Συνηθίζεται στις ελληνικές ομάδες όταν αλλάζει ο προπονητής να ρίχνεται όλο το φταίξιμο στον προηγούμενο. Ξαφνικά ανακαλύπτουν κάποιοι (οι ίδιοι που αποθέωναν τη δουλειά του στην προετοιμασία) ότι οι ποδοσφαιριστές είναι αδούλευτοι, ότι έχουν μείνει πίσω στη φυσική κατάσταση, ότι δεν υπάρχει αγωνιστικό πλάνο κλπ κλπ. Άσχετα βέβαια αν τη στιγμή του διαζυγίου με τον προηγούμενο προπονητή η βαθμολογία έδειχνε το αντίθετο. Που θέλουμε να καταλήξουμε; Μα φυσικά στην περίπτωση της ΑΕΚ.
Στις 18 Νοεμβρίου ο Ζοσέ Μοράις συμπλήρωσε έναν μήνα στην τεχνική ηγεσία της Ένωσης. Παρά το γεγονός μάλιστα ότι η ομάδα δεν έπεισε στους πρώτους αγώνες που ο Πορτογάλος βρέθηκε στον πάγκο της (με εξαίρεση το ματς κυπέλλου με την Κέρκυρα), για πολλούς υπήρχε η δικαιολογία ότι δεν είχε χρόνο να διορθώσει τα λάθη του καλοκαιριού. Μα αν θυμόμαστε σωστά, όταν έφυγε ο Κετσπάγια η ΑΕΚ ήταν 2η στη βαθμολογία, δύο βαθμούς πίσω από τον Ολυμπιακό με το ντέρμπι στο Καραϊσκάκης να αποτελεί παρελθόν. Επίσης δε φαινόταν να υπάρχει το παραμικρό πρόβλημα φυσικής κατάστασης. Αυτό τουλάχιστον έδειχναν οι αριθμοί μετά από κάθε αγώνα. Τι προέκυψε ξαφνικά;
Μέσα στον μήνα που πέρασε και ειδικά τις δύο τελευταίες εβδομάδες, ο Μοράις είχε την ευκαιρία να κάνει μια δική του προετοιμασία, αφού δεν υπήρχαν αγωνιστικές υποχρεώσεις. Όταν λέμε δική του προετοιμασία εννοούμε αποκλειστικά δική του. Με δουλειά στον τομέα της τακτικής και της φυσικής κατάστασης, όπως έκρινε ο ίδιος και οι συνεργάτες του. Το αποτέλεσμα από τις πολύ δυνατές (διπλές κάποιες μέρες) προπονήσεις ήταν να υποστούν μυικούς τραυματισμούς ο Τσιγκρίνσκι, ο Χριστοδουλόπουλος, ο Μπακασέτας, ο Βάργκας και ο Ντίας.
Η εύκολη δικαιολογία ξέρετε ποια είναι; Δε γινόταν καλή δουλειά πριν και γι’ αυτό τώρα πέφτουν κάτω οι παίκτες. Αλήθεια έχει σκεφτεί κανείς το ότι οι προηγούμενοι προπονητές – γυμναστές δεν έκαναν πιο δυνατές προπονήσεις επειδή έβλεπαν τα αποτελέσματα των μετρήσεων από τις εξετάσεις που έκαναν οι παίκτες απ’ το καλοκαίρι; Έβλεπαν ότι δεν αντέχουν για πιο δυνατές προπονήσεις. Ένα απλό ερώτημα καταθέτουμε, χωρίς να γνωρίζουμε ή να περιμένουμε απάντηση.
Αγωνιστικά, το πρώτο δείγμα που είδαμε απ’ τη δουλειά του Μοράις αυτές τις δύο εβδομάδες ήταν στο φιλικό με τον Ατρόμητο. Με μια λέξη “απογοητευτικό”. Καλό είναι βέβαια να μην προτρέχουμε. Το σωστό είναι να δοθεί χρόνος στον προπονητή (κάτι που δε συνέβη με τον προηγούμενο), προκειμένου να του επιτραπεί να δείξει το έργο του. Είναι ξεκάθαρο όμως ότι όσο περνάει ο καιρός τόσο περισσότερο θα παύει να αποτελεί δικαιολογία ο …Κετσπάγια.
Ο Μοράις έχει πλέον την απόλυτη ευθύνη για ό, τι βλέπουμε στο γήπεδο. Και μην πει κάποιος ότι οι παίκτες δεν είναι επιλογές του Πορτογάλου, γιατί να θυμήσουμε ότι με εξαίρεση τους Λέσκοτ και Λάζαρο, οι υπόλοιπες μετεγγραφές δεν ήταν επιλογές ούτε του Κετσπάγια. Αυτούς του έφεραν, ενώ ζήτησε άλλους. Ξεκάθαρα πράγματα για να είμαστε δίκαιοι και να μην ξεχνάμε.