Ήταν, ‘αραγε μια “επιστροφή στην κανονικότητα” η εικόνα της ΑΕΚ κόντρα στον Αστέρα ή είναι πολύ βιαστικό (όπως είπε κι ο Ελέ) να το πει κανείς χωρίς 2-3 εβδομάδες δουλειάς του Μανόλο Χιμένεθ;
Ερώτημα που ούτως ή άλλως θα απαντηθεί σύντομα. Όμως, δεν μου μοιάζει καθόλου παρακινδυνευμένο να τσεκάρουμε τα πρώτα, σαφώς ΑΛΛΑΓΜΕΝΑ, στοιχεία που έδειξε η ΑΕΚ, με το καλημέρα στα χέρια του Ισπανού. Ενός, αν μη τι άλλο “ΚΑΝΟΝΙΚΟΥ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ”.
Αρχικά τελείωσε το ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ “ΕΓΚΛΗΜΑ” που παρακολουθούσαμε από το καλοκαίρι: Οι Γιόχανσον και Σιμόες ξαναβρέθηκαν δίπλα-δίπλα, γεμίζοντας ΤΡΕΞΙΜΑΤΑ, ΜΑΡΚΑΡΙΣΜΑΤΑ και ΔΥΝΑΜΗ την “καρδιά” της κιτρινόμαυρης 11άδας! Και πείτε μου εσείς: Υπήρχε οτιδήποτε ΚΑΛΥΤΕΡΟ από το συγκεκριμένο δίδυμο στην περσινή σεζόν; Σίγουρα ΟΧΙ!
Κι όμως. Πέραν της απουσίας του ενός ή του άλλου, λόγω τραυματισμού, δεν είδαμε την λογική του “αναντικατάστατου δίδυμου”, ούτε από τον Κετσπάγια, ούτε από τον Μοράις! Με δεδομένη την τακτική… προσήλωση των Ισπανών στο να αποτελούν οι δύο pivotes τη βάση της ομάδας τους, θεωρώ ότι η χθεσινή εικόνα “κλείδωσε” την καρδιά του κέντρου της ΑΕΚ, επί Χιμένεθ. Αλλαγές, μόνο σε… ανάγκη. Και γιατί όχι, εξάλλου;
Θυμηθείτε πως η ΑΕΚ έχει άλλα 13 ματς πρωταθλήματος και.. ό,τι βγάλει το κύπελλο. Μήπως ήρθε, λοιπόν, η ώρα ενός ΣΤΑΘΕΡΟΥ σχήματος;
Το δεύτερο ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΑ ΘΕΤΙΚΟ στην εικόνα της 1ης “ΑΕΚ Χιμένεθ”, ήταν οι αποστάσεις των γραμμών στην κιτρινόμαυρη 11άδα. Πιο ψηλά η άμυνα, άριστοι σε κίνηση κι αλληλοκάλυψη οι Γιόχανσον και Σιμόες, καλή η κίνηση της 3άδας μπροστά τους. Αποτέλεσμα; Αλληλοκάλυψη, αρκετές ανακτήσεις της μπάλλας αμέσως μετά το χάσιμό της και καλύτερη κυκλοφορία, αφού οι σωστές αποστάσεις έδιναν την δυνατότητα περισσότερων εναλλακτικών λύσεων στις κοντινές (έστω) πάσσες.
Και αυτό είναι το ζητούμενο, γι΄ αρχή, απ΄ τον Χιμένεθ. Είναι γνωστό εξάλλου, πως όταν μία ομάδα ΔΕΝ έχει πίσω της δουλειά κι ομοιογένεια πολλών μηνών (ή… καντάρια ποιότητας), τα πρώτα βήματα που πρέπει να εξασφαλίσει ότι θα γίνουν σωστά, είναι η αλληλοκάλυψη και η κυκλοφορία με πολλές πάσσες σε κοντινούς χώρους.
Αυτά, συν το τρέξιμο και το (πολύ είναι αλήθεια) πάθος στις προσωπικές μονομαχίες, ήταν τα συστατικά ενός εύκολου 2-0 (σ.σ και… λίγα ήταν)!!!
Τώρα, για το τι μπορεί να προσδοκά ο κόσμος της ΑΕΚ στο θπόλοιπο της σεζόν… θα σας γελάσω.
Την άποψή μου την έχω εκφράσει και στο πρόσφατο παρελθόν και δεν αλλάζει: Η ΑΕΚ έχει χάσει μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ ευκαιρία να μεγαλώσει πολύ, στα δύο τελευταία χρόνια! Στην Β΄ εθνική, ακόμη, την σημαντική μετεγγραφή την έκανε (Μάνταλος). Όμως, κι ενώ ΕΥΤΥΧΗΣΕ να φτιάξει την τωρινή της ομάδα με ένα σωρό ελεύθερους παίκτες, αρκετά καλούς (για ελεύθεροι και με χαμηλά -σχετικά- συμβόλαια), όπως οι Ανέστης, Γκάλο, Ντίντακ, Τσιγκρίνσκι, Λαμπρόπουλος, Γιόχανσον, Σιμόες, Αραβίδης, Αλμέιδα, Χριστοδουλόπουλος, Πατίτο, Βάργκας, Βράνιες κι Αϊντάρεβιτς, δεν έκανε καν από ΜΙΑ ΑΚΡΙΒΗ ΜΕΤΕΓΓΡΑΦΗ, υψηλής ποιότητας, σε κάθε μία από τις (τρείς) μετεγγραφικές περιόδους που προηγήθηκαν (σ.σ Ιούνιος ΄15, Γενάρης ΄16, Ιούνιος ΄16).
Σήμερα που μιλάμε, θα μπορούσε η Ένωση να έχει (π.χ) έναν φορ-γκολτζή ολκής, έναν σεντερ-μπακ ηγέτη της άμυνάς της κι έναν κεντρικό χαφ πρώτης σειράς και (με τους 10 χαμένους βαθμούς στο ΟΑΚΑ, συν 2-3 ακόμη, π.χ σε Κέρκυρα και Αγρίνιο που δεν μπόρεσε να κρατήσει τα υπέρ της σκορ) να βρίσκεται ακόμη και σε τροχιά πρωταθλητισμού.
Όμως (και) στο ποδόσφαιρο, πέρα από την ποδοσφαιρική γνώση, τις σωστές υποδομές και την οργανωμένη ποδοσφαιρική ανάπτυξη από τις μικρές ηλικίες, ισχύει ό,τι και στη ζωή : Ο,ΤΙ ΠΛΗΡΩΝΕΙΣ, ΠΑΙΡΝΕΙΣ!!!