Ενα ματς-δώρο για τους αληθινούς εραστές του ποδοσφαίρου. Ίσως ήταν και το πρώτο αληθινό ντέρμπι του πρωταθλήματος. Προηγήθηκε το ΠΑΟΚ-Παναθηναϊκός, αλλά δεν διέθετε σε καμία περίπτωση, τόσα αυθεντικά στοιχεία ντέρμπι όσα η «μάχη της Κρήτης».
Φάσεις με το σταγονόμετρο, αλλά κλωτσιές με τη σέσουλα. Παρόντες οπαδοί και των δύο ομάδων. Να χαιρετούν εγκάρδια και από οπαδική απόσταση τον αντίπαλο (γείτονα) πριν το πρώτο σφύριγμα και να ξεδίνουν αθυρόστομα, έντονα και «Κρητικά» κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, συντονισμένοι απόλυτα στις προσπάθειες των παικτών της ομάδας τους.
Ο Γιάννης Πετράκης ευγενής, έχοντας καθίσει στον πάγκο του ΟΦΗ χειροκροτήθηκε και χειροκρότησε το Γεντί Κουλέ, κρατώντας όπως πάντα τους τόνους χαμηλούς. Ο παθιασμένος Σα Πίντο στο πρώτο του ματς στον πάγκο του ΟΦΗ, άφησε την αδρεναλίνη να εκκρίνεται σπάταλα για να την πληρώνουν συνεχώς και άδικα τα μανίκια του πουκαμίσου του.
Μια οικογένεια όλο το ντέρμπι. Μπόλικοι πρώην και νυν των δύο ομάδων και αρκετοί με κατάληξη σε -άκης, σ’ ένα παιχνίδι επιβίωσης και πρεστίζ μαζί. Ενα ποδοσφαιρικό ματς μεταξύ φίλων και γνωστών. Θύμισε αλάνα και σε αγωνιστικό επίπεδο. Οι συμμετέχοντες θα έχουν την ευκαιρία ν’ αναλύσουν, να τσακωθούν, να σπάσουν πλάκα στον καφέ της επόμενης ημέρας. Αυτό είναι ντέρμπι ή καλύτερα (κατά το κρητικότερον)… ντερμπάτσι! Ισως το μοναδικό αυθεντικό (πια) ντέρμπι του ελληνικού πρωταθλήματος, έχει γεύση και άρωμα Κρήτης!