Δεν ξέρω πόσοι το πιστεύουν ακόμη, πόσοι θεωρούν πως. η Γη γυρίζει και πόσοι, ίσως, έχουν συμβιβαστεί με την ιδέα της πτώσης. Αυτό που ξέρω είναι πως απομένουν ακόμη 15 ματς, με 45 διεκδικούμενους βαθμούς να βρίσκονται στο ποδοσφαιρικό τραπέζι και τη σωτηρία να ορίζεται στους 34, σύμφωνα με δήλωση του Σούλη.
Επομένως, άλλη επιλογή από τη συνεχή προσπάθεια, μέχρι το φινάλε, είτε εντός, είτε εκτός Θεσσαλονίκης, δεν υπάρχει. Και όσο παράξενο κι αν ακούγεται, τώρα, πια, στο -8 από τη γραμμή, τα πράγματα να είναι ευκολότερα σε σχέση με το σκεπτικό των «τελικών» με το οποίο κατέβαινε η ομάδα. Ισως λυθούν τα πόδια, ίσως επέλθει μεγαλύτερη απαξίωση από τους αντιπάλους, ίσως βοηθήσουν οι καινούριοι, ίσως..
Το ματς με την Καλλονή, κατέδειξε επίσης, πως ο Αρης σε ότι μπορεί να ελπίζει, θα προέλθει από την προσπάθεια που θα κάνει ο ίδιος μέσα στο γήπεδο, χωρίς να περιμένει βοήθεια από το υπερπέραν! Το παραμύθι που καλλιεργήθηκε, εντέχνως, σταμάτησε, πια, να το λέει ακόμα και η γιαγιά στα εγγόνια της. Ολοι όσοι πίστεψαν σε ιστορίες φαντασίες (περιέργως και άνθρωποι εκτός Αρη), καταλαβαίνουν τώρα πως, μάλλον, έκαναν λάθος.
Δουλειά, λοιπόν, προσήλωση, ένταξη στην ομάδα των πέντε νέων αποκτημάτων και όποιων άλλων έρθουν, βοήθεια από τον νεοαφιχθέντα, Γιώργο Φοιρό και ότι βγει. Ούτε αισιοδοξία, του τύπου «Αρης είσαι» (διότι δεν οδηγεί πουθενά), ούτε όμως και ηττοπάθεια. Σύνεση και προσγείωση στη πραγματικότητα. Οι κίτρινοι δεν έχουν το δικαίωμα να τα παρατήσουν. Αντιθέτως, έχουν την υποχρέωση να κοιτάξουν μπροστά.
Υ.Γ: Είναι βέβαιο πως η ένταξη στην ομάδα των Μπουγαϊδη, Βλάχου, θα προσφέρει μια διαφορετική δυναμική στην άμυνα, η οποία «μπάζει νερά».
Υ.Γ 2: Μπράβο στον Γιάννη Παπαδόπουλο για την προσπάθειά του, παρά τα όσα άκουσε, επί μία εβδομάδα, εξαιτίας του χαμένου πέναλτι, κόντρα στον Απόλλωνα. Λίγο χρόνο περισσότερο θα χρειαστεί ο Διούδης, ο οποίος φαίνεται ακόμη επηρεασμένος.