Η όποια απάντηση μόνον απλή δεν μπορεί να είναι. Ο «Δικέφαλος» ήθελε να δώσει ένα τέλος στο αρνητικό σερί των κακών εκτός έδρας εμφανίσεων. Ξεκίνησε θετικά, με τον Σπυρόπουλο να κερδίζει πέναλτι στο 15′ κι ο Λούκας να το αξιοποιεί για ν’ ανοίξει το σκορ. Εντεκα λεπτά μετά, από τα πόδια του Ισπανού θα δοθεί η ασίστ για τον Κατσικά και το 0-2. Με τους φιλοξενούμενους να χάνουν ενδιάμεσα κι άλλες ευκαιρίες για να σκοράρουν, ο τεχνικός του Απόλλωνα Σμύρνης, Λόρι Σάντσεθ αποφασίζει ν’ αποσύρει τον Αργυρόπουλο και να πάει σ’ έναν ακόμη μεγαλόσωμο επιθετικό, όπως είναι ο Φαρινόλα.
Τα δεδομένα του αγώνα οριστικοποιήθηκαν ακόμη περισσότερο. Οι γηπεδούχοι, φημίζονται για την επικινδυνότητά τους στις ‘στημένες’ φάσεις και πλέον με πολλά, ψηλά κορμιά θα τα έπαιζαν όλα για όλα προκειμένου να κάνουν την ολική επαναφορά, παίζοντας ένα από τα τελευταία τους ‘χαρτιά’ για να παραμείνουν στην κατηγορία. Ωστόσο, την ίδια στιγμή το σύνολό τους γινόταν ακόμη πιο δυσκίνητο κι αργό στις επιστροφές του. Στοιχείο που έγινε αντιληπτό στα μάτια όλων, με συνέπεια τη συνειδητή προσπάθεια των ποδοσφαιριστών του ΠΑΟΚ να παίζουν γρήγορα για να βγαίνουν σε συνθήκες αντεπίθεσης, με καλύτερες προϋποθέσεις απέναντι στους αντιπάλους τους.
Σε μια από αυτές στο 37′ ο Νάτχο έβγαλε εκπληκτική ασίστ πολλών μέτρων στον Λούκας κι ο Ισπανός με περίτεχνη ενέργεια έκανε το 0-3! Αλλά τίποτα δεν είχε κριθεί, πεποίθηση που μάλλον δεν είχε κανείς στον ΠΑΟΚ, ξεχνώντας ίσως πως το 0-2 στο Παγκρήτιο με τον Εργοτέλη πριν από – σχεδόν – ένα μήνα έγινε 2-2 αλλά πως και πριν από δώδεκα χρόνια σε αγώνα με την Παναχαϊκή, το 0-3 έγινε 3-3. Οι φωνές από τον πάγκο για τη «δεύτερη μπάλα», δηλαδή το που θα πάει μετά την πρώτη κεφαλιά που στις περισσότερες περιπτώσεις πήραν οι ποδοσφαιριστές του Απόλλωνα δεν έπιασαν τόπο. Επιπλέον, παρά το ευρύ προβάδισμα ο «Δικέφαλος» συνέχισε την αυξημένη επιθετική του δραστηριότητα, αμελώντας να προσέξει λίγο περισσότερο την ανασταλτική του λειτουργία ώστε να πάει στο ημίχρονο μ’ ένα σκορ που θα τον διασφάλιζε σε μεγάλο βαθμό εν όψει του δευτέρου ημιχρόνου.
Σε μια στιγμή, όπου κάθε λεπτομέρεια μπορούσε να κάνει τη διαφορά. Κι ίσως μια από τις πλέον καθοριστικές να ήταν η φάση στην οποία Λούκας και Στοχ φεύγουν μόνοι τους με μοναδικό αντίπαλο μπροστά τους τον Βραζιλιάνο τερματοφύλακα Γκόμεζ, αλλά η εύκολη πάσα που είχε ο Κάτσε την ακύρωσε με ένα άστοχο, δυνατό γέμισμα που ακύρωσε την όλη, σπουδαία ευκαιρία. Στο διάστημα αυτό, ο ΠΑΟΚ πραγματοποίησε την πλέον πειστική του εμφάνιση μεσοεπιθετικά, δείχνοντας ικανός να σκοράρει κατά βούληση. Με τον Κάτσε να καλύπτει τα περισσότερα κενά στη μεσαία γραμμή ανασταλτικά, το Νάτχο και τον Μάρτενς να συνεργάζονται αρμονικά με τους ορεξάτους Στοχ, Λούκας και τον Χούσεν να παίζει καλά στους χώρους αλλά να υστερεί εφιαλτικά στην τελική προσπάθεια τίποτα δεν προϊδέαζε για τη συνέχεια.
