Ο Μανώλης Βογιατζάκης γράφει στο blog του για τη συνήθεια του Χιμένεθ και τη νίκη - "ανάσα" της ΑΕΚ που την κρατάει ...ζωντανή στον μεγάλο στόχο.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Τη μία μπορείς να το πεις σύμπτωση, τη δεύτερη το ίδιο, αλλά δεν είναι δυνατόν να αποδίδεται συνεχώς αυτός ο χαρακτηρισμός. Είναι ένα …κόλπο του Χιμένεθ με τον Χριστοδουλόπουλο που συνήθως φέρνει αποτέλεσμα. Η εικόνα άλλωστε είναι σχεδόν ίδια. Στο α’ ημίχρονο η ΑΕΚ, είτε έχει την κατοχή της μπάλας, δίχως να γίνεται απειλητική, είτε παρουσιάζει σημαντικά προβλήματα στην ανάπτυξή της και στην τελική προσπάθεια. Στην ανάπαυλα του ημιχρόνου, είτε στις αρχές του β’ σαρανταπενταλέπτου, ο Μανόλο Χιμένεθ σηκώνει τον Λάζαρο Χριστοδουλόπουλο και τα πάντα γίνονται ευκολότερα. Αυτή την εικόνα την είχαμε δει και στο ματς της Ένωσης με τον Παναθηναϊκό για την κανονική διάρκεια της σεζόν, κάτι ανάλογο είχε συμβεί κόντρα στον Ολυμπιακό, αλλά και σε άλλες περιπτώσεις. Ο Έλληνας άσος φροντίζει διαρκώς να αποδεικνύει ότι είναι ο πιο φορμαρισμένος ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ, απ’ τη στιγμή που ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της ομάδας ο Χιμένεθ.
Αν και υπάρχουν παιχνίδια που επίσης καταφέρνει να κάνει τη διαφορά ενώ βρίσκεται στην αρχική ενδεκάδα (όπως στην πρεμιέρα των πλέι οφ και στον τελικό με τον ΠΑΟΚ), η αλήθεια είναι ότι όσες φορές ο Χριστοδουλόπουλος έχει έρθει απ’ τον πάγκο, διαφοροποιεί την εικόνα της ομάδας του. Αλλάζει ταχύτητα στην ανάπτυξη του παιχνιδιού της Ένωσης, κερδίζει φάουλ, κρατάει τη μπάλα παγώνοντας τον ρυθμό (όταν χρειάζεται) και σκοράρει. Όσοι υποστήριζαν ότι επέστρεψε στη χώρα μας πολύ πιο ώριμος αγωνιστικά, δικαιώνονται απόλυτα. Περισσότερο απ’ όλους όμως δικαιώνεται ο ίδιος ο Λάζαρος. Εκτός από ώριμος αγωνιστικά είναι και ως άνθρωπος. Συμβιβάζεται για το καλό της ομάδας, βάζοντας το “εμείς”, πάνω από το “εγώ”, γι’ αυτό και δικαίως ο κόσμος του Δικεφάλου φροντίζει να του χαρίζει απλόχερα το χειροκρότημα, εκτιμώντας πάνω απ’ όλα την αληθινή προσπάθεια.
Φυσικά, για να φτάσει η ΑΕΚ στη νίκη απέναντι στον Παναθηναϊκό και να μείνει “ζωντανή” στον στόχο της πρωτιάς, είδαμε κι έναν εξαιρετικό Κώστα Γαλανόπουλο ο οποίος αποτελεί το …κρυφό χαρτί του Χιμένεθ στα πλέι οφ. Ο “μικρός” πείθει όλο και περισσότερο με την αγωνιστική του παρουσία και ανεβάζει συνεχώς την αξία της ποδοσφαιρικής του “μετοχής”. Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει να γίνει και στον Μιχάλη Μπακάκη. Χωρίς καθόλου αγωνιστικό ρυθμό, ο Έλληνας αμυντικός είχε πολύ καλή απόδοση, βοηθώντας την ομάδα του τόσο αμυντικά, όσο και επιθετικά με τις σέντρες που έβγαλε από τα δεξιά. Ανασταλτικά μην ξεχνάμε ότι ήταν ο παίκτης που με την ταχύτητα και το τάκλιν του, απομάκρυνε τη μπάλα στην πιο επικίνδυνη φάση που προσπάθησαν να βγάλουν στο ματς οι φιλοξενούμενοι.
Η απόδοση πάντως της ΑΕΚ κόντρα στον ελλιπέστατο Παναθηναϊκό δεν άγγιξε υψηλά στάνταρ. Το σημαντικό για τον Δικέφαλο είναι ότι οι “πράσινοι” απείλησαν ελάχιστα, ενώ απ’ την άλλη πλευρά η Ένωση δημιούργησε τρεις σπουδαίες ευκαιρίες για να …καθαρίσει νωρίτερα το παιχνίδι. Οι Μάνταλος, Αλμέιδα και Αραούχο δεν τα κατάφεραν, αλλά ο Λάζαρος έδωσε τη λύση. Δε θα πρέπει πάντως να ξεχνάμε ότι η κούραση είναι απολύτως λογικό να παίζει σημαντικό ρόλο αυτή την περίοδο. Όπως και η διαχείριση του έμψυχου δυναμικού ενδεχομένως να αποτελεί ίσως το πιο σημαντικό “όπλο” για την επίτευξη του στόχου που δεν είναι άλλος από την πρώτη θέση της ειδικής βαθμολογίας.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