Οι Έλληνες αργυροχρυσοχόοι από τους καλύτερους στον κόσμο

Αγαπάει το κόσμημα, το μελετά, το ανακαλύπτει, το δημιουργεί. Η Ελληνοβρετανίδα εικαστικός Λουκία Ρίτσαρντς – υποψήφια για το βραβείο Χέρμπερτ Χόφμαν (Herbert Hofmann) της Διεθνούς Έκθεσης Σμουκ (Schmuck) στο Μόναχο (2017), το «Όσκαρ του Κοσμήματος» – μιλάει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ για το ελληνικό κόσμημα και όσα χρειάζεται να κάνει η ελληνική πολιτεία για να το αναδείξει.
Οι Έλληνες αργυροχρυσοχόοι «χαίρουν πολύ μεγάλης εκτίμησης και δικαίως, καθώς είναι από τους καλύτερους – αν όχι οι καλύτεροι στον κόσμο», λέει η Λουκία Ρίτσαρντς και συμπληρώνει: «Μεμονωμένοι οίκοι κοσμήματος, αλλά και σχεδιαστές ή καλλιτέχνες, χαίρουν επίσης μεγάλης εκτίμησης, αφού την κατέκτησαν με τις πρωτότυπες ιδέες, την ποιοτική δουλειά, τη γνώση και το ήθος τους. Τεράστιος είναι και ο θαυμασμός για τα σχέδια και τις τεχνικές του αρχαίου ελληνικού κοσμήματος, μερικές από τις οποίες αποτελούν αναπάντητους γρίφους».
Όμως «θα απογοητευτεί όποιος φαντάζεται ότι υπάρχει “σύγχρονο ελληνικό κόσμημα” που ως τάση ή κίνημα ή ως ομάδα με συγκεκριμένο χαρακτήρα και μήνυμα κάνει θραύση ή χαίρει αναγνώρισης στο εξωτερικό. Οι Έλληνες για λόγους ενδεχομένως ιστορικούς ή λόγω ιδιοσυγκρασίας απεχθάνονται τη συνεργασία, τις ομάδες και δεν πιστεύουν σε win-win καταστάσεις».
Για την κ. Ρίτσαρντς είναι μεγάλη η απουσία «κρατικά αναγνωρισμένων ανώτατων σπουδών στον τομέα κόσμημα, αλλά και ενός ελληνικού Crafts Council που θα εποπτεύει τον χώρο και θα εργάζεται για την προώθηση του εξαγώγιμου προϊόντος κόσμημα – πέρα από παρέες και κομματικές διαπλοκές.
Το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος, στη δικαιοδοσία του οποίου υπάγονται οι εφαρμοσμένες τέχνες και το κόσμημα, θα μπορούσε επίσης, όπως επισημαίνει, «να παίξει καταλυτικό ρόλο στην εκκαθάριση του χώρου με τη θέσπιση κριτηρίων και προδιαγραφών».
Η Ελληνοβρετανίδα εικαστικός έχει δημιουργήσει έναν κατάλογο με όσα πιστεύει «ότι θα έπρεπε και θα μπορούσε το ελληνικό κράτος να κάνει για το κόσμημα παίρνοντας ιδέες από ό,τι συμβαίνει αντίστοιχα στο εξωτερικό». Το κυριότερο κατά την άποψή της είναι «η ίδρυση Εθνικού Συμβουλίου Εφαρμοσμένων Τεχνών με αρμοδιότητες για θέματα: δημιουργίας και διατήρησης επιθυμητών προτύπων ποιότητας, εθνικής και διεθνούς προβολής και προώθησης(εξαγωγικού) εμπορίου, εργαστηρίων κατάρτισης ή απόκτησης εξειδικευμένων γνώσεων, πολιτιστικής διπλωματίας κλπ».