικών ιδρυμάτων.
Δεύτερος στόχος των τραπεζικών ιδρυμάτων είναι και το «αόρατο χρήμα» (ή χρήμα που βρίσκεται στα στρώματα), δηλαδή χρήματα που ναι μεν διακινούνται στην αγορά αλλά χωρίς να περνούν από τράπεζες και άλλα κανάλια που μπορούν να ελεγχθούν.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, μέσα στους επόμενους 12 μήνες μπορούν με αυτούς τους τρόπους να κινητοποιηθούν δισεκατομμύρια ευρώ και να μπουν στην επίσημη (και ελεγχόμενη, δηλαδή και φορολογούμενη οικονομία ακόμη και 5 δισ. ευρώ).