Μετά τη “λευκή” εκτός έδρας ισοπαλία απέναντι στη Μπριζ, η ΑΕΚ κρατάει στα χέρια της την υπόθεση πρόκριση, αλλά η ρεβάνς μόνο εύκολη υπόθεση δεν θα είναι. Η ιστορία άλλωστε μας έχει διδάξει πόσο “πονηρό” αποτέλεσμα είναι το 0-0 στο πρώτο παιχνίδι. Σίγουρα όμως η Ένωση έδειξε στο Βέλγιο σημαντικά σημάδια βελτίωσης στον τρόπο παιχνιδιού της, σε σχέση με τους αγώνες κόντρα στην ΤΣΣΚΑ, δικαιώνοντας παράλληλα τον Μανόλο Χιμένεθ για την επιλογή του να παίξει με σύστημα 3-5-2, παρά το γεγονός ότι το είχε δουλέψει ελάχιστα.
Αν μάλιστα υπήρχε μια ομάδα η οποία, βάση ευκαιριών, δικαιούταν να φύγει με τη νίκη και το προβάδισμα πρόκρισης αυτή ήταν η ΑΕΚ, αλλά ουσιαστικά …πλήρωσε δύο πράγματα. Καταρχάς το γεγονός ότι ο Αραούχο δεν αντικαταστάθηκε με έναν επιθετικό περιοχής, χωρίς αυτό να σημαίνει αυτό ότι ο Λιβάια δεν μπορεί να αποδειχθεί υπερπολύτιμος. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Το σίγουρο είναι ότι με βάση τα όσα βλέπουμε ως τώρα, δεν διαθέτει το στυλ παιχνιδιού που αναζητούσε η Ένωση. Κατά δεύτερον …πλήρωσε την ατυχία, γιατί αν δεν είχε τραυματιστεί προ ημερών ο Γιακουμάκης, θα υπήρχε μια επιπλέον επιλογή κλασικού φορ, εκτός του Αλμέιδα τον οποίο και πάλι δεν εμπιστεύθηκε ο Χιμένεθ.
“Δημιουργήσαμε πολλές ευκαιρίες, αλλά δεν τις τελειώσαμε”, είπε μεταξύ άλλων ο Ισπανός τεχνικός στο φινάλε του αγώνα και η αλήθεια είναι ότι στο Βέλγιο φάνηκε ξεκάθαρα πόσο επιτακτική είναι η ανάγκη απόκτησης ενός ποδοσφαιριστή που θα δώσει λύση στο σκοράρισμα. Που θα έχει το “εύκολο γκολ” και που θα βρίσκεται την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο σημείο για να κάνει τη δουλειά του. Θα είναι λάθος της ΑΕΚ να προχωρήσει δίχως ενίσχυση στην κορυφή της επίθεσης. Αντίθετα, σε περίπτωση που επιστρέψει ο Αραούχο ή αποκτηθεί κάποιος άλλος επιθετικός αναλογου επιπέδου, τότε η Ένωση θα έχει κάνει ένα ακόμα σημαντικό βήμα ενίσχυσης του έμψυχου δυναμικού της. Αυτό βέβαια είναι πλέον ανεξάρτητο απ’ την υπόθεση πρόκριση στους ομίλους του Europa League, αφού ως την επόμενη Πέμπτη που είναι προγραμματισμένη η ρεβάνς στο ΟΑΚΑ, τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει.
Τι είδαμε στο Βέλγιο; Έναν αλάνθαστο Ανέστη ο οποίος (παρά την άδικη επίθεση που του γίνεται διαρκώς) βάζει το κεφάλι κάτω και συνεχίζει τη δουλειά του, βελτιώνοντας τις αδυναμίες του. Έναν Μπακάκη που έκανε τη διαφορά στη δεξιά πτέρυγα και πλέον εμπνέει όλο και περισσότερη εμπιστοσύνη. Πολύ καλή συνεργασία στην τριάδα της άμυνας (Τσιγκρίνσκι, Τσόσιτς, Βράνιες), απομακρύνοντας κάθε κίνδυνο. Τον εξαιρετικό Γαλανόπουλο στη μεσαία γραμμή και τον Μάνταλο να αποτελεί στο α’ ημίχρονο τον κινητήριο μοχλό των επιθετικών δραστηριοτήτων της ομάδας. Στην επίθεση αναμφισβήτητα έλειπε ο γκολτζής, ενώ δεν είναι δυνατόν να μη σταθεί κάποιος στο γεγονός ότι παρά την αποβολή του Λιβάια, η ΑΕΚ απειλήθηκε ελάχιστες φορές από μια πολύ καλή ομάδα. Αυτό κάτι δείχνει…
Για μια ακόμα φορά θα κάνουμε ειδική αναφορά στον Λάζαρο Χριστοδουλόπουλο. Με την αγωνιστική εικόνα που έχει φέτος απ’ την περιόδο της προετοιμασίας, είναι λάθος να μη βρίσκεται στην αρχική ενδεκάδα. Το απέδειξε στα προηγούμενα ματς, το ίδιο έπραξε και μέσα στο Μπριζ, όταν η ΑΕΚ αγωνιζόταν με παίκτη λιγότερο. Η λογική λέει ότι στο ΟΑΚΑ θα είναι βασικός, αφού αναμένεται να είναι και διαφορετικός ο τρόπος παιχνιδιού της ομάδας. Θα φανεί!
Εν κατακλείδι, εννοείται ότι η Ένωση μπορεί στην Αθήνα να πάρει το “εισιτήριο” για τους ομίλους, αρκεί να διατηρήσει την καλή λειτουργία που είχε στο Βέλγιο και φυσικά να βρει λύση στο σκοράρισμα. Γιατί με 0-0 στο πρώτο παιχνίδι, αν δε στείλεις τη μπάλα στο πλεκτό, η πρόκριση δεν έρχεται…