Στην περίπτωση του Αρη, όμως, δεν υπάρχει προϊόν στα «βαρέλια» για να ωριμάσει. Δεν υπάρχουν χρήματα, δηλαδή, επομένως προς τι το παιχνίδισμα με τις «τάπες»; Το μόνο, ίσως, το οποίο θα μπορούσε να ωριμάσει, ως σκέψη, είναι να πάρουν τη δύσκολη απόφαση και να ακολουθήσουν τον αναπόφευκτο, πια, δρόμο της Γ΄ Εθνικής.
Διότι, κάθε μέρα, κάθε ώρα που περνά, εκτός του ότι χάνεται ασκόπως, καταδεικνύει με τον πλέον τραγικό τρόπο πως η ομάδα έχει φτάσει στον πάτο αυτού του βαρελιού. Το πρόσφατο παράδειγμα των 200, 300 και 400 ευρώ που αντιστοιχούσαν σε κάθε ποδοσφαιριστή από την οικονομική ενίσχυση του Ντίμη Παπαϊωάννου (ευτυχώς που βρέθηκε κι αυτός), αναμφίβολα δεν παραπέμπει σε επαγγελματική ομάδα που σκέφτεται τη Football League.
Πως, αλήθεια, θα μαζευτεί αυτό το 1,5 εκατομμύριο ευρώ που απαιτείται, όταν ο Αρης αδυνατεί να συγκεντρώσει 8 και 10 χιλιάρικα; Πως θα καταφέρει να κάνει πρωταθλητισμό τη νέα χρονιά, όταν δυσκολεύεται να πληρώσει φως, νερό και τηλέφωνο;
Ωραία τα σενάρια με τους μεγιστάνες από τη Ρωσία, καλές οι επαφές (όταν γίνουν με την πολιτική ηγεσία), θεμιτά τα όνειρα για ένα καλύτερο αύριο, όμως κάποια στιγμή ολ΄ αυτά πρέπει να τελειώσουν και οι άνθρωποι του Αρη να δουν κατάματα την πραγματικότητα.
Ο πρόεδρος, πια, Αγγελος Μισιρλής, οφείλει να συγκαλέσει γενική συνέλευση της ΚΜΑ, να παρουσιαστεί η κατάσταση στο λαό, να εκτιμηθούν τα δεδομένα και να παρθούν αποφάσεις, είτε μέσω του Φορέα, είτε μέσω του ΑΣ.
Όχι, τίποτ΄ άλλο, αλλά σε λίγο καιρό θα εκλείψουν οι «τάπες» και τότε θα έχει ενδιαφέρον να διαπιστώσει κανείς τι άλλο θα βρουν για να σκοτώνουν την ώρα τους οι φορείς του συλλόγου, αναμένοντας από τον ουρανό τα λεφτά!