Κυριακή,14-4,ώρα Ελλάδος 18.00: Chelsea-Man.City,στον 2ο ημιτελικό του Αγγλικού κυπέλου. Γιά πολλούς στον πρόωρο τελικό, αφού η νικήτρια θα παίξει τελικό με την Wigan.Τελική εντύπωση; ΑΠΟΘΕΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ!
Το Wembley κατάμεστο με περίπου 35.000 οπαδούς της κάθε ομάδας στις εξέδρες. Η ατμόσφαιρα ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΗ! Δεν παίρνω και όρκο, όμως -παρότι δεν σταμάτησαν να τραγουδούν για τις ομάδες τους- δεν θυμάμαι να άκουσα υβριστικό σύνθημα εντός του γηπέδου.
Το θέαμα; Πολύ καλό. Με την City να κυριαρχεί στην πρώτη ώρα του μAτς, πετυχαίνοντας 2 γκολ και χάνοντας ευκαιρίες τουλάχιστον για…διπλάσιο σκορ!
Και την Chelsea να προσπαθεί απ’εκεί και πέρα για την ανατροπή, μειώνοντας σε 2-1 και παλεύοντας το ματς ως το φινάλε.
Όσο για τα…απέξω; Οι οπαδοί των δύο ομάδων να τα πίνουν, ώρες πριν το ματς, σε…διπλανές πάμπ της περιοχής του γηπέδου, χωρίς να συμβεί το παραμικρό. Παρά τη σημασία (ίσως ματς τίτλου) του αγώνα, αλλά και τον…”καπνό” των επεισοδίων στον 1ο ημιτελικό και στο Newcastle, την προηγουμένη!
Στη δε αποχώρησή τους; Όλοι μαζί, δίπλα-δίπλα, στο μεγάλο πεζόδρομο του Wembley προς το μετρό, τραγουδώντας οι της City για το κύπελλο, “απαντώντας” τους οι της Chelsea ότι είναι οι πρωταθλητές Ευρώπης και…ξαναπαντώντας οι νικητές ότι κι αυτοί είναι πρωταθλητές Αγγλίας! ΤΟ πανηγύρι!
Όσο για επεισόδια; Ούτε ίχνος, παρότι το ανθρώπινο μποτιλιάρισμα μας κρατούσε όλους μαζί και…δίπλα-δίπλα για περισσότερο από μισή ώρα!
Δεν θα σας πω ψέμματα. Το μάτι μου έπιασε αρκετούς να αλληλοκοιτάζονται με..μίσος. Μάλιστα, έχοντας εμπειρία…Ελλάδας, αισθανόμουν κάποιες στιγμές ότι το…”ντου” είναι αναπόφευκτο! Όμως -κι εδώ είναι που έχει πετύχει απόλυτα στο έργο της η Αγγλική αστυνομία- λίγο η ηρεμία της πλειοψηφίας και πολύ περισσότερο η πρότερη…εμπειρία και η παρουσία των…γιγάντιων αλόγων, έκοβαν ακόμη και την σκέψη των…θερμόαιμων (και…πιωμένων) οπαδών. Διότι, πολύ απλά, γνώριζαν ότι το παραμικρό θα το πλήρωναν ΠΑΝΑΚΡΙΒΑ!
Μιας, λοιπόν, που είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ να έχουμε τα γήπεδά τους, την ποδοσφαιρική τους ποιότητα, την παράδοση και τις εμπειρίες τους, τι θα λέγατε -κύριοι της ΕΠΟ- ν’ αρχίζαμε απ’ την ΟΡΓΑΝΩΣΗ;
Θυμηθείτε πως οι κορυφαίοι ζωγράφοι, ξεκίνησαν από άριστες…ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΣ!
Υ.Γ. Για το ΜΕΓΑΛΕΙΟ της νέας μεγάλης δύναμης του νησιού, θα τα πούμε στις 12 Μάη, όταν -μετά το κύπελλο του ’11,το πρωτάθλημα του ’12 και το φετινό Τσάριτι- θα έχει προσθέσει και το φετινό κύπελλο Αγγλίας στην τροπαιοθήκη της, ως 4ο σερί τρόπαιο στα 3 τελευταία χρόνια και μετά από…34 χρόνια αναμονής!
Σκεφτείται, απλά, έναν λαό που ως το ’76 είχε πάρει ΤΑ ΠΑΝΤΑ στο νησί (πρωταθλήματα, κύπελλα, λιγκ-καπ) και ένα ευρωπαϊκό κύπελλο (το Κύπελλο Κυπελλούχων) και που η αγάπη για την ομάδα του το κράτησε συμπαγές και…ΑΥΞΑΝΟΜΕΝΟ, παρά τις αγωνιστικές απογοητεύσεις 34 ετών! Πολύ απλά γιατί ΑΥΤΟΣ είναι ο ρόλος του οπαδού και η θέση του, στο ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι.
Για τους Citizens όλου του κόσμου (συμπεριλαμβανομένων και των Hellenic Citizens φυσικά), είτε στο…μπαράζ ανόδου στη 2η κατηγορία το ’99,είτε στο περσινό 1-6 στο Old Trafford, είτε στο 3-2 επί της QPR και την κατάκτηση -για 1η φορά- της Premier, το τραγούδι είναι ένα: City, City, the best team in the Land and all the world!
Εις το επανιδείν.