Πριν από δύο χρόνια, το κύριο μέλημά της διοίκησης του Βαγγέλη Μαρινάκη ήταν η άμεση ενίσχυση του Ολυμπιακού προκειμένου να επιστρέψει στους τίτλους. Και για το λόγο αυτό αναζήτησε κυρίως παίκτες με εμπειρίες στην αγορά του εξωτερικού. Μία πολιτική η οποία απέδωσε καρπούς, αφού στην τελευταία διετία κατακτήθηκαν δύο πρωταθλήματα και ένα κύπελλο.
Εν έτει 2012 και με τις οικονομικές συνθήκες να έχουν αλλάξει δραματικά προς το χειρότερο στην Ελλάδα και γενικότερα στον ευρωπαϊκό νότο, φαντάζει ως επιτακτική ανάγκη η αναζήτηση νεαρών (και όχι μόνο) παικτών απ’ τη χώρα μας, οι οποίοι θα μπορούν ν’ αντεπεξέλθουν στις αυξημένες απαιτήσεις της ομάδας του Πειραιά.
Η πρακτική αυτή θυμίζει πολύ την επιστροφή στην επαρχία και την ενασχόληση με τη γη που βλέπουμε ν’ αυξάνεται με γεωμετρικούς ρυθμούς τον τελευταίο καιρό στη χώρα. Το «παιδομάζωμα» του Ολυμπιακού φαντάζει στα μάτια μας με μονόδρομο. Συγνώμη, αλλά ο Έλληνας παίκτης δεν έχει να ζηλέψει τίποτα απ’ τους ξένους. Με σωστή καθοδήγηση και αν εισπράξει εμπιστοσύνη απ’ το περιβάλλον στο οποίο εργάζεται, είναι ικανός να μεγαλουργήσει.
Αλήθεια, θυμάστε με ποιους ποδοσφαιριστές είχαν φθάσει οι «ερυθρόλευκοι» μία ανάσα μακριά απ’ τον ημιτελικό γύρο του Τσάμπιονς Λιγκ της περιόδου 1998-99; Η συντριπτική πλειοψηφία ήταν Έλληνες. Για παράδειγμα, στο ακροτελεύτιο ματς με την Γιουβέντους στο ΟΑΚΑ που έληξε ισόπαλο με 1-1 είχαν ξεκινήσει εννέα Έλληνες.
Στο αρχικό σχήμα ήταν οι Ελευθερόπουλος, Καραταΐδης, Αμανατίδης, Μαυρογενίδης, Ανατολάκης, Πουρσανίδης, Γιαννακόπουλος, Καραπιάλης, Γεωργάτος, ενώ ως αλλαγή είχε αγωνιστεί Αλεξανδρής. Αξίζει ο Έλληνας παίκτης της εμπιστοσύνη μας. Και ο Ολυμπιακός είναι έτοιμος να του την προσφέρει.