Η αμυντική γραμμή με σύνθεση ανάγκης, καθώς μόνον ως τέτοια μπορεί να χαρακτηριστεί πλαισιωμένη από δυο ποδοσφαιριστές που είχαν δυο μήνες ν’ αγωνιστούν, ήτοι Κατσικάς και Σπυρόπουλος, τον Σκόνδρα σε κακή μέρα αλλά και τον Γλύκο να διάγει μια περίοδο μερικής αστάθειας, αποδείχτηκαν αχίλλειος πτέρνα για την τελική έκβαση του αγώνα. Το στοιχείο αυτό, σε συνάρτηση με τον εφησυχασμό που έβγαλαν αρκετοί ποδοσφαιριστές του Γιώργου Γεωργιάδη σήμαναν την αντίστροφη μέτρηση. Η αρχή έγινε στο 40′, όταν ο Πετρόπουλος αξιοποιεί το πέναλτι που κερδίζει ο Φαρινόλα από τον Σπυρόπουλο και στις καθυστερήσεις του πρώτου ημιχρόνου ο Κατσικάς μαρκάρει αναποτελεσματικά τον Δεληζήση που με κεφαλιά μειώνει σε 2-3 στέλνοντας τις δυο ομάδες στ’ αποδυτήρια για την ανάπαυλα.
Στο δεύτερο σαρανταπεντάλεπτο ήταν εμφανής η καλύτερη ψυχολογία των γηπεδούχων, με τον φόβο για την ανατροπή να έχει κάνει την εμφάνισή του στα μάτια των παικτών του ΠΑΟΚ. Η υπερβολική αυτοπεποίθηση, η υπέρ του δέοντος σιγουριά απόρροια του γρήγορου 0-3 είχε μετατραπεί σε ανασφάλεια και άγχος. Η πάροδος του χρόνου καταδείκνυε την έλλειψη αγώνων του Μάρτενς, οδηγώντας στην αντικατάστασή του στο 62′ από τον Μαντούρο. Ενα βαρύ μεν αμυντικό χαφ, αλλά ένα μεγάλο κορμί, ικανό να δώσει βοήθειες στη μεγάλη αδυναμία των ‘στημένων’ αυτής της αναμέτρησης. Διαφοροποίηση που άλλαξε και τον σχηματισμό της ομάδας από 4-2-3-1 σε 4-3-3 με τον Μαντούρο ως μοναδικό αμυντικό χαφ και τους Κάτσε, Νάτχο, διαγώνια μπροστά του δεξιά κι αριστερά αντίστοιχα με στόχο τη μεγαλύτερη πίεση στον αντίπαλο από τα πρώτα μέτρα της αντίπαλης περιοχής.
Την ίδια στιγμή, η επιθετική δυστοκία συνεχιζόταν με τις χαμένες ευκαιρίες να διαδέχονται η μια την άλλη. Ο πολύ καλός Στοχ του πρώτου ημιχρόνου είχε δώσει τη θέση του σ’ έναν μέτριο, που ελέω κόπωσης κατόπιν διαδοχικών αγώνων έπειτα από σημαντική απουσία, έδειχνε να έχει ανάγκη από ανάσες. Η δεύτερη αλλαγή της τεχνικής ηγεσίας, αποδείχτηκε άστοχη με τον Γεωργιάδη να μπαίνει αντί του Σλοβάκου με ρητή εντολή «δώσε βοήθειες στην αριστερή πλευρά», ακούστηκε δυνατά η τελευταία φωνή από τον πάγκο, εις μάτην. Η δεύτερη σκέψη διαφοροποίησης του σχήματος αφορούσε τον Χούσεν, αλλά τα 186 εκατοστά ύψους του Ολλανδού επιθετικού δημιουργούσαν σκέψεις ανάγκης για την ανασταλτική λειτουργία, ασχέτως αν τελικά κι εκεί ο βαθμός απόδοσης του δανεικού από τον Αγιαξ επιθετικού αποδείχτηκε χαμηλός, αφού ήταν αυτός που είχε «χρεωμένο» τον Πετρόπουλο, που στο 86′ έπειτα από εκτέλεση κόρνερ – όπως ο Δεληζήσης στην εκπνοή του πρώτου μέρους – χάνει τον αντίπαλό του κι εκείνος με κεφαλιά κάνει το 3-3.
