Μια ομάδα άδεια από δυνάμεις, χωρίς ενέργεια, με ψυχολογία λαβωμένη και θολό μυαλό έκανε την εμφάνιση της στο Πανθεσσαλικό Στάδιο… Και μονάχα οι πράσινες φανέλες με το Τριφύλλι στο στήθος θύμιζαν πως αγωνιζόταν ο Παναθηναϊκός…
Από που να αρχίσεις και που να τελειώσεις, προσπαθώντας να βρεις την έξοδο σε αυτό τον αγωνιστικό λαβύρινθο;
Από τα πολλά λάθη στο παιχνίδι της ομάδας; Την κάκιστη επιθετική ανάπτυξη; Τη …στείρα δημιουργικότητα; Τα απίστευτα κενά στη μεσαία γραμμή; Την λανθασμένη διαχείριση του αγώνα; Ο εξαιρετικός Ολυμπιακός Βόλου ήταν τουλάχιστον μια κλάση ανώτερος από τον Παναθηναϊκό και φάνταζε…υπερ-ομάδα μπροστά στο σύνολο του Ζεσουάλντο Φερέιρα… Οι Βολιώτες έκαναν ότι δεν μπορούσαν να κάνουν οι παίκτες του Τριφυλλιού. Κάλυπταν έξυπνα τους χώρους με τα απαραίτητα-πολλά- τρεξίματα, πίεζαν όσο μπορούσαν, κρατούσαν μπάλα όταν χρειαζόταν, μοίραζαν σωστά το παιχνίδι με ορθολογικό τρόπο επιθετικής ανάπτυξης και σωστή αμυντική λειτουργία εν αντιθέσει με τους “πράσινους” που έκαναν τα πάντα…λάθος, γνωρίζοντας μια ήττα οδυνηρή που απομακρύνει ακόμα περισσότερο το …σεντόνι.
Η κατάσταση ασφαλώς και είναι αναστρέψιμη, όμως αχτίδα αισιοδοξίας δεν φαίνεται στο ορίζοντα…
Λες πως …δεν γίνεται χειρότερα. Και όμως γίνεται… Οι “πράσινοι” είναι βαριά άρρωστοι και το γιατρικό ακόμα αναζητείται… Και ασφαλώς η ευθύνη για αυτή την ελεύθερη πτώση είναι ΣΥΝΟΛΙΚΗ.
Ο στόχος Τσάμπιονς Λιγκ έχει γίνει δύσκολη υπόθεση και με εμφανίσεις ανάλογες όπως αυτή απέναντι στον Ολυμπιακό Βόλου, ακόμα και το εισιτήριο για το Europa League είναι αμφίβολο αν θα κατακτηθεί.
Δύσκολα μπορεί να αλλάξει κάτι μέσα σε λίγες ημέρες και μέχρι τον κρίσιμο- όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα- εντός έδρας αγώνα απέναντι στον Ολυμπιακό Βόλου. Μονάχα ο ποδοσφαιρικός εγωισμός και η ΕΝΟΤΗΤΑ μπορούν να μπουν ως ασπίδα στο Τριφύλλι και να οδηγήσουν τους “πράσινους” σε ένα αξιοπρεπές φινάλε στην εφετινή εφιαλτική σεζόν…