Μετά από μια αμιγώς Βαλκανική “μάχη” οι παίκτες της Εθνικής μας ομάδας έδειξαν ότι δεν ξέχασαν να πολεμούν. Κι αν τα προηγούμενα δύο χρόνια είχαν χάσει λίγο την μαχητικότητά τους στο παιχνίδι με τους Βόσνιους έδειξαν ότι η μαχητική ψυχή υπάρχει ακόμα. Ο Τζέκο και η παρέα του κατάφεραν να την βγάλουν ξανά στην επιφάνεια.
Στην καθαρά αγωνιστική κριτική της αναμέτρησης οι Βόσνιοι έδειξαν πως πατούσαν καλύτερα στον αγωνιστικό χώρο στη μεγαλύτερη διάρκεια της αναμέτρησης αν και σε ότι έχει να κάνει με τις καθαρές ευκαιρίες τις αναμέτρησης, το τετ α τετ του Μήτρογλου και το δοκάρι του Φορτούνη ίσως είναι οι πιο κλασικές ευκαιρίες του ματς, μαζί με το τετ α τετ του Τζέκο.
Οι Βόσνιοι όμως ειδικά στο πρώτο ημίχρονο έφταναν πιο εύκολα στην περιοχή του Καρνέζη, εκμεταλλευόμενοι την υπεροχή τους στον άξονα της μεσαίας γραμμής που προέκυπτε από τις αποστάσεις που υπήρχαν στις γραμμές της Ελλάδας αλλά και στην έλλειψη ρυθμού και ενέργειας αρκετών διεθνών μας. Όλα αυτά μέχρι τη στιγμή των δύο αποβολών.
Ήταν η στιγμή που μας πάτησαν τον κάλο. Σα μας αφύπνισαν. Σα να βγήκε από μέσα μας η πληγωμένη μας ψυχή. Σα να πλήρωσαν εκείνοι όλα όσα έχουμε περάσει ως ομάδα όλη την προηγούμενη διετία. Κι αν υπήρχε λίγος χρόνος ακόμα ίσα που γύριζε και τούμπα αυτό το ματς.
Το γκολ του Τζαβέλλα έφερε το ξέσπασμα. Ένα ξέσπασμα συναισθημάτων το οποίο επί της ουσίας έδωσε στην Εθνική μας ομάδα παράταση στις ελπίδες για πρόκριση στο Μουντιάλ της Ρωσίας. Διότι αν είχε έρθει η ήττα, ρεαλιστικά το 2018 θα είχε απομακρυνθεί σχεδόν οριστικά.
Ακόμα και αυτό το 1-1 σε θέση φαβορί για τη δεύτερη θέση έχει τη Βοσνία που πήρε το εκτός έδρας αποτέλεσμα που ήθελε και μετατρέπει τη «ρεβάνς» της Ζένιτσας σε τελικό όπου θα έχει τον πρώτο λόγο ως γηπεδούχος.
Δεν πιστεύω να αμφιβάλλει κανείς ότι το Βέλγιο έχει ήδη καπαρώσει την πρωτιά και πάει για το δέκα στα δέκα. Εκτός αν οι ρυθμιστές Κύπρος και Εσθονία μας επιφυλάσσουν κάποιο δώρο.
Όπως και να΄χει πάντως, ρεαλιστικά μιλώντας πάντα, το ματς Βοσνία-Ελλάδα θα είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα όλης της προκριματικής φάσης. Κι εκεί η Εθνική θα πρέπει να αποδείξει ότι εκτός από τη μαχητική ψυχή που επιστρέφει, διατηρεί και το know how στο να παίρνει τα αποτελέσματα που θέλει όταν δεν είναι φαβορί.