Πέμπτο φιλικό προετοιμασίας για την ΑΕΚ και ισάριθμες αναμετρήσεις στις οποίες η Ένωση διατήρησε ανέπαφη την εστίας της. Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι είναι σημαντικό που καταφέρνει η ομάδα να κρατάει το μηδέν στην άμυνα. Σίγουρα είναι σημαντικό αλλά και απαραίτητο όταν θες να κάνεις πρωταθλητισμό. Στην προκειμένη περίπτωση όμως δεν μπορούν να βγουν ασφαλή συμπεράσματα, από τη στιγμή που, όπως και στα τέσσερα προηγούμενα ματς έτσι και σ’ αυτό με τον Άρη Λεμεσσού, ο αντίπαλος ήταν χαμηλής δυναμικότητας. Προσπαθώ να θυμηθώ πόσες φορές ήρθε σε επαφή με τη μπάλα ο Γιάννης Ανέστης και …οριακά θυμάμαι δύο με τρεις. Όχι από κάποια επικίνδυνη επίθεση των Κύπριων, αλλά επειδή του γύρισαν τη μπάλα οι συμπαίκτες του.
Για να μην παρεξηγηθούμε, αυτό δε σημαίνει ότι η ΑΕΚ δεν έχει δείξει σημάδια βελτίωσης.Ίσα – ίσα, από παιχνίδι σε παιχνίδι και όσο ενσωματώνονται στο σύνολο οι μετεγγραφικές κινήσεις, τόσο ο Κετσπάγια θα βλέπει την εικόνα που θέλει μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Το αρνητικό αυτή τη στιγμή είναι ότι μέχρι στιγμής η ΑΕΚ δεν έχει δοκιμαστεί στα δύσκολα. Δεν έχουμε εικόνα για το αν συνεργάζονται σωστά οι κεντρικοί της αμυντικοί, αν γίνονται σωστά οι αλληλοκαλύψεις κι αν υπάρχουν προβληματα στην αμυντική λειτουργία. Μα πως να τα δούμε όλα αυτά (ο Κετσπάγια δηλαδή πρώτος απ’ όλους) όταν οι αντίπαλοι οριακά φτάνουν μέχρι την περιοχή;
Αυτό ίσως είναι το μεγαλύτερο ερωτηματικό ενόψει των αγώνων με τη Σεντ Ετιέν. Το γεγονός ότι στην ΑΕΚ δεν ασκήθηκε πίεση, έτσι ώστε να φανερώσει τα (απολύτως φυσιολογικά για την εποχή) προβλήματα και να αναζητηθούν οι κατάλληλες λύσεις. Το άλλο μεγάλο ερωτηματικό είναι αν τελικά καταφέρει ο Κετσπάγια να βρει λύση στο δεδομένο πλέον πρόβλημα του σκοραρίσματος. Στη Φυλή, παρά τον πολύ δυνατό άνεμο, οι “κιτρινόμαυροι” δημιούργησαν αρκετές ευκαιρίες και το σκορ θα μπορούσε να είναι ακόμα πιο μεγάλο, αλλά όπως συνέβη και στην Πολωνία, έτσι κι εδώ, το γκολ είναι ένας στόχος που …αναζητείται από τον Γεωργιανό τεχνικό.
Ο Ούγκο Αλμέιδα ακόμα χρειάζεται χρόνο για να βρεθεί στην επιθυμητή κατάσταση (αν και η ποιότητά του είναι δεδομένη), αλλά η ΑΕΚ πλέον πιέζεται χρονικά. Στο φιλικό με τον Άρη Λεμεσσού ο Πέτρος Μάνταλος έκανε εξαιρετικό παιχνίδι, ενώ ο Τόμας Πέκχαρτ πραγματοποίησε την καλύτερη εμφάνισή του στη φετινή προετοιμασία. Ο Βάργκας ήταν πιο κινητικός και ουσιαστικός από τον Μπαρμπόσα, ενώ στη μεσαία γραμμή οι Σιμόες και Γιόχανσον δεν επέτρεψαν στους Κύπριους να σκεφτούν ότι μπορούν να απειλήσουν. Για την άμυνα τα είπαμε. Ναι μεν δε δέχθηκε γκολ, αλλά δεν πιέστηκε κιόλας.
Όσο για το β’ ημίχρονο, η είσοδος των Μπακασέτα, Αραβίδη και Πλατέλλα έκανε ακόμα πιο γρήγορη και ουσιαστική την ανάπτυξη του παιχνιδιού της Ένωσης, με τον Κετσπάγια να μένει ικανοποιημένος απ’ όσα έβλεπε στο τελευταίο ημίωρο. Ο νεαρός Κώστας Γαλανόπουλος πρόσθεσε μια ακόμα θετική εμφάνιση στο ενεργητικό του, ενώ ο Ντίας απέδειξε ξανά πως χρειάζεται κι άλλο χρόνο για να φτάσει στα επιθυμητά επίπεδα φυσικής κατάστασης.
Εν κατακλείδι η ΑΕΚ ναι μεν πάει με καλή ψυχολογία, αήττητη (και μάλιστα χωρίς να δεχθεί γκολ) στη διπλή μάχη με τη Σεντ Ετιέν, αλλά η αδυναμία στο σκοράρισμα και η μη ύπαρξη ισχυρών αντιπάλων στα φιλικά, αφήνουν αναπάντητα ερωτήματα ως προς την αμυντική λειτουργία της ομάδας.