Η προηγούμενη εβδομάδα ήταν μοναδική στην ιστορία των ελληνικών ομάδων μπάσκετ στα Κύπελλα Ευρώπης. Το 7Χ7 με νίκες για όλους τους πρεσβευτές μας ήταν μια καλοδεχούμενη συνθήκη που πανηγυρίστηκε δεόντως. Ειδικά μάλιστα από τη στιγμή που Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός έβγαλαν αλώβητοι την πρώτη δύσκολη από τις πέντε συνολικά ‘’διπλές’’ εβδομάδες της σεζόν. Μόνο που έχοντας μπροστά μας μια νέα αγωνιστική καθώς η φάμπρικα αγώνων της Ευρωλίγκα δεν σταματά είναι καιρός να επιστρέψουμε στον ρεαλισμό των πραγμάτων. Δεν υπάρχει λόγος ούτε για πρόωρους πανηγυρισμούς, ούτε για…πανικό αν τα πράγματα στραβώσουν αυτή ή την επόμενη εβδομάδα.
Το νέο σύστημα της Ευρωλίγκα είναι μια βουτιά σε βαθιά αχαρτογράφητα νερά. Ποτέ άλλοτε σε ένα ομαδικό σπορ η διοργανώτρια αρχή δεν δοκίμασε κάτι που θεωρητικά ήταν από….αδόκιμο έως αδύνατο: Να παίζουν όλοι με όλους και όχι χωρισμένοι σε ομίλους ή με διαδικασίες νοκ άουτ γύρων. Πριν επιστρέψουμε στο…ζουμί της ιστορίας να ανοίξουμε μια παρένθεση: Η λογική του Μπερτομέου μοιάζει να δικαιώνεται στο ξεκίνημα, τουλάχιστον, της χρονιάς. Η Ευρωλίγκα είναι συναρπαστική, κάθε εβδομάδα υπάρχουν τουλάχιστον 2-3 ντέρμπι, μια το λιγότερο ηχηρή έκπληξη και πολλές-πολλές ανατροπές. Τα επόμενα μεγάλα ερωτηματικά θα απαντηθούν αργότερα όταν η σεζόν θα έχει ωριμάσει. Αυτά αφορούν την αντοχή των ομάδων και των παικτών σε ένα τόσο βαρύ καλεντάρι και το αγωνιστικό ενδιαφέρον κάποιων ομάδων που θα μείνουν πίσω στη βαθμολογία. Για το πρώτο (αντοχή) έχουν ειπωθεί πολλά αλλά κανείς δεν μπορεί να μιλήσει με βεβαιότητα. Κυρίως γιατί μπαίνουν και άλλοι παράγοντες στην εξίσωση όπως οι μετακινήσεις, ο συνδυασμός ταξιδιών για αγώνες στην Ευρωλίγκα και στα εθνικά πρωταθλήματα, τα προγράμματα προπόνησης που κανείς δεν ξέρει πως θα προσαρμοστούν κλπ.
Για το δεύτερο μπορώ να εκφέρω μια άποψη. Ακόμη και αν μια ή δύο ομάδες τα…παρατήσουν στα μισά του δρόμου ή λίγο αργότερα η ζημιά θα είναι μικρή για την Ευρωλίγκα. Το ίδιο άλλωστε δεν συμβαίνει πολλές φορές και με περισσότερες ομάδες και στα εθνικά πρωταθλήματα που λειτουργούν εδώ και δεκαετίες στη λογική ‘’όλοι εναντίον όλων’’; Αν και πρακτικά νομίζω ότι αν συμβεί κάτι τέτοιο θα συμβεί πολύ βαθιά μέσα στη διοργάνωση και όχι πριν τον τελευταίο μήνα της. Μικρό το κακό…
Γιατί; Η απάντηση περνάει μέσα από τον αριθμό…16! Αυτός είναι ο απαιτούμενος αριθμός νικών που οδηγεί μια ομάδα στην επόμενη φάση. Μπορεί το ιδεατό να είναι ένα πλασάρισμα μέσα στην πρώτη τετράδα για να υπάρχει και το πολυπόθητο πλεονέκτημα έδρας στα πλέι οφ αλλά η αλήθεια είναι ότι όπως σοφά έλεγε και ο αείμνηστος Μάκης Δενδρινός ‘’στο κουμ καν την παρτίδα πρώτα τη σώζεις και μετά την κερδίζεις’’. Και στο μπάσκετ βεβαίως-βεβαίως…
Το 16 είναι αριθμός ασφάλειας. Στην πραγματικότητα είναι η ίδια ασφαλιστική δικλείδα που θα ίσχυε σε ένα όμιλο των τεσσάρων, των οκτώ ή των 12 ομάδων. Βασίζεται στον μαθηματικό τύπο ν+1 όπου ν είναι ο μέγιστος αριθμός εντός έδρας νικών (15) και το +1 είναι η μια εκτός έδρας νίκη. Αν σε ένα ακραίο παράδειγμα οκτώ ομάδες τερματίσουν με 16 νίκες την κανονική περίοδο δεν μπορεί κάποια από τις επόμενες να έχει περισσότερες, ούτε καν ίσες!
