Έχουμε και λέμε:
Πέτγουεϊ, 3π, 1/3 σουτ, 1 κλέψιμο σε 9:21.
Κόλινς, 0π, 0/1 σουτ, 1 ριμπάουντ, 1 λάθος σε 04:25.
Λοτζέσκι, 7π, 3/11 σουτ, 3 ριμπάουντ, 2 ασίστ, 1 κλέψιμο, 1 λάθος σε 18:18
Σίμονς δεν χρησιμοποιήθηκε λόγω απόφασης του προπονητή.
Ντάνστον, 11 πόντοι, 2/4 σουτ, 7/10 βολές, 3 ριμπάουντ, 1 ασίστ, 3 κλεψίματα, 4 μπλοκ, σε 28:08.
Ο Σερμαντίνι δεν μπαίνει στην εν λόγω λίστα, όχι γιατί ξέρει τα κατατόπια, αλλά γιατί ήταν το πρώτο του παιχνίδι από την επιστροφή του.
Ηλίου φαεινότερο, μόνο ο Ντάστον άρθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Επίσης όχι για πρώτη φορά.
Στην ταινία Moneyball, βασισμένη σε πραγματική ιστορία, ο General Manager των Oakland Athletics, Billy Bean, συζητά με τον Peter Brand, τον νεαρό αναλυτή που μόλις έχει προσλάβει. Ο πρώτος θέλει να λύσει το αίνιγμα: πως μπορεί να ανταγωνιστεί, με το ταπεινό του μπάτζετ, τα μεγαθήρια τύπου New York Yankees. Ο Peter Brand έχει μια ιδέα:
“Πιστεύω ότι υπάρχει μια πρωταθλήτρια ομάδα 25 ατόμων που είναι μέσα στις οικονομικές μας δυνατότητες. Γιατί όλοι οι υπόλοιποι στον κόσμο του baseball τους υποτιμούν. Σαν να διαλέγουμε από ένα σωρό με απροσάρμοστα παιχνίδια”.
Αυτό θυμίζει ο φετινός Ολυμπιακός. Ένα στοίχημα. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας το είπε στη συνέντευξη τύπου πριν το ματς με το Μιλάνο: “Έχουμε πολλούς παίκτες που δεν έχουν εμπειρία Ευρωλίγκα”. Δύσκολη εξίσωση. Ακόμα δυσκολότερη όταν είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν αρκετοί από αυτούς έχουν και ποιότητα Ευρωλίγκα – αυτή που λάμπει στο Top 16, τα πλέι-οφ, το Final-4. Πέτγουεϊ, Ντάνστον, Σίμονς, Λοτζέσκι, Κόλινς από αυτούς που έπαιξαν χθες βράδυ. Πέντε, σε σύνολο δώδεκα.
Την ώρα που οι υπόλοιποι διεκδικητές του στέμματος ενισχύονταν (ΤΣΣΚΑ – Χάινς, Μπαρτσελόνα – Παπανικολάου, Νάχμπαρ, Ντόρσι, Ρεάλ – Μπουρούσης, Μιλάνο – Χάκετ), οι πρωταθλητές Ελλάδας αφ΄ ενός γνώριζαν αγωνιστική αφαίμαξη, αφετέρου έβαλαν νέα, δύσκολα στοιχήματα. Όταν ο Λο εγκατέλειψε το καράβι, το οικοδόμημα άρχιζε να τρίζει.
Το βάρος έγινε δυσβάσταχτο όταν αφαιρέθηκε από αυτή το βαρύ χαρτί. Ο Βασίλης Σπανούλης αποδείχτηκε βαρίδι στα πόδια του Ολυμπιακού στο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό στο Ο.Α.Κ.Α, όμως η απουσία του αποδείχτηκε κομβική στα παιχνίδια που πιθανότατα θα ορίσουν την φετινή ευρωπαϊκή μοίρα του Ολυμπιακού. Το μπάσκετ δεν είναι μπακάλικο, όμως, με το χέρι στην καρδιά, τι μορφή θα είχε ο αγώνας της Πόλης χωρίς τον Μακάλεμπ να φορά τα κιτρινόμαυρα της Φενέρ; αυτός του Φαλήρου χωρίς τον Λάνγκφορντ να σπέρνει τον πανικό; Προφανώς τα υποθετικά σενάρια δεν επιδέχονται σίγουρων απαντήσεων, όμως πολλοί τα υποψιάζεστε.
Προφανώς άπαντες ελέγχονται. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας ενέκρινε την απόκτηση του Μπέγκιτς, χρησιμοποιώντας ένα μεγάλο κομμάτι του μπάτζετ για ένα ψηλό ειδικών καταστάσεων και περιορισμένης, όπως αποδείχτηκε, χρησιμότητας. Η προσθήκη Κόλινς αποδείχτηκε μπούμερανγκ: δύσκολα μπορεί να φανταστεί κανείς τον Κατσίβελη να είναι χειρότερος. Ο Καββαδάς αποκτάται, ακολουθεί ο Σερμαντίνι, που αποδεικνύει από το πρώτο του ματς πως τα χρήματα του Μπέγκιτς θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για κάτι καλύτερο από τον Σίμονς. Στην πλειοψηφία τους, οι ενισχύσεις του Ολυμπιακού θυμίζουν απροσάρμοστα παιχνίδια.
Άλλο πράγμα να χρυσώσει κανείς το χάπι για τον Ολυμπιακό, άλλο όμως να τον αδικεί. Οι ερυθρόλευκοι έπαιξαν τις ζαριές τους στον πιο δύσκολο όμιλο από καταβολής Top 16 και μετρούν τρεις σερί ήττες στο χειρότερο δυνατό σημείο, όλες στις λεπτομέρειες. Τις δύο, χωρίς τον αρχηγό, φυσικό ηγέτη και πολυτιμότερο παίκτη τους. Πικρή γεύση, με ένα σωρό “αν” να περιτριγυρίζουν.
Εκείνη η πρωτοποριακή μέθοδος που εμπνεύστηκε ο Bill James και λάνσαραν οι Oakland Athletics, που ονομάστηκε sabermetrics, αντιγράφηκε από πολλούς, έφερε αποτελέσματα, δημιούργησε αίσθηση και άλλαξε σε μετρήσιμο βαθμό τον τρόπο σκέψης σε ένα ολόκληρο άθλημα.
Όμως η ομάδα του Billy Bean δεν πήρε ποτέ το πρωτάθλημα.