Αν όμως ρίξει κάποιος μια πιο… ψύχραιμη ματιά στη βαθμολογία θα παρατηρήσει ότι παρά τις δύο επιτυχίες της Ένωσης σε ισάριθμα φετινά ντέρμπι, η ομάδα του Χιμένεθ βρίσκεται οκτώ βαθμούς μακριά απ την κορυφή. Δε λέω, οι νίκες σε τέτοιου είδους παιχνίδια κάνουν καλό σε όλους. Ανεβάζουν στα ύψη την ψυχολογία του κόσμου, προσδίδουν αυτοπεποίθηση στους ποδοσφαιριστές, διατηρείται το καλό κλίμα στα αποδυτήρια και συγχρόνως δημιουργούνται προβλήματα και γκρίνια στον αντίπαλο. Φτάνει όμως αυτό; Ένα μικρό ποσοστό φιλάθλων του δικεφάλου ίσως αρκείται στο να βλέπει την ομάδα να επικρατεί του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού, δίχως να νοιάζεται για τα υπόλοιπα. Οι περισσότεροι όμως ζητούν το αυτονόητο. Ζητούν διάρκεια και σταθερότητα, αφού μόνο έτσι επιτυγχάνονται οι στόχοι. Έτσι είναι οι μεγάλες ομάδες. Όσο η ΑΕΚ θα “μεταμορφώνεται” αγωνιστικά σε συγκεκριμένα παιχνίδια, όπως συμβαίνει συνήθως, θα χάνει το …τραίνο της πρώτης θέσης από πολύ νωρίς και θα βρίσκεται συνεχώς στο κυνήγι των άλλων δύο.
Απλά φανταστείτε αυτή τη στιγμή να είχαν αποφευχθεί μόλις δύο από τις τέσσερις ήττες κόντρα σε ομάδες όπως η Κέρκυρα, ο Πανιώνιος, ο Ολυμπιακός Βόλου και η Καβάλα. Προσέξτε, δεν αναφέρομαι καθόλου στην αναμέτρηση της Τούμπας, ή στην εντός έδρας γκέλα με τον Αστέρα Τρίπολης. Βαθμολογικές απώλειες άλλωστε πάντα θα υπάρχουν. Αυτό ισχύει για όλους. Με έξι επιπλέον βαθμούς πάντως στα παραπάνω ματς, τώρα θα κάναμε λόγο για απόσταση αναπνοής απ την κορυφή.
Οι συνεχείς όμως μεταπτώσεις στην απόδοση της ομάδας, είναι ο λόγος για τον οποίο αυξάνεται αντί να μειώνεται η διαφορά στη βαθμολογία. Αποδεικνύεται εντός αγωνιστικού χώρου ότι ορισμένες φορές οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ αδικούν τους εαυτούς τους. Γι αυτό και όσο πιο σύντομα καταφέρει ο Μανόλο Χιμένεθ να δημιουργήσει ένα σταθερό σύνολο, τόσο πιο άμεσα θα αυξηθούν οι προσδοκίες για το κάτι παραπάνω.