Γεγονότα που -λόγω και του συναισθηματικού παράγοντα- επέλεξα ν΄ αφήσω λίγο καιρό να περάσει, πριν γράψω γι΄
αυτά. Πάμε να τα δούμε ένα-ένα, λοιπόν, ξεκινώντας σήμερα από τη Ρεάλ.
Πρώτον όλων, λοιπόν, το τσάμπιονς λίγκ: ΤΟ ΔΕΚΑΤΟ! Δικαιότατα, θα πω εγώ. Διότι ο τελικός τελείωνε στο σφύριγμα του διαιτητή, κι όχι εκεί που θα… έχανε η Ρεάλ. Αυτά με το ζόρι ΔΕΝ γίνονται! Δικαιώθηκε, λοιπόν,η ΓΚΟΛΑΡΑ του Ράμος, το ταλέντο του Ντι Μαρία, η επένδυση στον Μπέιλ και η (ΦΟΒΕΡΗ) χρονιά του Κριστιάνο.
Όσο για την ηττημένη πρωταθλήτρια (μην ξεχνιόμαστε) Ισπανίας; Καλή προσπάθεια, μεγάλη μάχη, δύναμη, αλλά και… ξύλο και νεύρα και πολλή γκρίνια και ανφέρ συμπεριφορά όταν η κούπα (φαινόταν ότι) έκανε… φτερά! Κι επειδή “έπαιξε” πολύ κι από πολλούς συναδέλφους το πόσο “κατ΄ εικόνα” του εαυτού του την έκτισε την ομάδα ο Σιμεόνε, έ, ο Αργεντίνος δεν ήταν δα και η… μεγαλύτερη παιχτάρα που είδαμε να παίζει ποδόσφαιρο!
Ούτε… Μαραντόνα ήταν, ούτε… Μπουρουσάγκα, ούτε… Βερόν. Ένα τρεχαντήρι, σκύλος στο μαρκάρισμα, ενίοτε… δρεπανάκι, με φοβερό πάθος, Ο.Κ., αλλά ούτε… καλλιτέχνη, ούτε… μάγο τον έλεγες. Η “καθ΄ εικόνα και ομοίωση” ομάδα του, λοιπόν, παρολίγο να γίνει η ΠΡΩΤΗ στην ιστορία της διοργάνωσης που θα σήκωνε το… “δισκοπότηρο”… ΧΩΡΙΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑ!
Με γκολ… “αυτογκόλ” του Κασίγιας, μια κεφαλιά του Αντριάν στό… 2ο διάζωμα και ένα βολ-πλανέ… εκτός γηπέδου. Και θα μου πείτε “είχε η Ρεάλ τις πολλές… ευκαιριάρες”; Θα απαντήσω, όχι βέβαια, όμως είχε ΣΑΦΩΣ περισσότερες και πιο καθαρές φάσεις για γκολ. Και στην τελική, ΕΠΑΙΞΕ ΜΠΑΛΛΑ. Όσο μπορούσε, χωρίς τον καθοριστικότατο Τσάμπι Αλόνσο,
χωρίς τον εξαιρετικό (φέτος) Πέπε, και με ΑΝΕΤΟΙΜΟΥΣ και τους τρείς μπροστινούς, Μπενζεμά, Ρονάλντο και Μπέιλ!
Τέλος,θα ήθελα να μην ξεχάσω τον Κάρλο Αντσελότι. Τον ήρεμο, πράο και πανέξυπνο ΠΡΩΤΟΜΑΣΤΟΡΑ του Μαδριλένικου θριάμβου. Ο “Καρλίτο”, λοιπόν, έκανε αυτό που κάνει όπου κι αν εργάστηκε, από παίκτης ακόμη. Πέρασε τη δική του φιλοσοφία στην ομάδα του, χωρίς εντάσεις, χωρίς ακρότητες και κόντρες, κρατώντας θαυμαστή ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ μεταξύ αυτών των “κακομαθημένων” (ενίοτε) βαθύπλουτων άσσων της Ρεάλ, καταφέρνοντας να τους κάνει ΟΜΑΔΑ!
Και… ΜΠΡΑΒΟ του.