Το ρίσκο που πήρε η τεχνική ηγεσία σ’ αυτήν την περίπτωση δεν της βγήκε. Εκ του αποτελέσματος κρίνεται πως θα έπρεπε να έχει αντικατασταθεί ο Ολλανδός πιθανόν από τον Σαλπιγγίδη, αν η λογική ήταν επιθετικός στη θέση επιθετικού. Για οτιδήποτε διαφορετικό υπήρχαν κι οι Κίτσιου, Νίνης, Ολίσε. Στο 89′ ο Σαλπιγγίδης πέρασε αντί του Νάτχο αλλά ήταν πολύ αργά για κάτι ουσιαστικό. Και σα να μην έφτανε αυτό, στις καθυστερήσεις πρώτα ο Κόρμπος, χάνει μοναδική ευκαιρία σε τετ α τετ με τον Γλύκο να πετύχει την ολική ανατροπή χάρη στην κούρσα του Κάτσε που τον προλαβαίνει τόσο ώστε να μην κάνει ανενόχλητος το πλασέ και στ’ αντανακλαστικά του τερματοφύλακα του ΠΑΟΚ ο οποίος αποκρούει με τα πόδια. Εντούτοις, η τελευταία ευκαιρία ανήκει στον «Δικέφαλο».
Και πάλι ο Χούσεν έφυγε από αριστερά, προσέγγισε υπό γωνία την αντίπαλη περιοχή με τερματοφύλακα κι αντίπαλο αμυντικό κοντά του προτίμησε να δοκιμάσει την τύχη του να τελειώσει αυτός το ματς με διαγώνιο σουτ και να μην τροφοδοτήσει τον Λούκας που ήταν μόνος του στην ίδια ευθεία με τον Ολλανδό, αλλά στον άξονα. Ο προσωρινός τραυματισμός του Γκόμεζ έδωσε τον χρόνο για μια εικόνα – χίλιες λέξεις. Ο Ολλανδός επιθετικός καθισμένος κάτω έξω από την περιοχή του Απόλλωνα με το πρόσωπό του κρυμμένο μέσα στην μπλούζα του κι εννιά συμπαίκτες του στο κέντρο του γηπέδου να συζητούν έντονα, αδυνατώντας να πιστέψουν τί είχε συμβεί. Ανάλογη ήταν η εικόνα και στον πάγκο, με τον Στόχ να πετάει εκνευρισμένος τις επικαλαμύδες του και το Νάτχο να φτάνει μέχρι τη γραμμή του πλαγίου ουρλιάζοντας και χειρονομώντας. Γιατί αυτή ήταν η χαμένη ευκαιρία όλων να ρεφάρουν έναν αγώνα που αλλιώς ξεκίνησε κι αλλιώς ολοκληρώθηκε με ευθύνη όλων
Είναι πολύ στενάχωρο το γεγονός πως λίγο πριν από την τελική ευθεία της σεζόν, η ομάδα εμφανίζει παιδικές ποδοσφαιρικές ‘ασθένειες’, δείχνοντας ικανότητες περιοδικά αλλά όχι σταθερότητα. Κι αν συνεχίσει ανάλογα δεν μπορεί να ελπίζει σε πολλά, ούτε στο πρωτάθλημα και τα πλέι οφ αλλά ούτε και στο Κύπελλο. Αρχικά, προηγείται η εντός έδρας αναμέτρηση με την Καλλονή, αύριο στις 15.00 στην Τούμπα. Σ’ έναν αγώνα που θ’ απουσιάσουν οι τιμωρημένοι Τζαβέλλας, Κάτσε, Αθανασιάδης, σίγουρα ο τραυματίας Γκσπούρνινγκ, ενώ φαντάζει δύσκολο ν’ αγωνιστούν οι Λάζαρ, Κατσουράνης που έχουν μπει στην τελική ευθεία της επιστροφής τους από τα προβλήματα τραυματισμών που τους ταλαιπωρούν. Επιστρέφουν οι Βίτορ, Βούκιτς που εξέτισαν τις ποινές τους και πιθανόν ο Λίνο για να πάρει τα πρώτα λεπτά συμμετοχής του μετά τον αγώνα με την Μπενφίκα στη Λισαβόνα. Το πλέον αισιόδοξο στοιχείο για τον «Δικέφαλο» είναι η ιδανική αξιοποίηση της έδρας του ως τώρα αλλά κι αυτό ως στοιχείο, ως ικανότητα, από μόνα τους δεν αρκούν. Καλή δύναμη και καλή συνέχεια σε όλους…