Το «αμερικάνικο όνειρο» του Άρη

«Εφυγα για την Αμερική, μ΄ ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή», είπε κάποια στιγμή, αναφερόμενος στην προσωπική του ιστορία που φαίνεται να μοιάζει με την κατάσταση που βιώνει τώρα ο Αρης, ο οποίος με την συμπλήρωση ενός αιώνα ζωής, ψάχνει για την επανεκκίνησή του.
 
Δεν ξέρω αν ο Κάλας είναι, πράγματι, ο κατάλληλος άνθρωπος που θα μπορέσει να πάρει από το χέρι την πολύπαθη αυτή ομάδα, οδηγώντας την στη «Γη της Επαγγελίας», που στην περίπτωσή μας, προσδιορίζεται κάπου μεταξύ Μαϊάμι, Σικάγο και Ν. Υόρκης. Αυτό που είδα, είναι έναν άνθρωπο μετρημένο, συγκροτημένο, συνειδητοποιημένο (για το που ήρθε και γιατί ήρθε), χωρίς ίχνος διάθεσης εντυπωσιασμού. Θα μπορούσε να το παίξει «θείος απ΄ την Αμερική», να τάξει, να υποσχεθεί, να αποθεωθεί και να φύγει.
 
Ο Κάλας, είδε τα πράγματα από τη δική του οπτική. Τόνισε, ορθά-κοφτά, πως βλέπει τον Αρη ως επένδυση, με ότι αυτό συνεπάγεται (δηλαδή το κέρδος), χωρίς όμως να βγάζει μιζέρια. Εβγαλε συναίσθημα, μίλησε για τον αδερφό του, αλλά μέχρι εκεί.
 
Το σημαντικότερο όμως, είναι ότι εξέπεμπε σιγουριά. Μπορεί να μην είναι μεγιστάνας, όμως αυτό που έλεγε σου δημιουργούσε την εντύπωση ότι ισχύει. Προτίμησε να πει πέντε και όχι δέκα, να εγγυηθεί για το επόμενο βήμα και όχι για τα επόμενα, προτιμώντας την οδό της λογικής από τις γνωστές φανφάρες που έφαγαν στη μάπα, χρόνια τώρα, οι φίλοι του συλλόγου.
 
Το πώς θα κινηθεί, τι ακριβώς θα υλοποιήσει, πόσα χρήματα θα βάλει στην ομάδα και τι έργο θα κάνει, είναι πράγματα που ο χρόνος θα καταδείξει, ωστόσο αυτό που πρέπει να υπογραμμιστεί τούτη την ώρα, είναι πως ο μικρός(από τα δύο αδέρφια) Καλαϊτζίδης, ξεκίνησε να έρθει από την Αμερική, όντας απολύτως βέβαιος για την επιλογή του. Αλλωστε πετυχημένος δεν είναι αυτός που υπόσχεται (ασύστολα), αλλά αυτός που ενεργεί και υλοποιεί. Πρώτη εντύπωση, λοιπόν, θετική.
 
Υ.Γ: Η επιμονή μου να πει δυο λόγια στα ελληνικά δεν ήταν τυχαία. Την ψυχή του Ελληνα την αγγίζεις όταν του μιλάς στη γλώσσα του. Αναμένω την επόμενη συνέντευξή του, χωρίς την βοήθεια μεταφραστή.