Διαβασμένη, σοβαρή και με απόλυτη συγκέντρωση στο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα του αγώνα εμφανίστηκε η ΑΕΚ στο Ζοφρουά Γκισάρ. Με μια φράση, η ελληνική ομάδα ήταν “πολύ καλύτερη του αναμενομένου”. Δεν είναι η “λευκή” ισοπαλία το γεγονός που κάνει πετυχημένο το πέρασμα της Ένωσης από την “καυτή” έδρα της Σεντ Ετιέν. Το 0-0 άλλωστε είναι ένα πολύ …πονηρό αποτέλεσμα ενόψει της ρεβάνς και ουσιαστικά δεν κρίνει την πρόκριση. Άλλο είναι το σημαντικό όφελος που αποκόμισαν οι “κιτρινόμαυροι” από τη συγκεκριμένη αναμέτρηση. Κέρδισαν αυτοπεποίθηση και πίστη στις ικανότητές τους. Πέρυσι, η επιστροφή της ομάδας στη Super League συνδυάστηκε με την κατάκτηση του κυπέλλου και φέτος όλοι περιμένουν το κάτι παραπάνω.
Κανένας δεν μπορεί να ξέρει τι θα έχει πετύχει η Ένωση τον επόμενο Μάιο. Το βέβαιο είναι ότι ο Κετσπάγια θέτει τις βάσεις για μια ομάδα που έχει σαφές πλάνο και ξέρει τι ζητάει μέσα στο γήπεδο. Μέχρι στιγμής είχαμε εικόνα της ΑΕΚ από τα φιλικά προετοιμασίας. Είναι εντελώς διαφορετικό όμως να παίζεις φιλικά και μάλιστα κόντρα σε αδύναμους αντιπάλους και διαφορετικό να περνάς αλώβητος από την έδρα της Σεντ Ετιέν. Τέτοιες εμφανίσεις σε γήπεδα όπως το Ζοφρουά Γκισάρ ανεβάζουν στα ύψη την αυτοπεποίθηση και δείχνουν στους παίκτες ότι μπορούν να πατούν πιο γερά στα πόδια τους.
Επίσης το ματς αυτό αποτέλεσε ουσιαστικά το πρώτο σοβαρό δείγμα της αμυντικής λειτουργίας του Δικεφάλου, αφού μέχρι στιγμής στα φιλικά προετοιμασίας η Ένωση δεν ένιωσε την παραμικρή πίεση. Στα δύσκολα αποδείχθηκε ότι η ΑΕΚ βαδίζει σε σωστό δρόμο. Ο Τσιγκρίνσκι ήταν κυρίαρχος της άμυνας, ενώ και ο Κολοβέτσιος έμοιαζε ανίκητος σχεδόν σε όλη τη διάρκεια του ματς. Ο Ντίντακ έκανε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια του με τη φανέλα του Δικεφάλου, ενώ και ο Γκάλο όσο κρατούσε τη θέση του και δεν ανέβαινε συμπλήρωνε ιδανικά την τετράδα της άμυνας. Σημαντική βοήθεια έδιναν τόσο δημιουργικά, όσο και ανασταλτικά ο Μπαρμπόσα με τον Βάργκας, ενώ ο Μάνταλος αν και δε βρέθηκε στην καλύτερή του μέρα (είχε ορισμένες κακές επιλογές) είχε τη δική του συνεισφορά στην επίτευξη του στόχου.
Αφήνω για το τέλος το δίδυμο που κάνει τη διαφορά στην ΑΕΚ. Σιμόες και Γιόχανσον πραγματοποίησαν ένα εξαιρετικό παιχνίδι, με τον Πορτογάλο να παίζει τραυματίας από τα πρώτα κιόλας λεπτά της αναμέτρησης και τον Σουηδό να δίνει την εντύπωση ότι είναι παντού. Μα παντού… Έκοβε, μοίραζε, μάρκαρε, κάλυπτε χώρους, συμμετείχε στην ανάπτυξη του παιχνιδιού. Έκανε τα πάντα.
Όσο για το αποτέλεσμα μέσα στη Γαλλία και το πως εξελίσσεται πλέον η υπόθεση πρόκριση, στον Τιμούρ Κετσπάγια αναλογεί ένα μεγάλο μερίδιο απ’ τη συγκεκριμένη επιτυχία. Ο Γεωργιανός απέδειξε για μια ακόμα φορά ότι ξέρει καλά να “διαβάζει” τον αντίπαλο, να μπλοκάρει τα ατού του και την ώρα του ματς με τις κινήσεις του να παίρνει αυτό που θέλει. Στο δεύτερο ημίχρονο ουσιαστικά έπαιξε χωρίς φορ, ενώ “κλείδωσε” την ισοπαλία με την αλλαγή του Γαλανόπουλου και τη διαφοροποίηση του συστήματος σε 4-5-1 (ή αν θέλετε 4-6-0). Δεν ξέρω τι θα γινόταν αν είχε βάλει τον Αραβίδη στην κορυφή και τον Μπακασέτα πίσω του αντί του Μάνταλου. Κανένας δεν ξέρει. Το βέβαιο είναι ότι ο Κετσπάγια δικαιώθηκε από τις κινήσεις του και πλέον καλείται να διαχειριστεί το (ακόμα πιο δύσκολο) παιχνίδι – ρεβάνς της Αθήνας. Αν τα καταφέρει θα έχει κάνει το πιο ιδανικό ξεκίνημα στην τεχνική ηγεσία της ΑΕΚ.