Στην Ελλάδα δεν ταιριάζει το μπάσκετ του ενός

Με τη σκόνη να έχει πέσει, τον κάθε σχετικό και άσχετο να έχει καταθέσει την άποψή του για την Εθνική ομάδα και το γεγονός ότι είμαστε εκτός Ολυμπιακών Αγώνων να μας στοιχειώνει, ας προσπαθήσουμε να κάνουμε, όχι λαϊκό δικαστήριο, αλλά μία ήρεμη και τεκμηριωμένη προσέγγιση στο τι είδαμε και γιατί δεν έφτανε…
 
Η Εθνική ομάδα μπάσκετ είναι ξεκάθαρο ότι βρίσκεται σε μια μεταβατική περίοδο αλλαγής. Σπανούλης και Ζήσης ολοκλήρωσαν την θητεία τους κι ας σταματήσουμε τις βλακείες τύπου «είναι υποχρεωμένοι». Το μπάσκετ για τους παίκτες είναι επάγγελμα και όπως δεν είναι υποχρεωμένος ο ηλεκτρολόγος και ο γιατρός να δουλεύουν μια φορά τον χρόνο για την πατρίδα τους, έτσι και οι παίκτες αν αποφασίσουν για τον Α ή Β λόγο ότι πρέπει να σταματήσουν από την Εθνική, οι υπόλοιποι πρέπει απλά να το σεβαστούμε. Όλοι οι μπασκετικοί δαγκωθήκαμε όταν ο Διαμαντίδης είπε «τέλος»! Ε και; Θα του απαγορεύσουμε να αποφασίσει για τον εαυτό του; Ή θα κρίνουμε τον Σπανούλη και τον Ζήση όταν πήραν και εκείνοι την δική τους απόφαση. Ας σοβαρευτούμε με αυτό το θέμα. Η φράση «χρωστάνε πολλά και πρέπει να παίζουν μέχρι το τέλος της καριέρας τους» δικαιολογείται μόνο από απαίδευτους υποβολείς.
 
Στα φετινά τώρα… Το ότι ο Πρίντεζης και ο Σλούκας για τον ίδιο μάλιστα ιατρικό λόγο (πρόβλημα στο πέλμα) δεν ακολούθησαν την αποστολή, ήταν ένα πλήγμα που μεταφράζεται σε μέσους όρους περίπου – 15 σε πόντους. Μην μπούμε στη λογική τι χάσαμε από ριμπάουντ και ασίστ γιατί μετά μπλέκει περισσότερο η κατάσταση.
 
Από την Εθνική αυτό που είχε προαναγγελθεί το είδαμε. Τα κλειδιά δηλαδή στα χέρια του Γιάννη Αντεντοκούνμπο. Ουσιαστικά ο υπερταλαντούχος παίκτης των Μπακς έγινε Σπανούλης στη θέση του Σπανούλη. Πολύ ώρα η μπάλα στα χέρια του, δικές του οι περισσότερες αποφάσεις και βοηθικοί ρόλοι για τους υπόλοιπους τέσσερις της πεντάδας. Μόνο ο Μπουρούσης ήταν ο δεύτερος που είχε κανονικό ρόλο σε πεντάδες με τον Γιάννη Αντεντοκούνμπο.
 
Ας πούμε μια αλήθεια. Ομάδα με έναν ηγέτη που προχώρησε και έκανε κάτι σε επίπεδο εθνικών ομάδων ήταν μόνο η Γερμανία του Νοβίτσκι. Αφενός όμως ο Αντεντοκούνμπο δεν είναι Νοβίτσκι (μπορεί να γίνει αλλά ακόμα δεν είναι) αφετέρου το επίπεδο του ελληνικού μπάσκετ απαγορεύει να στήνονται ομάδες του ενός. Το ελληνικό μπάσκετ έχει δική του σχολή, δική του φιλοσοφία, έχει το δικό του στυλ και το παιχνίδι του ενός είναι ακριβώς απέναντι. Είναι το αντίθετο! Υπάρχει δηλαδή το ελληνικό μπάσκετ και από την άλλη αυτό που είδαμε φέτος ως ελληνικό μπάσκετ. Δεν πρέπει ένας τεράστιος παίκτης που εντυπωσιάζει όλο τον πλανήτη να πειράξει το DNA της κυψέλης που τον δημιούργησε, θα είναι αντίθετο στη φύση.
 
Φυσικά και δεν φταίει ο Γιάννης Αντεντοκούνμπο για τον αποκλεισμό… Μάλιστα πολύ γενναία πήρε την ευθύνη που δεν του αναλογούσε. Ο Γιάννης είναι τόσο καλός παίκτης που μπορεί να παίξει ανάλογα με το τι του ζητάνε και όχι με το τι θέλει αυτός. Έτσι δεν είναι Γιάννη;
 
ΥΓ Κάτι ήξερε ο Γιάννης που ήθελε τον Θανάση στην ομάδα. Ο αδερφός του έδωσε και την ψυχή του στα ματς.
 
ΥΓ2 Μόλις βρούμε ξανά την ταυτότητά μας, τότε θα ξαναβγούμε στον αφρό (προφητεία)