Πως η συγκεκριμένη ομάδα μπορεί να πάει και χειρότερα από όλα όσα κατάφερε στο διάστημα που προηγήθηκε, ακόμη και δίχως να έχει μεγάλες αλλαγές στο έμψυχο δυναμικό της.
Περισσότερο ο Βιτόλο και λιγότερο Μουσλίμοβιτς είναι τα συστατικά που λείπουν από τις συνταγές των προηγούμενων ετών, πάντα σ’ ότι έχει να κάνει με τους ποδοσφαιριστές. Κανένας από τους δυο δεν αντικαταστάθηκε. Κι όπως έχω ξαναγράψει από εδώ, με κάθε σεβασμό σε πρόσωπα και απόψεις, .στην υπόθεση του Ισπανού έχω πάρα πολλές ενστάσεις. Το βάρος έπεσε στην επιλογή ενός προπονητή, ανάλογου βάρους και ικανότητας με τον Φερνάντο Σάντος, με την ελπίδα να προέκυπτε αρχικά ένα δικό του αγωνιστικό στίγμα στην ομάδα και σχετικά σύντομα μια αντίστοιχη αποτελεσματικότητα. Φευ …
Ο «Δικέφαλος» της πρώτης τριάδας του πρωταθλήματος δημιούργησε την ψευδαίσθηση των σταθερών υψηλών στάνταρντ, όμως να που μόλις στην 11η αγωνιστική της τρέχουσας σεζόν στη superleague αποδεικνύεται πως η αλήθεια και μπορεί και είναι διαφορετική. Αποδεικνύεται πως οι ισορροπίες είναι λεπτές και πως όλα μπορεί ν’ αλλάξουν άρδην μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Από τον ΠΑΟΚ του ικανού για το καλύτερο στον ΠΑΟΚ του ανίκανου για υποχρεώσεις που μέχρι πρότινος φάνταζαν …. αυτονόητες. Ηττα στον Εργοτέλη και στην Τρίπολη, ισοπαλίες εντός με ΟΦΗ, Κέρκυρα κι εντός έδρας ήττα από τον Παναθηναϊκό.
Το σενάριο επαναλαμβάνεται. Αντίπαλος που γνωρίζει πως θ’ αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τον ΠΑΟΚ στο «σπίτι» του, ελπίζοντας πως θα κρατήσει το μηδέν στα πρώτα δύσκολα λεπτά, θα έχει σύμμαχο την τύχη κι όσο περνάει η ώρα το άγχος και τη συμπεριφορά των γηπεδούχων. Συνταγή που αποδίδει ως τώρα. Επιλογές από την τεχνική ηγεσία που δημιουργούν απορίες. Συμπεριφορές από ποδοσφαιριστές που αφήνουν αλγεινή εντύπωση και προκαλούν ερωτηματικά. Αναμφίβολα υπάρχει πρόβλημα.
Ποιο είναι αυτό; Ας το εξηγήσουν οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές. Αυτοί οι οποίοι υποστηρίζουν πως δεν υπάρχει πρόβλημα και πως όλα είναι αρμονικά, επιτρέποντας κατ’ ουσίαν στον καθένα να υποθέτει τα … πάντα. Προσωπικά δεν έχω καμία διάθεση αφορισμού και απαξίωσης. Οπως επίσης δεν έχω και καμία διάθεση να κάνω τον … ήρωα «ανακαλύπτοντας» και καταδεικνύοντας την ποδοσφαιρική «Αμερική» του ΠΑΟΚ. Το βάρος της ευθύνης δε βαραίνει έναν ή δυο, αλλά το σύνολο των προσώπων της ομάδας. Και πάλι η αναζήτηση των υπευθύνων δε γίνεται για να ικανοποιηθεί το … δάχτυλο όποιου θέλει να δείξει εξαπολύοντας δριμύ «κατηγορώ». Πρέπει να γίνει, για να προκύψει μια άκρη από την οποία θα ξεκινήσει κι η προσπάθεια αντιστροφής του αρνητικού κλίματος.
Για μένα, το στενάχωρο είναι πως φαίνεται σα να μην υπάρχει κοινό σημείο επαφές ανάμεσα στις εμπλεκόμενες πλευρές. «Είπε εκείνος, έκανε ο άλλος, άφησε να εννοηθεί ο παράλλος κ.ο.κ.», σα μικρά παιδιά που αδυνατούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους. Θαρρώ πως ένα κι ένα κάνουν δυο. Ερωτήσεις κι απαντήσεις με συγκεκριμένο περιεχόμενο. Τί συμβαίνει; Μπορεί να διορθωθεί; Πως; Υπάρχει κάποιος που δε θέλει και με τη συμπεριφορά του εμποδίζει την ανάκαμψη; Ποιος και γιατί;
Κάθε ομάδα έχει τα δικά της θέματα. Ειδικά ο ΠΑΟΚ όμως είναι μια ξεχωριστά, ιδιαίτερη περίπτωση κι ας ακούγεται σε κάποιους υπερβολικό. Πρόκειται για ένα σύνολο που εμπεριέχει ικανούς ποδοσφαιριστές και συνάμα ισχυρούς χαρακτήρες, οι οποίοι χρίζουν ιδιαίτερης μεταχείρισης και συμπεριφοράς. Υποτάσσονται μόνο με τη θέλησή τους κι εφόσον διαπιστώσουν πως αυτός που έχουν απέναντί τους διαθέτει πιο ισχυρή προσωπικότητα από αυτούς, έχει γνώσεις, μαζί και τρόπο για να τους τις μεταδώσει. Δε θα ήταν υπερβολή να μιλήσουμε για το προφίλ ενός … ποδοσφαιρικού παιδαγωγού. Η παρακαταθήκη των ποδοσφαιριστών είναι η απόδοσή τους κι όλα όσα έχουν καταφέρει τα προηγούμενα χρόνια. Σ’ αυτά στηρίζονται, αυτά αντιπαραθέτουν.
