Δε θα πρέπει όμως να μας παραξενεύει το συγκεκριμένο γεγονός. Συνήθως αυτό συμβαίνει όταν δεν υπάρχουν χρήματα. Μετράς μέχρι και το τελευταίο ευρώ, προσπαθώντας για την καλύτερη δυνατή οικονομική συμφωνία, χωρίς να είσαι σε θέση να διαλέξεις από το …πάνω ράφι. Η περίπτωση Χίλντεμπραντ ήταν χαμένη από …χέρι, τη στιγμή που ο Γερμανός ξεκαθάρισε απ’ την αρχή ότι η Ελλάδα αποτελεί γι’ αυτόν τελευταία επιλογή.
Όποιος κι αν είναι πάντως ο αντικαταστάτης του Σάχα, δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι ήδη υπάρχει στο ρόστερ ο Γιάννης Αραμπατζής, πιο έμπειρος από ποτέ. Μετά από οχτώ χρόνια παρουσίας στην ομάδα, δικαιούται όχι απλά μια ευκαιρία, αλλά στήριξη κι εμπιστοσύνη στο πρόσωπό του, όπως ακριβώς συνέβη πολλάκις στο παρελθόν με περιπτώσεις άλλων γκολκίπερ. Μέχρι σήμερα, τις περισσότερες απ’ τις φορές που ο Έλληνας πορτιέρο κλήθηκε να πάρει φανέλα βασικού, έδειξε ότι μπορεί να ανταποκριθεί στην πίεση. Ποτέ όμως δεν του δόθηκε η δυνατότητα να αγωνιστεί σε συνεχόμενα παιχνίδια για να αποκτήσει διάρκεια, αλλά και πιο πολύ εμπιστοσύνη στις ικανότητές του.
Αν εξαιρέσουμε το πρώτο τρίμηνο του 2010, αλλά και τις αρχές του περσινού πρωταθλήματος, όταν ο Αραμπατζής έπαιξε σε 5 σερί ματς, οι υπόλοιπες συμμετοχές του ήταν μεμονομένες. Με τον τρόπο αυτό όμως δε δείχνεις εμπιστοσύνη σε έναν ποδοσφαιριστή και ειδικά σε τερματοφύλακα.
Κατά τη γνώμη μου η φετινή σεζόν είναι κομβική για την παρουσία του Αραμπατζή στην ΑΕΚ. Απλά είναι τα πράγματα. Έτσι όπως έχει εξελιχθεί η κατάσταση μετά το «διαζύγιο» με τον Σάχα, ήρθε η στιγμή να του δοθεί μεγαλύτερη στήριξη. Προσέξτε, μ’ αυτό σε καμία περίπτωση δε θέλω να πω ότι θα πρέπει να έχει εξασφαλισμένη θέση στην ενδεκάδα. Πουθενά άλλωστε δε συμβαίνει κάτι τέτοιο. Εννοείται ότι όποιος κι αν έρθει, θα δώσει «μάχη» με τον νυν πορτιέρο του δικεφάλου, αλλά τουλάχιστον αυτή τη φορά, αν επιλεχθεί, θα πρέπει να στηριχθεί πραγματικά και με διάρκεια. Όχι όπως γινόταν μέχρι τώρα.