Οι κίτρινοι, έφτασαν σε επιθυμητό επίπεδο απόδοσης, στα πρώτα 15 λεπτά του β΄ ημιχρόνου. Αυτά είδε ο Μιλίνκοβιτς και μίλησε για περαιτέρω βελτίωση της ομάδας, βλέποντας τους παίκτες του να χάνουν τη μία ευκαιρία πίσω από την άλλη. Εκεί μόνος ένας τρόπος υπήρχε για να σταματήσουν. Τα δοκάρια! Μία ο Ελσνερ, μία ο Τριανταφυλλάκος, η εστία του Κυριακίδη ακόμα κουνιέται, όμως η μπάλα στο πλεχτό δεν μπήκε ποτέ. Ετσι είναι το ποδόσφαιρο..
Πέραν του δοκαριού, ο Ελσνερ ήταν καλός και σε άλλους τομείς του αγώνα. Παρά τη φανερή δυσκολία που έχει στο τρέξιμο, ο Σλοβένος προσπάθησε, μόχθησε και πρόσφερε στην ομάδα. Το ίδιο συνέβη και με τον Ιμπε. Όχι τίποτα σπουδαίο, όμως τουλάχιστον ο Νιγηριανός θύμισε ποδοσφαιριστή και όχι περιπατητή. Θα μπορούσε μάλιστα να σκοράρει σε μία περίπτωση και γενικώς έδειξε πως ίσως μπορέσει να βοηθήσει την ομάδα στη συνέχεια του πρωταθλήματος. Αξιζε τον κόπο το ρίσκο του Μιλίνκοβιτς.
Ωστόσο αν ένας παίκτης άρεσε από τον Αρη της Ξάνθης, αυτός ήταν, το δίχως άλλο, ο Νίκος Ψυχογιός. Αρχοντικός δεξιός μπακ, διένυε όλη την πτέρυγα, απειλώντας την αντίπαλη εστία με τις σέντρες και τις έξυπνες επιλογές του. Ο Χαλκιδικιώτης είχε πνευμόνια και έδειξε πως έχει τα προσόντα για να κρατήσει τη θέση για πάρτη του.
Παρά ταύτα, η ουσία είναι πως βαθμολογικά δεν υπήρξε πρόοδος. Ο ένας και μοναδικός πόντος παρέμεινε αναλλοίωτος με τους υπόλοιπους σιγά-σιγά να ξεμακραίνουν και τα περυσινά μαύρα σύννεφα να απλώνονται στον ουρανό του «Βικελίδης».
Ο Αρης χρειάζεται επειγόντως νίκες. Όχι στα λόγια, ούτε στις ευκαιρίες, αλλά στα έργα. Το επερχόμενο ματς με τον Παναιτωλικό είναι κρίσιμο. Θα πείτε μεσολαβεί το κύπελλο της Πέμπτης, κόντρα στον Ολυμπιακό Βόλου. Ας μεσολαβεί. Η επιτυχία του φετινού Αρη θα κριθεί στο πρωτάθλημα και όχι στο κύπελλο και ο νοών νοείτω..
Υ.Γ: Προκαλούν αρνητική εντύπωση οι συνεχόμενες άσχημες εμφανίσεις του Πουλίδο. Ο αρχηγός, έκανε παιδαριώδη λάθη, δείχνει εκτός κλίματος και χρειάζεται επειγόντως «αφύπνιση».