Αν δούμε ήρεμα και χωρίς όψιμους πανηγυρισμούς τα πράγματα μετά τον (περίπου) πρώτο μήνα δράσης της Ευρωλίγκας ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός βρίσκονται ακριβώς εκεί που θα ήθελαν…Έχουν προστατεύσει από δύο φορές την έδρα τους και έχουν βάλει ήδη στον λογαριασμό τους μια εκτός έδρας νίκη. Δεν θα πω μια εκτός έδρας νίκη που δύσκολα θα κάνει άλλος γιατί σε ένα τέτοιο πρωτάθλημα ανά πάσα στιγμή μπορεί κάποιος να κερδίσει και στη Βιτόρια και στο Μπάμπεργκ. Αυτό που μετράει στην παρούσα φάση δεν είναι που κερδίζεις αλλά να κερδίζεις.
Για να επιβεβαιωθεί απόλυτα ο απλός αυτός μαθηματικός υπολογισμός αρκεί ένας ακόμη πιο απλοϊκός. Αν υποθέσουμε ότι Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός κερδίζουν όλα τα υπόλοιπα εντός έδρας παιχνίδια τους και χάνουν όλα τα εκτός θα τελειώσουν ακριβώς με 16 νίκες. Για να μείνουν έξω θα χρειαστεί μόνο ένα ακραίο σενάριο πολλαπλών ισοβαθμιών και ταυτόχρονα τουλάχιστον δύο ομάδες να μην κάνουν περισσότερες από 1-2 νίκες όλη τη σεζόν πράγμα πρακτικά αδύνατον!
Αυτό λοιπόν που κρατάμε είναι το 3-1 των δύο ελληνικών ομάδων και το γεγονός ότι είναι προϊόν του απόλυτου εντός έδρας και μιας εκτός έδρας νίκης. Οι ήττες σε Μαδρίτη και Μόσχα είναι εντός προγράμματος και από την τροχιά τους τις ελληνικές ομάδες μπορούν να τις βγάλουν από εδώ και πέρα μόνο εντός έδρας αποτυχίες.
Στα επί μέρους και σε περισσότερο αγωνιστικά ζητήματα: Ο Ολυμπιακός έδειξε μετά την πολύ μουδιασμένη πρεμιέρα στη Μαδρίτη ότι διαθέτει μια επίθεση πολλών οκτανίων που μπορεί άνετα να σκοράρει +90 πόντους και ένα αναβαπτισμένο Βασίλη Σπανούλη που όχι μόνο δείχνει φρέσκος, ήρεμος και ξεκούραστος αλλά και με τα διάθεση να πασάρει περισσότερο τη μπάλα κάτι που δεν έκανε πέρσι και αυτό ‘’πλήγωσε’’ τόσο την ομάδα όσο και τις προσωπικές του επιδόσεις. Ο φετινός Σπανούλης δεν έχει την παραμικρή σχέση με τον περσινό ίσως γιατί διαθέτει γύρω του και παίκτες στους οποίους μπορεί να πασάρει με μεγαλύτερη σιγουριά τη μπάλα.
Ο Παναθηναϊκός πέρασε ανώδυνα την κρίση με το θέμα προπονητή και ανέτρεψε την εικόνα του με μεγάλη ευκολία. Πλέον στον πάγκο του υπάρχει ένας προπονητής που είναι ο απόλυτος μετρ στην επίθεση μισού γηπέδου και υπό αυτή την έννοια δεν θεωρώ ότι θα συνεχίσει να τρέχει και να σκοράρει κατά βούληση αλλά σύντομα θα δούμε ένα διαφορετικό πρόσωπο και μια εικόνα ομάδας με πιο σύνθετες επιθέσεις και συστήματα. Το θετικό για τον Παναθηναϊκό είναι ότι μετά από ένα μήνα έντονης κριτικής και….αποδοκιμασίας ο Νικ Καλάθης βρήκε ρυθμό και απάντησε στις άδικες και πρόωρες κριτικές σε βάρος του. Πιθανότατα θα γίνει σύντομα αυτό που όλοι περιμένουμε και θα είναι ο επόμενος παίκτης στην ιστορία της Ευρωλίγκα που θα πετύχει σε ένα παιχνίδι τρίπλ νταμπλ. Δεν θα γίνει ποτέ ο καλύτερος σουτέρ της διοργάνωσης αλλά χωρίς πια την ανάγκη να τρέχει αυστηρά σεταρισμένες επιθέσεις χαμηλού τέμπο έχει απελευθερωθεί και παίζει το μπάσκετ που του αρέσει περισσότερο.
Σε κάθε περίπτωση όλα αυτά αποτελούν διαπιστώσεις της….περασμένης εβδομάδας και πολύ εύκολα μπορεί να ανατραπούν μέσα στα επόμενα 3-4 παιχνίδια. Οι ανατροπές της σεζόν θα είναι πολλές και όπως λένε και οι μαθημένοι σε τέτοια Αμερικάνοι το μυστικό κρύβεται σε μια πρόταση: No panic, no hype.