Ισως όσοι ασχολούμαστε με τα αθλητικά να πάσχουμε από την “ασθένεια” των πιλότων, το Βέρτιγκο, και να χάνουμε τον αποπροσανατολισμό μας. Να μην ξέρουμε που είναι η κορυφή, που είναι ο πάτος και που βρισκόμαστε εμείς.
Στον Πανιώνιο ο Δημήτρης Ελευθερόπουλος και οι παίκτες του δεν σταματούν να λένε πως ο στόχος είναι η παραμονή. Οσο ψηλά και αν έφτασαν, δεν έπαψαν να βλέπουν καθαρά το στόχο που είχαν βάλει. Δεν είπαν ποτέ ότι πάνε για το Κύπελλο, γα την είσοδο στα πλέι οφ ή για την έξοδο στην Ευρώπη. Πριν μία βδομάδα λοιπόν, παίκτες και τεχνική ηγεσία γνώρισαν την αποθέωση για την πολύ καλή εμφάνιση απέναντι στον πρωτοπόρο Ολυμπιακό, αλλά λίγες μέρες αργότερα το αντίστροφο για τον αποκλεισμό από τον Φωστήρα.
Στον Παναθηναϊκό μετά το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό όλοι μιλούσαν για την ομάδα που θα μπορούσε να κοιτάξει στα μάτια τους “ερυθρόλευκους” και μετά από λίγες μέρες ο πρόεδρος της “πράσινης” ΠΑΕ ήθελε να “ξηλώσει” το μισό ρόστερ για την ήττα από τη Βέροια. Τελικά ο κ. Αλαφούζος στη Γενική Συνέλευση έκανε ακόμα μία μεταβολή.
Σε άλλες χώρες δεν έχω αντιληφθεί οι φίλαθλοι ή οι διοικήσεις να “αδειάζουν” τους παίκτες και τους προπονητές μετά από μία κακή εμφάνιση ή έναν αποκλεισμό. Ούτε να τους κάνουν “θεούς” με μία καλή εμφάνιση ή ένα θετικό αποτέλεσμα. Αυτό το σκωτσέζικο ντουζ ποτέ δεν κάνει καλό σε ένα σύλλογο. Η πίεση για το αποτέλεσμα σε ομάδες με προβλήματα είναι μεγάλη και γίνεται ακόμα μεγαλύτερη όταν δεν νιώθεις πως έχει συμπαραστάτες σε αυτή την προσπάθεια.