Το Σεπτέμβριο ο Ολυμπιακός νικούσε τη φιναλίστ του Champions League, Ατλέτικο Μαδρίτης και εν συνεχεία της πρωταθλήτριες Ιταλίας και Σουηδίας, Γιουβέντους και Μάλμε αντίστοιχα.

 Παράλληλα, στο Τορίνο έπεσε με “ψηλά το κεφάλι”, πραγματοποιώντας μία εξαιρετική εμφάνιση μέσα στο σπίτι της «Μεγάλης Κυρία» του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Το «φινάλε» των ομίλων της φάσης του Champions League βρήκε τους «Πειραιώτες» στην 3η θέση, με το πρόσημο ωστόσο να είναι θετικό, αφού ικανοποίησαν με την εικόνα τους. Εξαιρούνται τα ματς σε Μαδρίτη και κυρίως στο Μάλμε, όπου ουσιαστικά απώλεσε την πρόκριση στους «16» της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης της Ευρώπης.

Τούτη η πορεία δημιούργησε προσδοκίες στο Europa League. Πόσο μάλλον, όταν η κλήρωση έφερε στο δρόμο του την Ντνίπρο. Ωστόσο, δύο μήνες (και κάτι) μετά την αναμέτρηση με την Μάλμε στο Φάληρο, η ομάδα του Πειραιά ήταν μία εντελώς άλλη ομάδα στα δύο ματς με τους Ουκρανούς. Ειδικά στο Κίεβο έκανε μία από τις χειρότερες εμφανίσεις στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια (με ευθυνή προπονητή και παικτών), με αποτέλεσμα το δεύτερο παιχνίδι του Φαλήρου να μοιάζει με «Γολγοθά» για τους παίκτες του Περέιρα.

Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε με τις καλύτερες προϋποθέσεις στη ρεβάνς. Με τη σέντρα έκλεισε την Ντνίπρο στο μισό γήπεδο και με «μαέστρο» τον Ιμπραΐμ Αφελάι αναζήτησε το γρήγορο γκολ . Ο Μήτρογλου προειδοποίησε νωρίς και τελικώς κατάφερε να ανοίξει το σκορ πριν καν συμπληρωθούν 15 λεπτά στον αγώνα.
Δίχως άλλο επρόκειτο για μία ιδανική εκκίνηση, απέναντι σε μία ομάδα η οποία είχε επιλέξει μαζική άμυνα (συχνά και οι ένδεκα παίκτες της ήταν πίσω από την μπάλα στις επιθέσεις των «ερυθρόλευκων») και αναζήτηση του γκολ με αντεπιθέσεις. Όμως, η άμυνα των Πειραιωτών πιάστηκε “στον ύπνο” στο πρώτο φάουλ που κέρδισαν οι Ουκρανοί έξω από τη μεγάλη περιοχή του Ρομπέρτο, από όπου ήρθε η ισοφάριση. Η αποβολή του Μιλιβόγεβιτς έσβησε κάθε ελπίδα πρόκρισης.

Δίχως άλλο, ο επιτυχημένος Ολυμπιακός του Champions League, είναι αποτυχημένος στο Europa League. Εϊναι οξύμωρο το συμπέρασμα, αλλά τόσο αληθινό. Και η ταπεινή μας άποψη είναι ότι «πληρώνει» τις μεγάλες αδυναμίες του στην άμυνα. Δε χρειάζεται να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας για να παραδεχθούμε ότι η επιλογή του Σαντάνα δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις μίας ομάδας του επιπέδου και της πίεσης του Ολυμπιακού. Αν από κάπου πρέπει να ξεκινήσουν οι ιθύνοντές του τις μεταγραφές του καλοκαιριού, είναι από την απόκτηση έμπειρου στόπερ – ηγέτη, επιπέδου Μέλμπεργκ.

Και εν συνεχεία να ενισχύσουν τα «φτερά» τους. Εκεί, όπου επί σειρά ετών ήταν η μεγάλη δύναμη του Ολυμπιακού. Σίγουρα, με τη λήξη της περιόδου θα προκύψουν και άλλα, σημαντικά μέτωπα για τους υπεύθυνους των «ερυθρόλευκων». Όμως, στην παρούσα φάση προέχει η επίτευξη των στόχων στις εγχώριες διοργανώσεις, ώστε το καλοκαίρι να διορθωθούν με αποφασιστικότητα οι ανορθογραφίες.