Σε όλη τη διάρκεια του α’ ημιχρόνου ήταν πολύ καλύτερη του αντιπάλου της και αν είχε σκοράρει έστω σε μια φάση, θα είχε πάρει σαφές προβάδισμα για το διπλό. Η μπάλα βέβαια λένε ότι “τιμωρεί” και αυτό συνέβη στη Θεσσαλονίκη. Φυσικά για να φτάσουμε από τον …περίπατο στην πλήρη απογοήτευση, προηγήθηκαν ορισμένα γεγονότα. Εκτός από την άνευ προηγουμένου αστοχία στην τελική προσπάθεια (για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι), οι παίκτες του δικεφάλου έπεσαν στην “παγίδα” του εκνευρισμού στο β/ σαρανταπεντάλεπτο.
Περισσότερο ασχολήθηκαν με τον Νέρι Καστίγιο και τη συμπεριφορά του, παρά με το πως θα πάρουν τη νίκη. Σ’ αυτό ήρθε να προστεθεί η λάθος έξοδος του Αραμπατζή στο γκολ των γηπεδούχων, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ο Μπέλεκ “έχασε” τον προσωπικό του αντίπαλο στην ίδια φάση, με αποτέλεσμα ο ʼρης να πανηγυρίσει μια νίκη, από εκεί που έδειχνε ικανοποιημένος και με την ισοπαλία. Επίσης σημαντικό ρόλο έπαιξε η αναγκαστική αλλαγή του κορυφαίου παίκτη της ομάδας μέχρι εκείνη τη στιγμή, Νίκου Λυμπερόπουλου (με τον Καράμπελα επίσης να πραγματοποιεί πολύ καλό α’ ημίχρονο, χωρίς να σημαίνει ότι υστέρησαν οι υπόλοιποι).
Αν πάντως θέλουμε να εντοπίσουμε και το θετικό στοιχείο, δε γίνεται να μη σταθούμε στο γεγονός ότι παρά τα τόσα προβλήματα που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ, όταν μπαίνουν στο γήπεδο τα αφήνουν όλα πίσω και κάνουν ό, τι περνάει από τα …πόδια τους για να φύγουν νικητές απ’ τον αγωνιστικό χώρο. Σε κάθε ευκαιρία αποδεικνύουν ότι είναι 100% επαγγελματίες.
Υ.Γ Θα είναι ευχής έργον αν επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες που θέλουν τον Δημήτρη Μελισσανίδη και τους μετόχους της ΠΑΕ να κάθονται επιτέλους μαζί στο ίδιο τραπέζι, αναζητώντας τη λύση στο οικονομικό πρόβλημα της Ένωσης. Εδώ θα είμαστε και θα σας μεταφέρουμε όλες τις εξελίξεις.