Ο Μανώλης Βογιατζάκης γράφει στο blog του για τη νέα γκέλα της ΑΕΚ, τον Μάνταλο και την υπομονή που τελειώνει όσο η δουλειά στα Σπάτα δεν αποτυπώνεται στο γήπεδο, αλλά και όσο δε γίνονται τα αυτονόητα.

Στο ίδιο εργο θεατές βρέθηκαν όσοι φίλοι της ΑΕΚ επέλεξαν να περάσουν το απόγευμα της Τετάρτης είτε στις εξέδρες του ΟΑΚΑ είτε μπροστά στην οθόνη τους, στα κανάλια novasports, με σκοπό να δουν το πρώτο ματς της αγαπημένης τους ομάδας για το 2017. Η αλήθεια είναι πως μετά από το διάστημα της διακοπής και ύστερα από 2,5 μήνες παρουσίας του Ζοζέ Μοράις στον πάγκο, θα περίμεναν έστω κάποια βελτίωση στον τομέα της ανάπτυξης του παιχνιδιού, της δημιουργίας και φυσικά του αποτελέσματος, απέναντι σε έναν αντίπαλο με εντελώς διαφορετικούς στόχους. Τι είδαν, όπως και όλοι μας; Παρόμοια εικόνα με προηγούμενα εντός έδρας ματς, στα οποία η ΑΕΚ δεν είχε τίποτα να αντιπαραθέσει κόντρα σε έναν αντίπαλο πολύ καλά στημένο μέσα στο γήπεδο.

Ο Μοράις επιμένει να χαραμίζει τον Πέτρο Μάνταλο στα άκρα, με αποτέλεσμα ο αρχηγός να είναι αποκομμένος απ’ τη δημιουργία του παιχνιδιού. Δηλαδή για να χωρέσει ο ανέτοιμος Αϊντάρεβιτς στην ενδεκάδα του συγκεκριμένου ματς, έπρεπε να μην παίξει στη θέση του ο, κατά γενική ομολογία, πιο ποιοτικός ποδοσφαιριστής της ομάδας στο χώρο του κέντρου. Παρά το γεγονός ότι ο Μάνταλος έκανε συνεχώς κίνηση προς τον άξονα (για να αφήνει και χώρους στον Γκάλο να προωθείται), έμενε πολύ μακριά απ’ τον χώρο οργάνωσης του παιχνιδιού, με αποτέλεσμα να είναι σχεδόν ακίνδυνος για την άμυνα του Παναιτωλικού. Μα δεν είναι εξτρέμ ούτε ο Μάνταλος ούτε ο Μπακασέτας. Όπως επίσης ήταν ξεκάθαρο ότι ο Αϊντάρεβιτς δεν βρισκόταν στο επιθυμητό σημείο ετοιμότητας για να παίξει σχεδόν σ’ όλο το παιχνίδι. 

Στο συγκεκριμένο παιχνίδι (σε αντίθεση μάλιστα με προηγούμενα) η ΑΕΚ είχε ποιοτικές λύσεις στον πάγκο για να ανακατέψει την …τράπουλα. Τόσο ο Μπακασέτας όσο και ο Βάργκας με τον Χριστοδουλόπουλο είναι παίκτες που μπορούν να κάνουν τη διαφορά και να “γυρίσουν” το ματς. Χρειάστηκε όμως να φτάσουμε σχεδόν στο 70′ για να γίνει η πρώτη κίνηση απ’ τον πάγκο, παρά το γεγονός ότι μέχρι εκείνο το χρονικό σημείο η Ένωση είχε μεν την κατοχή, αλλά επιθετικά ήταν σχεδόν ακίνδυνη.

Οι έντονες αποδοκιμασίες του κόσμου και το σύνθημα “αυτό δεν είναι ΑΕΚ”, αποδεικνύουν ότι η κλεψύδρα σιγά – σιγά αδειάζει. Δεν είναι άλλωστε μόνο οι φίλαθλοι που προβληματίζονται απ’ την εικόνα της ομάδας. Παρά τη διάθεση που υπάρχει για στήριξη της διοίκησης προς το πρόσωπο του Μοράις, η αγωνιστική παρουσία των παικτών και ο τρόπος που προσεγγίζεται κάθε παιχνίδι είναι δεδομένα που αναλύονται καθημερινά στα γραφεία της ομάδας. Εννοείται ότι και η διοίκηση έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για ό, τι παρουσιάζει η ΑΕΚ εντός αγωνιστικού χώρου. Οι επιλογές άλλωστε είναι της διοίκησης. Το θέμα από εδώ και στο εξής είναι κατά πόσο φέρονται διατεθειμένοι οι υπεύθυνοι της ΠΑΕ να στηρίξουν τον Πορτογάλο προπονητή. Θα φανεί στην πορεία και μάλιστα πολύ σύντομα!

Υ.Γ: Ενώ ο μετεγγραφικός σχεδιασμός των Μαϊστόροβιτς – Ντι Μπαρτόλο άρχισε ιδανικά με την έγκαιρη ενίσχυση στα χαφ και στο κέντρο της άμυνας, η καθυστέρηση στην έλευση ενός ικανού επιθετικού κάνει όλο και πιο εμφανέστατο το κενό στην κορυφή της γραμμής κρούσης. Η ΑΕΚ δεν έχει το εύκολο γκολ και όπως φαίνεται θα αργήσει να το αποκτήσει, ακόμα κι αν ο Ντίας βρεθεί άμεσα στη χώρα μας για να υπογράψει, μια και βρίσκεται σε αγωνιστική απραξία σχεδόν 2,5 μήνες…