Πέρυσι ήταν ο Φωστήρας, ο «Φονέας των γιγάντων». Φέτος ο Αιγινιακός. Συγχωρήστε με αλλά δεν ξέρω πως την αποκαλούν ή αν την αποκαλούν κάπως την ομάδα της Κατερίνης.

Ο Πανιώνιος δεν έμαθε το μάθημα του. Και δεν αναφέρομαι στην ήττα του πρώτου αγώνα, το 1-0, σκορ που κάλλιστα μπορεί ν’ ανατραπεί, αλλά στην εικόνα των «κυανέρυθρων» εντός αγωνιστικού χώρου.
 
Όποιος «κυανέρυθρος» οπαδός επέλεξε να περάσει δύο ώρες από το απόγευμά του μπροστά από την οθόνη του για το παιχνίδι Κυπέλλου, Αιγινιακός-Πανιώνιος νομίζω ότι θα το έχει ήδη μετανιώσει. Ακόμα περισσότερο θα έχει νευριάσει απ’ αυτά που είδε. Ή καλύτερα απ’ αυτά που δεν είδε. Δεν αναφέρομαι καν σ’ αυτούς που ταξίδεψαν στην Κατερίνη. Νομίζω πως κανείς δεν θα ήθελε να βρίσκεται στη θέση τους.
 
Παίκτες που δεν είχαν χρόνο συμμετοχής και πήραν την ευκαιρία να βρεθούν στο αρχικό σχήμα. Ευκαιρία που όχι δεν άρπαξαν, αλλά δεν μπήκαν καν στον κόπο να προσπαθήσουν να την αξιοποιήσουν. Παίκτες αδιάφοροι, οι οποίοι έβλεπαν τον αγώνα ως αγγαρεία. Κάποιοι νόμιζαν ότι μόνο η φανέλα είναι αρκετή για να κερδίσουν μια ομάδα επιπέδου Football League. Δεν θα μπω στη διαδικασία να τους ονοματίσω. Όποιος είδε τον αγώνα δεν χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια να τους αναγνωρίσει.
 
Αντίθετα, οι παίκτες του Αιγινιακού είχαν πάθος, ενέργεια, δίψα για τη νίκη. Για το πρώτο βήμα πρόκρισης στα προημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδας. Τα έδωσαν όλα και μπράβο τους που τα κατάφεραν γιατί το άξιζαν. Οι παίκτες του Πανιωνίου όφειλαν να δείξουν σεβασμό, να είναι υποψιασμένοι (λόγω του αποκλεισμού του ΠΑΣ), να έχουν προετοιμαστεί καλύτερα για να κερδίσουν την ομάδα της Κατερίνης. Όχι στα λόγια, αλλά στην πράξη. Στον αγωνιστικό χώρο. Και εκεί κέρδισε ο Αιγινιακός. Δίκαια αν θέλετε την άποψή μου. Ήταν η ομάδα που ήθελε περισσότερο τη νίκη, ενώ από τον Πανιώνιο όσο κι αν προσπάθησα δεν βρήκα ούτε διασωθέντα.
 
Ο Πανιώνιος είναι ομάδα με ιστορία, με παράδοση στο Κύπελλο. Και αυτό πρέπει να το αντιληφθούν άπαντες στο «κυανέρυθρο στρατόπεδο». Ο Κωνσταντίνος Παναγόπουλος οφείλει άμεσα να «ξυπνήσει» τους παίκτες του. Οι μέρες που ακολουθούν είναι δύσκολες και σκληρές και η «επαγρύπνηση» είναι το ελάχιστο που οφείλουν να κάνουν. Η καταστροφή, άλλωστε, απέχει μια κλωστή. Ας προλάβουν πριν κοπεί.
 
ΥΓ: Θα έγραφα τα ίδια ακόμα και αν ο Κολοβός πετύχαινε γκολ και ισοφάριζε σε 1-1.