Η μεγάλη συμμετοχή στη συζήτηση που έγινε μεταξύ του Αντώνη Ασημακόπουλου και του Λεωνίδα Κασελάκη με τους αναγνώστες τους Novasports.gr και τα σχόλια τους, μου έδωσαν να καταλάβω πως εκεί έξω δεν υπάρχουν μόνο οι φανατικοί που ευχαριστιούνται με το αποτέλεσμα και μόνο με αυτό. Υπάρχει και κόσμος που θέλει να διασκεδάζει με το παιχνίδι, ελπίζοντας πως στο τέλος η ομάδα του θα είναι η νικήτρια. Αυτοί δηλαδή που απολαμβάνουν τον αγώνα και κάθε φάση του πριν καταλήξουν στο αποτέλεσμα. Για εμένα αυτούς τους φιλάθλους θα πρέπει να… κυνηγήσουν οι ομάδες και αυτούς είναι καλό να βλέπουμε στα γήπεδα.
Για να γίνει αυτό θα πρέπει όλοι οι αρμόδιοι να ανοίξουν τα αυτιά τους και τις πόρτες τους, στους πραγματικούς πρωταγωνιστές του κάθε αθλήματος. Είχα την τύχη να βρεθώ με δύο αξιόλογους αθλητές την Παρασκευή που νοιάζονται για την πρόοδο του μπάσκετ. Και αυτό είναι φυσιολογικό για ένα νεαρό παιδί όπως ο Κασελάκης, τον οποίο περιμένει μπροστά μία λαμπρή καριέρα. Κοιτάζει πως θα είναι καλύτερο το μέλλον του. Ωστόσο μου έκανε εντύπωση η δίψα του Ασημακόπουλου.
Ο αρχηγός του Αρη βρίσκεται προς το τέλος της καριέρας του, αλλά αν τον ακούσεις να μιλά για το μπάσκετ, νομίζεις πως είναι έφηβος και κοιτάζει πως θα βελτιώσει το περιβάλλον εργασίας, στο οποίο θα βρίσκεται για πολλά χρόνια. Εχει γνώσεις καθώς με το μπάσκετ είναι. παντρεμένος τα τελευταία 25 χρόνια της ζωής του και έχει ιδέες που μπορούν να βοηθήσουν στην προβολή του αθλήματος.
Τέτοιους ανθρώπους θα πρέπει να φωνάζουν και να συμβουλεύονται εκείνοι που έχουν αράξει σε μία καρέκλα και ευθύνονται για την υποβάθμιση του ελληνικού αθλητισμού. Με τις ιδέες τους και την αποφασιστικότητα τους, ίσως κάποια στιγμή δούμε ξανά τα γήπεδα γεμάτα από κόσμο που θα αγαπά το παιχνίδι και όχι μόνο τη νίκη.