Παίκτης με σπουδαία σωματικά προσόντα, δυνατός, με καλή τεχνική κατάρτιση με τη μπάλα στα πόδια, κακός στο ψηλό παιχνίδι παρά το ύψος του και με αυτοκαταστροφική νοοτροπία που κοστίζει στην εκάστοτε ομάδα του. Ο λόγος για τον Πολ Κεϊτά, ο οποίος στα 24 του χρόνια πασχίζει ακόμα να βρει την απαραίτητη νοοτροπία που χρειάζεται ώστε να σταθεί με διάρκεια στο ύψιστο επαγγελματικό επίπεδο.
Αγωνίζεται περισσότερα από πέντε χρόνια στη Super League και έχει αγωνιστεί σε Γιάννινα, Καλλονή και Ατρόμητο. Στις τρεις αυτές ομάδες έχει προλάβει να συνεργαστεί με δέκα προπονητές. Πρόκειται για τους Ντεμόλ, Αναστασιάδη, Χριστόπουλο, Παντελίδη, Τσιώλη, Ματζουράκη, Β.Βλάχο, Θεοδωρίδη, Δέλλα και Κορακάκη. Όλοι τον θεωρούσαν χρήσιμο και όλοι τον χρησιμοποιούσαν.
Είναι τέτοιος ο σωματότυπός του που για όλους αποτελούσε ένα “εργαλείο” της μεσαίας γραμμής που δίνει όγκο, δύναμη και έχει και την κοντινή μεταβίβαση που απαιτεί η θέση. Όλοι όμως αρκετές φορές τον είδαν να κάνει εκείνο το λάθος που θα στοίχιζε στην ομάδα τους. Και όλοι θα έμπαιναν σε σκέψεις για το πως μπορούν να τον κουλαντρίσουν. Αρκετές φορές το πετύχαιναν. Αλλά στην κακή μέρα της ομάδας τους εκείνος θα αποτελούσε έξτρα πρόβλημα και όχι λύση στο πρόβλημα.
Στο ματς με τον Πανιώνιο ο Γιώργος Κορακάκης είδε χαμένες μονομαχίες, χαμένες δεύτερες μπάλες και κυριαρχία των Νεοσμυρνιωτών στον χώρο του κέντρου. Λύση σε αυτό το πρόβλημα θεώρησε πως θα έδινε ο Κεϊτά στο αμέσως επόμενο παιχνίδι με την Κέρκυρα. Δυστυχώς το αποτέλεσμα δεν ήταν το επιθυμητό. Δεν είναι κακό παιδί. Δεν είναι βρώμικος παίκτης. Αλλά δυσκολεύεται να ελέγξει το βαρύ του “σκαρί”. Πρώτη κίτρινη κάρτα για επαγγελματικό φάουλ στο κέντρο ώστε να κόψει αντεπίθεση. Δεύτερη κίτρινη για επικίνδυνο παιχνίδι με τις τάπες πριν εκπνεύσει ένα κακό ημίχρονο για έναν θολωμένο Ατρόμητο.
Αυτή ήταν η 8η κόκκινη κάρτα στην καριέρα του στην Super League. Προσθέστε κι άλλες 46 κίτρινες για να καταλάβετε γιατί πολλές φορές αντί να αποτελεί λύση για την ομάδα του προσθέτει πονοκέφαλο. Με μέσο όρο δύο αποβολές στην χρονιά έχει κερδίσει τον τίτλο του “κακού παιδιού” που στην πραγματικότητα δεν είναι. Απλά είναι ακόμα παιδί.
Το μέλλον του στον Ατρόμητο είναι αβέβαιο. Η επόμενη ευκαιρία που θα του δοθεί θα πρέπει να αλλάξει τι “τσιπάκι” στο μυαλό του ώστε να αποδώσει αυτό που μπορεί και να αναδείξει το ταλέντο του. Πλέον την εμπειρία την έχει κι από την καλή και από την ανάποδη. Δικαιολογίες άλλες δε θα υπάρξουν.