Αύγουστος, μήνας αδειών για τους περισσότερους, μήνας μεγάλων και δύσκολων αποφάσεων για κάποιους άλλους. Για τον Γιώργο Αφρουδάκη ο φετινός Αύγουστος είναι ένας συνδυασμός και των δύο. Ξεκούραση και δύσκολες αποφάσεις.
Όπως το να σταματήσει να κάνει αυτό που έκανε για 35, να είναι αθλητής της υδατοσφαίρισης. Το πάλεψε μέσα του όλη την περσινή σεζόν και τελικά το αποφάσισε. Είπε το “αντίο” και μας έβαλε να γράφουμε από γραφεία, εξοχικά, παραλίες και ξαπλώστρες.
Με την Βουλιαγμένη.
Αποτέλεσε για περισσότερα από 20 χρόνια την κορυφή του παγόβουνου της Ελληνικής υδατοσφαίρισης. Αν και θεωρώ πως προσωπικότητες όπως ο Γιώργος Αφρουδάκης δεν αποτελούν την κορυφή του, αλλά τη βάση του. Βάση γερή, δυνατή, ικανή να στηρίξει ολόκληρο το παγόβουνο.
Τα ρεκόρ του αναμένεται να…αραχνιάσουν και το αθλητικό του “αντίο” κλείνει εναν κύκλο, όχι απλά μεγάλο, αλλα γιγαντιαίο για το άθλημα της υδατοσφαίρισης. Ο Γιώργος Αφρουδάκης δεν είναι απλά ο κορυφαίος σκόρερ στην ιστορία του αθλήματος στην Ελλάδα, δεν ειναι ο καλύτερος πολίστας που έβγαλε ποτέ το “τμήμα παραγωγής” του Ελληνικού πόλο. Αλλά είναι ένας τεράστιος αθλητής, γενικά και όχι μόνο ειδικά. Ο Γιώργος αν δεν ήταν κορυφαίος πολίστας θα ηταν κορυφαίος σε κάποιο άλλο άθλημα.
Με τον Ολυμπιακό.
Μέσα στο νερό ασταμάτητος, ικανός να σκοράρει με μισή κίνηση απο τη θέση του φουνταριστού. Αλλά όπως ο ίδιος μου είχε πει “όλοι λένε πως εχω σκοράρει τόσα γκολ απο τη θέση του φουνταριστού, αλλά πρέπει να σου πω πως τα 500 από τα γκολ μου τα έχω πετύχει από την περιφέρεια”. Όντως ο τύπος αυτός ηταν πολύ εκνευριστικός, του έβαζες τον καλύτερο “τελευταίο” σου αμυντικό κι εκείνος, κλασικά ανέκφραστος, κολύμπαγε στην περιφέρεια έβγαινε ως το μαγιό και το…μπουμπούναγε!
Στα δύσκολα, η μπάλα στα χέρια του έμοιαζε ως η μόνη επιλογή. Οι αντίπαλοι, όταν ο Αφρουδάκης ηταν στο νερό, ήθελαν να πάνε “προς νερού τους”, ήξεραν ότι οι τρόποι που είχε για να σκοράρει ξεπερνούσαν τους τρόπους που είχαν εκείνοι για να τον σταματήσουν.
Με τον Παναθηναϊκό.
Τεράστιος μέσα στην πισίνα, τεράστιος κι εκτός αυτής. Όταν ξεκίνησε η εκπομπή “Παίζουμε Ελλάδα Πόλο”, μόνος του, με σεβασμό και χωρίς το ύφος του “είμαι ο Αφρουδάκης” ήρθε για να μιλήσουμε για πόλο. Όρθιοι, έξω από το Ιλίσιο κολυμβητήριο μετά από αγώνα του Παναθηναϊκού. Ήταν η πρώτη φορά που κάποιος μου έλεγε για τα…λάθη στις μεταδόσεις πόλο αλλά και για τα καλά τους. Την έβαλε μόνος του τη ζυγαριά, αλλά τι στα κομμάτια, ο “Άφρου” είναι, αν δεν ακούσεις αυτόν ποιον θα ακούσεις; Του το χρωστάω αυτό.
Το “αντίο” δεν είναι εύκολη απόφαση. Το λέει και ο ίδιος άλλωστε. Ούτε για εμάς είναι εύκολο το ότι θα τον βλέπουμε πλέον στην εξέδρα και όχι στο νερό. Από την άλλη θέλω να πιστεύω πώς θα εχω σε κάποια παιχνίδια τη νέα σεζόν έναν εξαιρετικό σχολιαστή δίπλα μου. Ενώ θέλω να πιστεύω πως εκτός πισίνας η ελληνική υδατοσφαίριση και η ομοσπονδία θα κερδίσουν έναν άνθρωπο που μπορεί να προσφέρει πολλά.