Η «λευκή» ισοπαλία ανάμεσα στην Κέρκυρα και τον ΠΑΟΚ είχε ως αποτέλεσμα περισσότερα χαμόγελα για τους γηπεδούχους κι αντίστοιχα σκυθρωπά πρόσωπα στις τάξεις του «Δικεφάλου».

Απόλυτα δικαιολογημένες και οι δυο αντιδράσεις. Η πικρία που προέκυψε για τους φιλοξενούμενους προέρχεται από – κατά κύριο λόγο – δυο αιτίες. Η πρώτη έχει να κάνει με τη νέα απώλεια βαθμών απέναντι σε ένα θεωρητικά υποδεέστερο αντίπαλο κι η δεύτερη με το γεγονός πως για έναν ακόμη αγώνα το ποδοσφαιρικό σενάριο της αναμέτρησης ήταν εκ των προτέρων γνωστό και κατά συνέπεια αναμενόμενο, ωστόσο δε βρέθηκε αποτελεσματικός τρόπος για ν’ αντιμετωπιστεί.

Μια πολυπρόσωπη και συμπαγής άμυνα, με τους ποδοσφαιριστές των «Φαιάκων» να διατηρούν συμμετρικά κοντινές αποστάσεις αποτρέποντας τις κάθετες πάσες κι αναγκάζοντας τον αντίπαλό τους να πάει είτε σε σέντρες είτε να περιμένει την ατομική ενέργεια για τη δημιουργία φάσεων. Η ομάδα του Ακη Μάντζιου έδωσε χώρο στον ΠΑΟΚ, εφήρμοσε με χειρουργική ακρίβεια τα μεταξύ τεχνικής ηγεσίας και ποδοσφαιριστών συμφωνηθέντα, βγήκε στις αντεπιθέσεις κι απείλησε ελάχιστα έχοντας σα καλύτερη στιγμή της τη φάση στο 45′ με απόκρουση του Χακόμπο σε σουτ του Λεόν και στην επαναφορά της μπάλας, δοκάρι σε σουτ του Τσουμάνη από πολύ κοντινή απόσταση.

Το ερώτημα όμως είναι τι έκανε ο «Δικέφαλος» … Ελάχιστα πράγματα. Λίγο μετά το ξεκίνημα της μετάδοσης, έχοντας κατά νου τις δηλώσεις των πρωταγωνιστών την περασμένη Πέμπτη, τις πληροφορίες από τις προπονήσεις σχεδόν όλης της εβδομάδας μα περισσότερο απ’ όλα ακούγοντας τις οδηγίες του Μάκη Αγγελίνα – που για τελευταίο αγώνα είχε τον άχαρο ρόλο μαζί με τον Μίοντραγκ Μένταν να μεταφέρουν τις τηλεφωνικές οδηγίες του κ. Δώνη – στα δυο μέτρα και βλέποντας όλα όσα γίνονταν στον αγωνιστικό χώρο κατέθεσα τη διαπίστωση πως όντως έγινε προσπάθεια εντός της εβδομάδας για το πώς αντιμετωπίζονται πιο αποτελεσματικά τέτοιες αμυντικές προσπάθειες αντιπάλων. Η μπάλα ήταν στα πόδια του Χακόμπο, ο Ισπανός ετοιμαζόταν να δώσει συνέχεια στον αγώνα όταν ο Λάζαρ έκανε διαγώνια κίνηση φεύγοντας από το κέντρο της μεσαίας γραμμής προς τον Σταφυλίδη. Μαζί του «πήρε» τον προσωπικό του αντίπαλο, δημιουργήθηκε «διάδρομος» ο Φωτάκης πήρε την μπάλα στον άξονα κι η επίθεση της ομάδας του ξεκίνησε ορθολογικά.

Μετά από λίγο, ο Κατσικάς πήρε την μπάλα από τον τερματοφύλακά του, ο Λίνο συνέκλινε στον άξονα δημιουργώντας χώρο στον Σταφυλίδη. Ο νεαρός διεθνής τον εκμεταλλεύτηκε ανεβαίνοντας ταχύτατα αναγκάζοντας τον αντίπαλό του να τον ακολουθήσει αποδυναμώνοντας την πρώτη γραμμή αναχαίτισης των γηπεδούχων. Ο Λάζαρ βγήκε αριστερά πήρε την μπάλα και ξεκίνησε την επίθεση με καλύτερες προϋποθέσεις. Ναι, αλλά είναι ζήτημα αν ανάλογες κινήσεις έγιναν άλλες … τρεις σε ολόκληρο το υπόλοιπο παιχνίδι. Τα σουτ που δοκίμασαν εξ αποστάσεως οι Φωτάκης, Σαλπιγγίδης, αξιοποιώντας τον ευνοϊκό για την ομάδα τους στο πρώτο ημίχρονο άνεμο, δε βρήκαν στόχο. Ειδικά ο διεθνής επιθετικός ήταν κινητικότατος αλλά και … μοιραίος αφού έχασε τη μεγάλη ευκαιρία στα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης στο 15′, ενώ στη συνέχεια της φάσης τον μιμήθηκε αρχικά ο Αθανασιάδης αστοχώντας και σε τρίτο χρόνο καθυστέρησε να πάει κατά τι στην πορεία της μπάλας ο Πέλκας.

