Οποιος έλεγε στην αρχή της σεζόν πως ο Ολυμπιακός θα μπορούσε, όχι να κατακτήσει τη φετινή Ευρωλίγκα, αλλά να φτάσει μέχρι την Κωνσταντινούπολη, σίγουρα θα τον περνούσαν για τρελό. Σίγουρα όποιος το έλεγε θα περιμένει πλέον τους φιλάθλους του Ολυμπιακού στο Δαφνί, γιατί αυτό που έκαναν τα τρομερά μωρά του Ντούσαν Ιβκοβιτς, τρέλανε όλο τον κόσμο.
Δεν είναι μόνο η φετινή πορεία της ομάδας προς την κορυφή της Ευρώπης, αλλά και η επική ανατροπή που πραγματοποίησαν οι “ερυθρόλευκοι” στο δεύτερο ημίχρονο. Η άπειρη ομάδα του Ολυμπιακού, απέναντι στα αστέρια του ευρωπαϊκού μπάσκετ, βρήκε τον τρόπο να γυρίσει από το -19 και να φτάσει στη νίκη, αφήνοντας τους πάντες με ανοικτό το στόμα. Δεν τον υπολόγιζαν και το πλήρωσαν άπαντες.
Ο Ολυμπιακός μας έδειξε πως όσο μικρό και αν σε θεωρούν, με συστηματική δουλειά, με παλικαριά και αγώνα μπορείς να ορθώσεις το ανάστημα σου και να πετύχεις το στόχο σου. Μπορείς να απολαύσεις την αναγνώριση της Ευρώπης και να κάνεις τους αντιπάλους όποιοι και αν είναι αυτοί, σε αθλητισμό ή και εκτός- να σου βγάζουν το καπέλο, όπως έκανε και ο Κιριλένκο.
Η Εθνική ομάδα το 2004 ως το απόλυτο αουτσάιντερ πάτησε στην κορυφή της Ευρώπης και τώρα ο Ολυμπιακός βάδισε σε αυτά τα βήματα. Χωρίς μεγάλα λόγια, χωρίς φανφάρες, αλλά μόνο με δουλειά και μεθοδικότητα μπορείς να φτάσεις στην επιτυχία. Πίστη, δουλειά, πάθος ήταν τα συστατικά της επιτυχίας. Εκεί που όλα έμοιαζαν χαμένα στο -19, ο Ιβκοβιτς και οι παίκτες του πίστεψαν στο ακατόρθωτο και το πέτυχαν, ενώ όλοι τους είχαν ξεγραμμένους.
Ο αθλητισμός μπορεί να δείξει το δρόμο και στην πολιτική. Ο άθλος του Ολυμπιακού ας μας εμπνεύσει όλους. Μία ομάδα που δημιουργήθηκε την τελευταία στιγμή το καλοκαίρι και με διορθωτικές κινήσεις τον Ιανουάριο έφτασε στον τίτλο γιατί ο καθοδηγητής της είχε όραμα και πίστη στις δυνατότητες των παικτών του.
Έναν τέτοιο “Σοφό” χρειάζεται η Ελλάδα…