Όταν ο Παναθηναϊκός άρχιζε προετοιμασία στο Όστερμπεεκ της Ολλανδίας με μια …χούφτα έμπειρους παίκτες και πολλά παιδιά από την Ακαδημία, λίγοι πίστευαν ότι αυτή η ομάδα μπορούσε να κάνει τόσο πολλά. Και αν έλεγε κάποιος το αντίθετο, μάλλον θα τον περνούσαν για τρελό. Όμως αυτοί που έπρεπε, πίστεψαν στο πλάνο και τελικά δικαιώθηκαν. Και ας είχαν ένα κάρο προβλήματα να αντιμετωπίσουν…
Η διοίκηση έκανε από νωρίς την επιλογή της και άφησε τον προπονητή να δουλέψει ΑΠΕΡΙΣΠΑΣΤΟΣ. Με το μικρό μπάτζετ που είχε στη διάθεση του ο Νίκος Νταμπίζας έκανε εξαιρετικές και προσεκτικές επιλογές στο μεταγραφικό παζάρι, ενώ ο Γιάννης Αναστασίου πέτυχε έναν μικρό …άθλο. Δημιούργησε μια νέα ομάδα από την αρχή και την οδήγησε στα …αστέρια. Πως έγινε αυτό; Αρχικά γιάτρεψε την …αρρώστια των αποδυτηρίων μέσα σε λίγους μήνες και έκανε τον Παναθηναϊκό και πάλι οικογένεια.
Ο rookie τεχνικός του Τριφυλλιού δούλεψε πολύ, επέμεινε ακόμα περισσότερο και με την σύγχρονη ευρωπαϊκή φιλοσοφία του μεταμόρφωσε το περσινό …ασχημόπαπο σε κύκνο. Η σεζόν άρχισε με δυσκολίες, όταν όμως άλλαξε το σύστημα, η ομάδα απέκτησε ομοιογένεια και οι νέοι παίκτες κέρδισαν λίγες εμπειρίες, ο Παναθηναϊκός έπαιξε όμορφο ποδόσφαιρο- κατά τη γνώμη μου το καλύτερο από κάθε άλλη ομάδα της Σούπερλιγκ στον δεύτερο γύρο- πήρε σημαντικά αποτελέσματα, έδειξε το μέταλλο νικητή στα δύσκολα (ντέρμπι, ημιτελικός και τελικός Κυπέλλου) και στο φινάλε (πλέι οφ) πήρε αυτό που άξιζε.