Μετά το έπος του Λονδίνου η ανώμαλη προσγείωση στην ελληνική, ποδοσφαιρική πραγματικότητα με την ισοπαλία στα Γιάννινα. Κρίνοντας από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα δεν πρέπει να είναι πολλοί αυτοί που αιφνιδιάστηκαν.

Με εννιά κοινούς ποδοσφαιριστές στο αρχικό σχήμα σε σχέση με το αντίστοιχο που ξεκίνησε την περασμένη Τετάρτη κόντρα στην Τότεναμ υπήρχαν συγκεκριμένες προϋποθέσεις για να μπορέσει ο ΠΑΟΚ να πανηγυρίσει τη δεύτερη εκτός έδρας νίκη του στο πρωτάθλημα.

Στις βασικότερες από αυτές θα έπρεπε η ομάδα του Λάζλο Μπόλονι να προηγηθεί πρώτη στον αγώνα, να επιβάλει τον ρυθμό της και με αρωγό τόσο την προσπάθεια, τον ποδοσφαιρικό εγωισμό, όσο και την τύχη να φτάσει στο στόχο του. Αντ’ αυτού, βρέθηκε δις να κυνηγάει τους γηπεδούχους, οι οποίοι σκόραραν σε καίριες στιγμές και κατέθεσαν πάθος και δύναμη διεκδικώντας τους τρεις βαθμούς.

Οι παίκτες του «Δικεφάλου» έδειξαν διάθεση, αποφασιστικότητα και σε κανένα σημείο της αναμέτρησης δεν παράτησαν τον αγώνα. Μέχρι και στα τελευταία λεπτά προσπάθησαν για τη νίκη αλλά για διάφορους λόγους δεν τα κατάφεραν. Κι αυτό είναι που εκτιμάται από όλους. Ευτυχώς, επειδή ορισμένες φορές η προσπάθεια είναι αόρατη σε κάποιους άλλους όσο… τιτάνια κι αν είναι και δεν το περιορίζω στο ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι. Και σ’ αυτές τις περιπτώσεις τα αποτελέσματα μπορεί να μην είναι άμεσα αλλά υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις οι οποίες επιμελώς και σκόπιμα αγνοούνται. Κλείνει η παρένθεση.

Η κόπωση, ο αγωνιστικός χώρος, οι στιγμιαίες αδράνειες, τα προσωπικά λάθη είναι μερικές από τις αιτίες. Ωστόσο το αποτέλεσμα μετράει. Και σύμφωνα με αυτό ο ΠΑΟΚ έχει μείνει σημαντικά πίσω στο πρωτάθλημα. Διοίκηση και τεχνική ηγεσία καλούνται να βρουν μια λύση για την ισορροπημένη απόδοση της ομάδας στις υποχρεώσεις της στις εντός και στις εκτός συνόρων υποχρεώσεις της.

Με τη δημιουργία δυο συνόλων με κοινά πρόσωπα ώστε να υπάρχει χρόνος συμμετοχής για όλους και να μπορεί ο παράγοντας κούραση να υποβαθμιστεί. Να μην υπάρχουν δυσφορίες και παραξενιές για το ποιος παίζει και ποιος όχι. Δίχως να είναι απαραίτητο πως κάποιος θα περιορίζει τη συμμετοχή του στη μια ή την άλλη διοργάνωση για ν’ αποφευχθεί κι ο λόγος παρεξήγησης ως προς το που παίζει ο καθένας. Ενα… πλάνο, ρεαλιστικό και ουσιαστικό. Ενα πλάνο που περιμένουμε να πληροφορηθούμε μέσα από τις δημόσιες τοποθετήσεις των υπευθύνων.

Τα ευχολόγια δεν οδηγούν πουθενά. Οι πράξεις κάνουν τη διαφορά και τα ουσιαστικά συμπεράσματα προκύπτουν μέσα από τις δράσεις, τις δοκιμές. Ακόμη και τους πειραματισμούς που προκύπτουν μέσα από μια ποδοσφαιρική λογική, μια αντίστοιχη προοπτική από την οποία γίνεται αντιληπτός – έστω και – ο μακροπρόθεσμος στόχος της. Ολα τα πρόσωπα έχουν το ρόλο τους, εξίσου σεβαστός όλων. Αλλά κάποιων πολύ συγκεκριμένων είναι ο βαρύτερος, ο καθοριστικός. Το ν’ αναλωθεί κάποιος σε κρίσεις αυτών που έχουν τον λιγότερο καθοριστικό (ρόλο) έχει καταντήσει πολύ κουραστικό και δεν προτίθεμαι να συμβάλω στο να το κάνω ακόμη περισσότερο.

Η μη αντίδραση στα ίδια γεγονότα συνιστά είτε αδυναμία αντίδρασης είτε απάθεια ως μια ενδόμυχη παραδοχή παράδοσης στις βουλές του εκάστοτε αντιπάλου. Οποια κι αν είναι η σωστή… απάντηση δεν υπάρχει δικαιολογία για να τη στηρίξει. Καμία…

Με τη διαιτησία δεν ασχολήθηκα ποτέ, ούτε θα το κάνω τώρα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ασχολήθηκαν κι οι δυο ΠΑΕ, συνεπώς τα συμπεράσματα εύλογα. Για το μπάχαλο με την παρουσία του κόσμου στην κερκίδα δε χρειάζεται να πει κανείς πολλά. Το μεσημέρι στην τελευταία σύσκεψη των μέτρων ασφαλείας αποφασίστηκε η λειτουργία εκδοτηρίου για τους φίλους του ΠΑΟΚ, στο φόβο να μην επαναληφθούν όλα όσα έγιναν προ διετίας. Και προς απογοήτευση κάποιων δε συνέβη το παραμικρό. Καιρό τώρα η λογική δυστυχώς έχει χαθεί…

Καλή δύναμη σε όλους…