Ο πρώτος προπονητής του Παναγιώτη Ρέτσου μίλησε στην κάμερα του novasports για τα στοιχεία που διέκρινε από την παιδική ηλικία στον διεθνή αμυντικό. Ο Μάκης Κούρος μίλησε με τα καλύτερα λόγια για τον άλλοτε ποδοσφαιριστή του και τόνισε ότι η Λεβερκούζεν πέτυχε διάνα.
Οι δηλώσεις του:
«Να ευχαριστήσω πάρα πολύ κατ’ αρχάς γιατί μου δίνετε τη δυνατότητα να μιλήσω για τον Παναγιώτη, τον οποίο πραγματικά τον έχω στην καρδιά μου, τον αγαπώ πάρα πάρα πολύ, το ξέρει εξάλλου κι ο ίδιος και οι γνωστοί μας, οι φίλοι μας, οι γονείς του, οι συγγενείς, άπαντες ότι του έχω και μια ιδιαίτερη αδυναμία. Είναι ιδιαίτερα συγκινητικό για μένα ότι μου δίνεται αυτή η δυνατότητα.
Ο Παναγιώτης ήταν ένα παιδί απ’ την πρώτη μέρα που τον γνώρισα, σ’ αυτό το γήπεδο ειδικά μέσα και θυμάμαι συγκεκριμένα και το κάτω το τέρμα, επειδή ήταν σε μια ηλικία 8,5 χρόνων τότε, που είχα έρθει κι εγώ εδώ στην ομάδα, ανέλαβα το γκρουπ που ήταν ο Παναγιώτης και ένα απ’ τα πρώτα πράγματα που ήθελα να δείξω στα παιδιά στις πρώτες προπονήσεις ήταν η διδασκαλία της αμυντικής λειτουργίας ενός παίκτη όταν είναι ένας εναντίον ενός στον άξονα. Μια πολύ απλή άσκηση κι έβαλα τον Παναγιώτη μπροστά χωρίς να τον γνωρίζω, το θυμάμαι τώρα άμα το δει κι ο ίδιος θα το θυμηθεί, έκανα εγώ το μοντέλο και ήθελα να δείξω ποια είναι η στάση του σώματος του παίκτη όταν έρχεται ο επιθετικός πάνω του. Και έδειξα στην αρχή το λάθος εσκεμμένα και κάθισα με ένα στιλ με ανοιχτά τα πόδια και λέω ‘αν καθίσετε έτσι…”, αλλά πριν προλάβω να μιλήσω ο Παναγιώτης μου πέρασε την μπάλα κάτω απ’ τα πόδια, ήταν πολύ μικρή ηλικία.
Σ’ αυτό το σημείο ήθελα να σας πω το εξής: Ότι από εκείνη τη στιγμή διέκρινα όχι την ικανότητα του παίκτη, το ποδοσφαιρικό του θράσος. Διότι χρειάζεται, αυτό είναι απαραίτητο στον ποδοσφαιριστή για να παίξει σε υψηλό επίπεδο, πρέπει να έχει θράσος ποδοσφαιρικό εκτός τα υπόλοιπα, πιστεύω, ικανότητες και πάει λέγοντας. Αυτό μου΄ δειξε έναν χαρακτήρα αγωνιστικό που σίγουρα θα είχε μια εξέλιξη. Στην πορεία, βέβαια, των προπονήσεων, των παιχνιδιών, γενικότερα γιατί ήμασταν 2,5 χρόνια μαζί, έβγαλε και το ταλέντο του προς τα πάνω, έβγαλε και πράγματα που έδειχναν ότι είχε και κάποιες ικανότητες, εκτός από το αγωνιστικό και έναν ηγετικό χαρακτήρα και πραγματικά είχε από μικρή ηλικία, διακρίναμε και εγώ και πιστεύω και άλλοι και φίλοι και συμπαίκτες του ότι θα πήγαινε αρκετά ψηλά.
Είχα κάνει και μια πρόγνωση τότε, είχα πει και στον πατέρα του, τον Χρήστο, ότι πιστεύω ότι ο Παναγιώτης κάποια στιγμή λόγω των χαρακτηριστικών, τα οποία ποια είναι για τον Παναγιώτη, είναι το πάθος που έχει για το ποδόσφαιρο, η θέληση που΄ χει να παίξει ποδόσφαιρο, το ποδοσφαιρικό θράσος που ανέφερα και τα τεχνικά του χαρακτηριστικά που αφορούν κυρίως το ανασταλτικό κομμάτι. Έδειξε ο Παναγιώτης πραγματικά όλα τα παιχνίδια, απ’ το πρώτο παιχνίδι που παίζαμε, ότι θα είχε μια εξέλιξη.
Τώρα, εγώ πίστευα ότι θα φτάσει σε σημείο να παίξει σε ένα από τα μεγαλύτερα κλαμπ της Ευρώπης και όταν ο Παναγιώτης πήγε στον Ολυμπιακό, συνέχισα να τον παρακολουθώ, μιλούσα με τον Μπάμπη Ζελενίτσα που ήταν τότε τεχνικός διευθυντής, τον Φώτη τον Παπαπαναγή που τον είχε τα αρχικά του χρόνια, είχαμε και μια συζήτηση διάρκειας έξι μηνών, αν και κατά πόσο θα μπορούσε ο Παναγιώτης να παίζει και σε διαφορετικές θέσεις και ακριβώς είναι το χαρακτηριστικό που τον διακρίνει αυτή τη στιγμή και πιστεύω, η δική μου άποψη είναι αυτή, ότι και τα χρήματα τα οποία δαπανήθηκαν απ’ την Μπάγερ Λεβερκούζεν για την απόκτησή του αντικατοπτρίζουν αυτό ακριβώς.
Δεν τον πήραν για στόπερ, πήραν έναν ποδοσφαιριστή, ο οποίος μπορεί να παίξει σε παραπάνω από δύο θέσεις. Αυτό για ένα κλαμπ μεγάλο είναι τεράστιο πλεονέκτημα. Όταν έχεις σαν προπονητής ποδοσφαιριστές στη διάρκεια του παιχνιδιού που μπορείς να τους αξιοποιήσεις σε διαφορετικές θέσεις, σου λύνει τα χέρια κατά κάποιο τρόπο. Οπότε παίκτες σαν τον Παναγιώτη θεωρώ ότι αξίζουν να παίζουν εκεί, δεν ξέρω αν τα ποσά αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα, αλλά αυτό είναι κάτι δευτερεύων. Εγώ εύχομαι για όλα τα παιδιά ό,τι καλύτερο μπορεί να συμβεί στην πορεία τους στο ποδόσφαιρο».