Ο «Σάλπι» ατύχησε και στο 54′ όταν η μπάλα περνάει γοργά από πολλά πόδια σε μικρό χώρο κι από απόσταση αναπνοής αιφνιδιάζεται έχοντας τον μεγάλο πρωταγωνιστή της Κέρκυρας, Νίκο Αναστασόπουλο σε απόσταση σχεδόν ενός μέτρου να του αρνείται το γκολ. Γενικότερα, ο αρχηγός του ΠΑΟΚ μπήκε ορεξάτος στον αγώνα, γυρνούσε αρκετά μέτρα πίσω από τη θέση του για να βοηθήσει στην ανάπτυξη του παιχνιδιού, να πάρει τον κενό χώρο που σχημάτιζαν οι δυο γραμμές των παικτών του κ. Μάντζιου, μεσαία και αμυντική, κι είτε να πασάρει είτε να πάει σε ατομική προσπάθεια. Μάταια … Εχω ξαναγράψει από αυτήν εδώ την ηλεκτρονική γωνιά πως η ομάδα είναι μια αλυσίδα με έντεκα κρίκους εντός αγωνιστικού χώρου. Αν για οποιονδήποτε λόγο κάποιος εξ αυτών «ασθενεί» οι άλλοι θα πρέπει να υπερβάλλουν εαυτούς για να τον καλύψουν και να προκύψει θετικό αποτέλεσμα.

Κάτι τέτοιο επ’ ουδενί συνέβη στην Κέρκυρα. Από νωρίς εμφανίστηκαν σημάδια ραθυμίας κι αδικαιολόγητου εκνευρισμού. Μιλήσαμε για … κρίκους πιο πάνω κι όταν παίκτες όπως ο Λάζαρ αιφνίδια, από στιγμή σε στιγμή, μεταμορφώνονται προς το χείριστο, όταν οι εμπνεύσεις δεν αποδίδουν (Λίνο και Πέλκας ως ακραίοι χαφ κι η μεταξύ τους αλλαγή πλευρών προς το τέλος του πρώτου μέρους), όταν οι μεγάλες ευκαιρίες δε μετατρέπονται σε γκολ, έχω την αίσθηση πως λογικά προκύπτει η ισοπαλία. Εξ αρχής φέτος είπαμε πως αυτή η ομάδα δεν αντέχει τις … πολυτέλειες και δυστυχώς για τον ΠΑΟΚ, η απουσία του τιμωρημένου Λίαμ Λόρενς εξελίσσεται σε τέτοια κάθε φορά που προκύπτει. Δε συνιστά σύμπτωση η δυσκολία που έχει η ομάδα να σκοράρει, ειδικά σε κάθε αγώνα που λείπει, ενώ θα ήταν τουλάχιστον άδικο να μη μνημονεύσει κάποιος – και την απουσία του επίσης τιμωρημένου Κάτσε. Αν σε κάποιον ακούγεται υπερβολικό για τον 18χρονο τότε πιθανόν να μην έχει συνειδητοποιήσει το τι είναι ο φετινός ΠΑΟΚ, πως ξεκίνησε, πως δημιουργήθηκε και με τι προσδοκίες.  

Ούτε το ντεμπούτο του Πάμπλο Γκαρσία στο φετινό πρωτάθλημα στάθηκε ικανό ν’ αλλάξει κάτι, ούτε η είσοδος των Κίτσιου και Γιάννου αντί των Λίνο – Κουμάλο (!) ούτε κι η μετατροπή του σχηματισμού της μεσαίας γραμμής σε ρόμβο στα τελευταία δέκα – δώδεκα λεπτά του αγώνα. Ακολούθησαν φωνές, «κατηγορώ», παράπονα, αφορισμοί και άλλα πολλά, όμως πολλοί λησμονούν πως η ομάδα διάγει περίοδο κρίσης από τη νέα ιδιοκτησία. Εκείνη θ’ αποφανθεί για το μέλλον όλων των ανθρώπων της ομάδας, ότι κι αν αρέσει ή δεν αρέσει στη μικρή ή στη μεγάλη μερίδα των φιλάθλων. Συνεπώς … υπομονή.

Σημαντική η εβδομάδα που ξεκίνησε για τον ΠΑΟΚ, που δεν ξεκίνησε καλά, με την απόρριψη της έφεσης στη Νιόν, αποδεικνύοντας την ψυχρή θεώρηση των πραγμάτων από τους Ευρωπαίους πλην ημών σε κάθε επίπεδο και την αυστηρή εφαρμογή των νόμων. Αναμένεται μ’ ενδιαφέρον το νέο διοικητικό συμβούλιο που θ’ αναλάβει δράση από 15 Νοεμβρίου διορισμένο από το Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης, κυρίως γιατί μέσω αυτού θ’ αποτυπωθούν εμπράκτως οι σκέψεις του κ. Ιβάν Σαββίδη, για τις οποίες τόσα πολλά γράφονται αλλά ελάχιστοι, ελάχιστα γνωρίζουν. Ούτως ή άλλως ο ομογενής επιχειρηματίας έχει την υψηλή επιστασία και κατά συνέπεια η επιθυμία του θα είναι διαταγή για όποιον κι αν καλείται να την κάνει πράξη.

Καλή δύναμη και καλή συνέχεια σε όλους …