Ο Δημοσθένης Ταμπάκος εξιστορεί με πάσα λεπτομέρεια τα πρώτα χρόνια της ενασχόλησής του με την γυμναστική, όταν ακόμα δεν την αγαπούσε μέχρι που την λάτρεψε.

Ο Δημοσθένης Ταμπάκος εξιστορεί με πάσα λεπτομέρεια τα πρώτα χρόνια της ενασχόλησής του με την γυμναστική, όταν ακόμα δεν την αγαπούσε μέχρι που την λάτρεψε.

«Στην παιδική ηλικία είχα την χαρά και την ευλογία να μεγαλώσω σε μονοκατοικία και σε μια περιοχή όπου ακόμα υπήρχανε πολλά χωράφια, δεν υπήρχαν τόσες πολυκατοικίες, δεν υπήρχε ο κίνδυνος που υπάρχει τώρα πλέον. Μπορούσαμε να παίρνουμε τα ποδήλατα μετά το σχολείο με τα παιδιά από τη γειτονιά ή να πηγαίνουμε στα χωράφια να παίρνουμε σκουπόξυλα και να παίζουμε ακόντιο ή να παίρνουμε μπάλες και να παίζουμε ποδόσφαιρο.

Βέβαια αυτό σταμάτησε νωρίς, γιατί ήδη από την ηλικία των επτά άρχισα να πηγαίνω σε γυμναστήριο. Συγκεκριμένα πήγα στο γυμναστήριο του κυρίου Αυγίδη, γιατί ήμουν υπερκινητικό ως παιδί και κάπως έπρεπε να εκτονώνω αυτή την ενέργεια.

Δεν υπήρχε κάποιο πρότυπο στην πρώτη επαφή με την γυμναστική. Ήταν κάτι το οποίο δεν το γνώριζα και μπορώ να πω πως δεν ήμουν ιδιαίτερα ενθουσιασμένος όταν ξεκίνησα να ασχολούμαι με την γυμναστική. Η αγάπη μου για την γυμναστική ουσιαστικά εξελίχθηκε, δεν υπήρχε εξ αρχής. Όσο πιο πολύ το γνώριζα αυτό το κομμάτι τόσο πιο πολύ το αγαπούσα. 

Αισθάνομαι ευγνώμων που ο κύριος Αυγίδης διέκρινε από νωρίς το ταλέντο και πρότεινε στους γονείς μου να πάω σε κάποιο σωματείο στο παλέ ντε σπορ ώστε να ασχοληθώ με τον αγωνιστικό αθλητισμό γιατί ο ίδιος δεν είχε αγωνιστικό τμήμα στο γυμναστήριό του. Θεώρησε όμως ότι έχω πολλές δυνατότητες να εξελιχθώ ως αθλητής.

Πλέον ήδη στην ηλικία των εννέα ετών οι προπονήσεις είναι καθημερινές και φτάνουν έως και τις τρεισήμισι ώρες. Η αλήθεια είναι ότι χάνεις ένα κομμάτι από την παιδικότητα, αλλά ακόμα και σε αυτή την ηλικία η πειθαρχία αυτή είναι και θέμα επιλογής, του παιδιού. 

Στο σχολείο όταν ήμασταν πρωινοί πηγαίναμε προπόνηση το απόγευμα για τρεις με τέσσερις ώρες. Όταν ήμασταν απογευματινοί πηγαίναμε πρωί και απόγευμα. Ξεκίνησαν μετά από λίγο καιρό, οι διπλές προπονήσεις την ημέρα.

Είναι ιδιαίτερη η αίσθηση όταν βγαίνουν οι πρώτες δύσκολες ασκήσεις για έναν αθλητή επειδή είναι μια μακρόχρονη διαδικασία. Μπορεί μια κίνηση, μια άσκηση μπορεί να τη δουλεύεις για εβδομάδες, μήνες έως και πάνω έναν χρόνο  και κάποια στιγμή έρχεται η μέρα που επιτέλους βγαίνει σε καλή εκτέλεση. Είναι δηλαδή η στιγμή που δούλευες σε καθημερινή βάση για έναν χρόνο.»

Δείτε ολόκληρη την συνέντευξη του Ταμπάκου στο NovasportsStoriesHD (9/11, 22:00) , όπου αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές της τεράστιας καριέρας του στη γυμναστική.