«Είμαστε ένας μικρός σύλλογος αλλά έχουμε μια μεγάλη καρδιά», μας είπε κοιτώντας μας με βλέμμα που ξεχείλιζε από ζεστασιά και ειλικρίνεια ο κύριος κοντά στα εβδομήντα που φρόντιζε για την εξυπηρέτηση των δημοσιογράφων στην αίθουσα τύπου στο γήπεδο της Βέστερλο.
Το Het Kuypje είναι ένα μικρό γήπεδο, που τα χρόνια της κατασκευής του διακρίνονται εύκολα. Το ακριβώς αντίθετο από την εντυπωσιακή Ghelamco Arena που είχαμε επισκεφθεί στη Γάνδη.
Τα πάντα όμως ήταν τακτοποιημένα δημιουργώντας μια σπιτική ατμόσφαιρα, οικογενειακή θα λέγαμε. Όπως οικογενειακή είναι και η φροντίδα που προσφέρουν αφιλοκερδώς ο εν λόγω κύριος με την κόρη του στο Het Kuypje…
Περίπου μία ώρα μετά το τέλος του ματς του Ολυμπιακού με τη Βέστερλο, είχαμε μείνει μόνοι μας στο χώρο μαζί με το Νίκο Γαβαλά. Μας πλησίασαν κι επέμειναν να δοκιμάσουμε τα σάντουιτς που είχαν ετοιμάσει και να δοκιμάσουμε τη μπύρα που παράγεται στην περιοχή.
«Είναι λίγα αυτά που ετοιμάσαμε αλλά είναι μέσα από την καρδιά μας», συνέχισε την ώρα που εμείς είχαμε μείνει εμβρόντητοι να τον κοιτάζουμε. Όχι μόνο γι’ αυτά που ακούγαμε, αλλά για την ειλικρίνεια που διέρρεε στην ατμόσφαιρα το γαλάζιο βλέμμα του και η χροιά της φωνής του.
Τα «χτυπήματα» ήταν απανωτά. «Θέλουμε να σας προσφέρουμε περισσότερα γιατί σας συμπαθούμε εσάς τους Έλληνες. Ξέρουμε ότι βιώνετε πολύ μεγάλες δυσκολίες. Κι εμείς περνάμε δύσκολες στιγμές, όχι όμως όπως τα δικά σας».
Η ομορφιά της Ελλάδας μονοπώλησε γρήγορα την κουβέντα όπως και η ερώτηση αν διακρίνεται στο βάθος φως στο τούνελ που έχει εισέλθει η χώρα. Κι ήταν ερώτηση με αγωνία. Αγωνία διόλου επιτηδευμένη. Ήταν αληθινή, ανθρώπινη, ευγενική. Διόλου ενοχλητική, περνώντας δηλαδή στα όρια της λύπησης.
Φτάνοντας στον επίλογο της συνάντησης τους ευχαριστήσαμε για τη φιλοξενία και τείναμε μια θερμή χειραψία. Εκείνοι μας την ανταπέδωσαν με μια σφιχτή αγκαλιά (!) κι δώρο ένα κασκόλ της ομάδας που κοσμεί ήδη τη συλλογή του Νίκου.