Με οδηγό τον φάρο.
Τρεις φαροφύλακες φτάνουν σε ένα ακατοίκητο νησί, 20 μίλια μακριά απ’ την Σκωτία. Οι Donald, James και Thomas, θα εγκατασταθούν στο φάρο, ενώ με έναν πρωτόγνωρο τρόπο, θ’ ανακαλύψουν κρυμμένο χρυσό. Με τα ερωτηματικά για την προέλευσή του να κατακλύζουν τους τρεις άντρες, την εμφάνισή του κάνει παράλληλα ένα πλοίο, που πιθανόν μπορεί να λύσει το μυστήριο. Παράλληλα με την επιβίωση, οι τρεις άντρες θα παλέψουν με την αλαζονεία της απληστίας, σε αυτή την πορεία προς την καταστροφή.
Βασισμένο σε αληθινά γεγονότα, το φιλμ αυτό αποτελεί αρχικά μια πολλά υποσχόμενη παραγωγή για τους λάτρεις των ψυχολογικών θρίλερ και των ταινιών μυστηρίου, απ’ τον κατά βάση τηλεοπτικό και πρωτοεμφανιζόμενο στις μεγάλου μήκους δημιουργό, Kristoffer Nyholm και με πρωταγωνιστές την τριπλέτα των Gerard Butler, Peter Mullan και Connor Swindells ως οι κεντρικοί φαροφύλακες. Αλήθεια είναι πως ο κ. Nyholm διαθέτει κινηματογραφική ματιά και αισθητική, κάτι που αποδεικνύει αναμφισβήτητα στο φιλμ, με πλάνα και φωτογραφία που μεταφέρουν ρεαλιστικότατα το υγρό και ομιχλώδες τοπίο του Σκωτσέζικου νησιού, background που αποτελεί βασικό πρωταγωνιστή και βοηθά στο χτίσιμο της κατάλληλης ατμόσφαιρας και στον αντικατοπτρισμό της ψυχολογίας και ψυχοσύνθεσης των κεντρικών ηρώων, με τρόπο αλληγορικό. Οι φάροι αποτελούν σύμβολο ελπίδας, περισυλλογής, ασκητικού βίου και επίτευξης στόχων, κάτι που ο Nyholm συλλαμβάνει και εισάγει αυτά τα στοιχεία με ποιητικό και σιωπηλό τρόπο στο φιλμ, συγκεντρώνοντας τους τρεις ήρωες και τις μεταλλάξεις τους, γύρω απ’ το περιβάλλον του φάρου και ότι αυτός συμβολίζει, με μια διάθεση για περαιτέρω βάθος στην ιστορία απ’ ότι μια απλή διασκέδαση.
Η σκηνοθεσία του K.Nyholm διαθέτει προσωπική ταυτότητα και αισθητική, προσπαθώντας να εισχωρήσει εις βάθος στους ήρωες, δημιουργώντας έτσι ένα είδος ψυχογραφήματος παράλληλα με το όλο μυστήριο και σασπένς και στο σημείο αυτό τα καταφέρνει αρκετά καλά, ωστόσο υπάρχουν και σημεία στα οποία σκοντάφτει αφηγηματικά και δεν καταφέρνει να ολοκληρώσει ομαλά τις καλές του προθέσεις και να συνεπάρει τελείως το θεατή. Παρόλο το ενδιαφέρον που παρουσιάζει η πλοκή, ο ρυθμός είναι αρκετά αργός καθόλη τη διάρκεια σε βαθμό που δεν χρειάζεται, μια επιλογή που φαίνεται εκούσια απ’ τον δημιουργό και μάλλον όχι εύστοχη, καθώς πρόκειται για το μεγαλύτερο φάλτσο του φιλμ, ενώ είμαστε σίγουροι πως επιλογή αυτή έγινε για να στηρίξει τους αλληγορικούς συμβολισμούς που ο φάρος και το γύρω τοπίο εκφράζουν, ωστόσο κάτι τέτοιο δεν στηρίχθηκε όπως πρέπει. Το θέμα είναι πως ο θεατής αναμένει μια πιο σπινταριστή τροπή των γεγονότων, μετά ειδικά και από κάποια σεναριακή τροπή που παίρνουν τα γεγονότα και το μυστήριο, ένα ανέβασμα στροφών και ταχυτήτων, που θα κατέληγε σε σταδιακή κορύφωση, ωστόσο κάτι τέτοιο δεν έρχεται και δυστυχώς στερεί απ’ το όλο (ατμοσφαιρικότατο κατά τα άλλα) εγχείρημα, την κορύφωση που του άξιζε και μια θέση στα καλύτερα ψυχολογικά θρίλερ των τελευταίων χρόνων.
Κάτι τέτοιο δεν σημαίνει πως η ταινία δεν βλέπεται με ενδιαφέρον, κάθε άλλο διαθέτει όραμα και μεράκι στην κατασκευή της, βασίζεται σε χαρακτήρες και στην ανάλυση αυτών, στην πρόζα και τους αρκετά καλογραμμένους διαλόγους, ενώ αποφεύγει φτηνούς εντυπωσιασμούς και εκβιαστικές σεναριακές καταστάσεις, σε μια προσπάθεια για ρεαλισμό, μέσα από έναν λυρικό τόνο παράλληλα, με τον δημιουργό να χρησιμοποιεί αρκετές Χιτσκοκικές τεχνικές προκειμένου να οδηγήσει το θεατή εκεί που θέλει. Η σκιαγράφιση των κεντρικών χαρακτήρων είναι αξιόλογη, με εξίσου αξιόλογες και ποιοτικότατες ερμηνείες απ΄ τους Gerard Butler που μαγνητίζει το βλέμματα και υποβάλλει σε κάθε σκηνή, Peter Mullan, ένα ακόμα δυνατό υποκριτικό χαρτί της ταινίας και Connor Swindells, ρόλοι δουλεμένοι που αντισταθμίζουν κάπως τα πιο αδύναμα σεναριακά στοιχεία και κεντρίζουν το ενδιαφέρον. Γενικότερα Υπάρχει η διάθεση να μην ακολουθηθεί η πεπατημένη του είδους, ωστόσο στο δεύτερο μέρος το φιλμ αρχίζει και χάνει από διάφορα σημεία, που σε συνδυασμό με τον αργό ρυθμό, οδηγείται σε αυτοσαμποτάζ, κάτι που αδικεί την όλη προσπάθεια για κάτι μεγαλύτερο που εν τέλει δεν ήρθε. Η απληστία, η αλαζονεία και ο φθόνος, η προσήλωση στον άκρατο υλισμό που οδηγεί στην καταστροφή και στην πτώση και τη διαστροφή, είναι θέματα που απασχολούν τον Φαροφύλακα του K. Nyholm, σε ένα φιλμ που έχει πράγματα να πει, αλλά που ταυτόχρονα δείχνει μια αδυναμία διαχείρισης του υλικού, κάτι που οφείλεται ίσως στην απειρία του δημιουργού στο κινηματογραφικό μέσον, χωρίς αυτό να σημαίνει πως οι (σίγουρες) αρετές του K.Nyholm δεν είναι αρκετές και ορατές.
IGN Greece
Ο James Bοnd θα γίνει μάλλον πληρωμένος δολοφόνος στη νέα του ταινία του Todd Field- Τα αποτελέσματα των Βραβείων από το Σωματείο Σεναριογράφων
- Οι νέες αφίσες της εβδομάδας 11/02-17/02
Πηγή: IGN Greece