Κάπου εκεί άγγιξαν τα όριά τους. Ποδοσφαιριστές που ήρθαν στην ομάδα κι έφυγαν δεν κατάφεραν να δώσουν το κάτι παραπάνω που χρειαζόταν ο ΠΑΟΚ. Απαντες ήλπιζαν πως αυτό θα μπορούσε να συμβεί μέσα από την επιλογή ενός ικανού τεχνικού, όπως ο κ. Λάζλο Μπόλονι. Η συγκεκριμένη προσδοκία δεν έχει ευοδωθεί ως τώρα. Εξαιτίας και των τραυματισμών, για τους οποίους υπάρχει μια υποψία ευθύνης αλλά μέχρι εκεί, οι αλλαγές στο αρχικό σχήμα είναι συνεχείς. Αδυνατώ να θυμηθώ μια ίδια μεσαία γραμμή σε διαδοχικούς αγώνες. Είχα γράψει και πριν από δέκα ημέρες για αθώες απορίες καταλήγοντας πως «μακάρι να κάνω λάθος».
Κόντρα στους Φαίακες επαναλήφθηκε το ίδιο έργο. Πίεση στην αρχή, ενθουσιασμός, διάθεση κι όσο η ώρα περνούσε το άγχος έκανε καταλυτικά την εμφάνισή του στους γηπεδούχους. Για τις αλλαγές θέσεων συγκεκριμένων ποδοσφαιριστών δε θα ήθελα να πω κάτι που θα παρεξηγηθεί. Επιλογή του προπονητή. Γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλον, αναλαμβάνει και την ευθύνη. Αυτό που δεν μπορώ ν’ αφήσω ασχολίαστο είναι ο μονοδιάστατος – και γι’ αυτό καταδικασμένος ν’ αποτύχει – τρόπος επίθεσης, ειδικά στα τελευταία λεπτά με τις άστοχες σέντρες εντός και πέριξ της περιοχής των φιλοξενούμενων. Είναι δυνατόν με δέκα ποδοσφαιριστές στο μισό γήπεδο να μην μπορεί να βγει μια επίθεση από τον άξονα; Είναι δυνατόν να το ρεπερτόριο των ποδοσφαιριστών του ΠΑΟΚ να μην εμπεριέχει εναλλακτικές λύσεις;
Οι προειδοποιητικές … βολές σε προηγούμενα παιχνίδια αναλόγου σεναρίου ήταν έντονες. Δεν μπορεί να πέρασαν απαρατήρητες. Τουλάχιστον όχι από όλους. Η διοίκηση έχει υποχρέωση να στηρίξει τις επιλογές της. Είτε αυτός είναι ο προπονητής, είτε είναι ποδοσφαιριστές. Επίσης, έχει υποχρέωση να απαιτήσει. Με τον τρόπο της να βοηθήσει στο να ξεπεραστεί το πρόβλημα. Να γίνει πιο αυστηρή με αυτούς που πρέπει. Να δείξει πυγμή κι αποφασιστικότητα. Να προειδοποιήσει κι αν διαπιστώσει πως η σοβαρότητα των όσων ζητά δεν έχει γίνει αντιληπτή από μερικούς, να τιμωρήσει και να στεναχωρήσει. Οπως στεναχωρούνται όλοι όσοι αλλιώς ξεκίνησαν τη σεζόν, με άλλες σκέψεις, διαφορετικές προσδοκίες, άλλα όνειρα κι αλλιώς τη βλέπουν να εξελίσσεται.
Ότι κι αν συμβεί την προσεχή Τετάρτη στο Λονδίνο δεν αλλάζει κάτι από την εντός συνόρων πραγματικότητα του «Δικεφάλου». Ακόμη ένα αναπάντητο ερώτημα εδώ και τουλάχιστον δυο χρόνια. Πως εξηγείται η διαφορετικότητα στην απόδοση του πρωταθλήματος με την Ευρώπη. Και σ’ αυτήν την περίπτωση οι πρωταγωνιστές διαβεβαιώνουν πως καταθέτουν την ίδια προσπάθεια, έχουν την ίδια συγκέντρωση, απλά οι ελληνικές ομάδες γνωρίζουν καλύτερα το πώς μπορούν να τους αντιμετωπίσουν αποτελεσματικότερα. Η αλήθεια είναι πάντα μια και δεν επιδέχεται παρερμηνείας. Καιρός ν’ αρχίσουμε να τη λέμε, όλοι μας και πρώτα στους εαυτούς μας.
Καλή δύναμη σε όλους …