Η σωστή νοοτροπία επανήλθε, αλλά στην θεαματική βελτίωση βοήθησαν και κάποιες μικρές τακτικές λεπτομέρειες.
Ο Γιάννης Αναστασίου άφησε κατά μέρους το 4-4-2 ρόμβο που χρησιμοποίησε στο ματς με την Ξάνθη και πρόσθεσε έναν παίκτη στην μεσαία γραμμή βοηθώντας με αυτόν τον τρόπο στην ανάπτυξη της ομάδας με περισσότερους τρόπους. Ο Έλληνας τεχνικός έφερε τον Πέτριτς ξανά έξω από την περιοχή να κινείται ως ελεύθερος περιφρειακός επιθετικός και όχι απαραιτήτως ως δεκάρι που επιτάσσει ο ρόμβος.
Το τρικ στην αναμέτρηση με τους Χανιώτες ακούει στο όνομα Βίκτωρ Κλωναρίδης. Ο νεαρός χαφ-εξτρέμ, ήταν ο δεύτερος μεσοεπιθετικός που ξεκινούσε τις προσπάθειες του από τα αριστερά. Δημιουργήθηκε έτσι ένα ασύμμετρο 4-3-2-1, με τους Λαγό (άξονα), Ατζαγκούν (δεξιά) και Ζέκα (αριστερά), να κλείνουν κάθε διάδρομο, να ανακτούν εύκολα την μπάλα και να δημιουργούν από όλες τις πλευρές, εκμεταλλευόμενοι τα «μεγάλα τους πνευμόνια».
Ο Κλωναρίδης με τον Πέτριτς κινούμενοι πίσω από τον Μπεργκ συνεπικουρούσαν στην δημιουργία με σαφείς εντολές να πατούν περιοχή μετατρέποντας έτσι το σύστημα στο αγαπημένο 4-3-3 του Γιάννη Αναστασίου στο οποίο οι τρεις επιθετικοί έκαναν πολλές δουλειές.
Το τρικ ήταν ότι είχε φορτωθεί η αριστερή πλευρά, εκεί δηλαδή που αγωνιζόταν ο Μαχλελής, διότι ο Αναστασίου είχε αντιληφθεί ότι αυτή ήταν η αδύνατη πλευρά του Πλατανιά. Από τον άξονα ο Λαγός κι ο Πέτριτς (κορυφαίοι) έλυσαν γρήγορα τον γρίφο της άμυνας των φιλοξενούμενων, γεγονός που απλοποίησε την κατάσταση στην συνέχεια. Ο Ατζαγκούν έτρεχε για δύο, ωστόσο δεν τόλμησε να βγει πολύ από τα δεξιά με τον Τριανταφυλλόπουλο, για να μην μείνει κενό στον άξονα.
Σε αυτό συνετέλεσε και το γεγονός ότι δεν ανέβαινε πολύ ο Ζαραδούκας, αν και η μοναδική αξιόλογη φάση του Πλατανιά στον παιχνίδι στην ροή του αγώνα προήλθε από αυτή την πλευρά, γεγονός που έκανε έξαλλο τον Αναστασίου εξαιτίας της κακής αλληλοκάλυψης στην κίνηση του Μιλούνοβιτς.
Συνοψίζοντας, οι ελευθερίες που έδωσε ο Αναστασίου στους τρεις επιθετικούς του, τα τρία τρεχαντήρια στην μεσαία γραμμή και η συμπαγής αμυντική γραμμή με τον σταθερό Σίλντενφελτ και τον «παλίκαρο» Ταυλαρίδη οδήγησαν στην μεστή αυτή εμφάνιση.
Η συνέχεια είναι σίγουρα δύσκολη, η προσθήκη του Μαυρία βοηθά τον Αναστασίου για περισσότερες εναλλακτικές στα συστήματά του, ο υγιής Νίνης προσφέρει έξτρα λύση, οπότε ζητούμενο είναι πλέον στα επόμενα κρίσιμα ματς να υπάρχει και η κατάλληλη νοοτροπία ώστε να μην συνεχίζονται τα δύο βήματα μπροστά και ένα πίσω.