Μετά από οκτώ ημέρες παραμονής στο Κίελτσε της Πολωνίας είχαμε την ευκαιρία να πάρουμε μια πρώτη αγωνιστική “γεύση” από την ομάδα που προσπαθεί να δημιουργήσει ο Κετσπάγια. Σε τέτοια φιλικά, όπως αυτό με τη Μπάνικ Οστράβα και ειδικά όταν πρόκειται για το πρώτο της σεζόν, το τελευταίο που πρέπει να κοιτά κάποιος είναι το σκορ. Το πιο σημαντικό είναι αρχικά να χαλαρώνουν οι παίκτες από τις διπλές και δυνατές προπονήσεις και στη συνέχεια να εμφανίζουν στον αγωνιστικό χώρο όλα όσα έχουν δουλέψει το προηγούμενο χρονικό διάστημα.
Τα βασικά συμπεράσματα που μπορούν να βγουν από το πρώτο φιλικό της ΑΕΚ είναι τα εξής: Πρώτον αρκετοί παίκτες από την ομάδα του β’ ημίχρονου δεν είχαν απλώς κίνητρο να αποδείξουν ότι θέλουν φανέλα βασικού, αλλά ότι αξίζουν να παραμείνουν στην ομάδα. Γι’ αυτό ίσως και η εικόνα της Ένωσης ήταν καλύτερη στο β’ σαρανταπεντάλεπτο.
Επίσης οι καθημερινές φωνές του Κετσπάγια, για γρήγορη ανάπτυξη και μάλιστα από τα άκρα, έχουν ήδη αρχίσει να πιάνουν τόπο. Μόνο τυχαίο δεν είναι άλλωστε το γεγονός ότι αρκετά απ’ όσα έχει δουλέψει ο Γεωργιανός στις προπονήσεις, τα είδαμε κατά τη διάρκεια του φιλικού. Άσχετα με το αν επετεύχθη ή όχι ο στόχος του γκολ. Ο Κετσπάγια και οι συνεργάτες του δουλεύουν σκληρά και δείχνουν αποφασισμένοι να πετύχουν, αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει και να έχει την ανάλογη στήριξη. Εκεί είναι και το “κλειδί” της υπόθεσης.
Μετεγγραφική στήριξη εννοώ, αφού είναι δεδομένο ότι, παρά τη συνολικά θετική εικόνα της ομάδας (πάντα τηρουμένων των αναλογιών), η έλλειψη ενός σκόρερ κι ενός εξτρέμ στο α’ ημίχρονο ήταν αισθητή. Ο προπονητής ζήτησε άλλωστε φορ από την πρώτη στιγμή και κανονικά θα έπρεπε ήδη να τον έχει. Για τη μεσαία γραμμή δεν χρειάζεται περισσότερη κουβέντα, από τη στιγμή που απουσίαζε ο Αντρέ Σιμόες. Δηλαδή η βασική επιλογή της ομάδας. Στο αριστερό άκρο της άμυνας ο Ντίντακ έδειξε πολλή διάθεση να προσφέρει δημιουργικά, αλλά αμυντικά είχε προβλήματα.
Σε ότι αφορά στα υπόλοιπα πρόσωπα ο Ντμίτρο Τσιγκρίνσκι κατάφερε να εμπνεύσει και να ξεχωρίσει με την ηρεμία που μετέφερε σε όλη την ομάδα και τις καίριες επεμβάσεις του όποτε χρειάστηκε. Ήταν ο MVP της ΑΕΚ, αλλά υπήρχαν κι άλλοι ποδοσφαιριστές που αξίζει να σταθεί κάποιος στο συγκεκριμένο φιλικό, όπως για παράδειγμα ο παρτενέρ του, Δημήτρης Κολοβέτσιος, με τον Βασίλη Λαμπρόπουλο στο β’ ημίχρονο.
Ο Γιάννης Ανέστης είναι δεδομένο ότι έχει το προβάδισμα έναντι του Βασίλη Μπάρκα και μπήκε πολύ δυναμικά στην κούρσα για τα γάντια του βασικού. Ο Γιόχανσον ήταν το γνωστό …μηχανάκι της μεσαίας γραμμής, ενώ ο Βάργκας από τα αριστερά είχε κάποιες εξαιρετικές εμπνεύσεις που αποδεικνύουν άλλωστε την ποδοσφαιρική του ποιότητα. Επίσης με δεδομένο ότι ήταν το πρώτο ματς, με λίγες μάλιστα προπονήσεις πριν απ’ αυτό, αξίζει να τονισθεί η παρουσία του Τάσου Μπακασέτα, ενώ ο Βαγγέλης Πλατέλλας έδινε την εντύπωση ότι είναι ο ποδοσφαιριστής που ακολουθούσε πιο πιστά απ’ τον καθένα τις οδηγίες του Κετσπάγια.
Η ευχάριστη έκπληξη της ΑΕΚ ήταν ο Κυριάκος Ανδρεόπουλος. Σε μια άγνωστη γι’ αυτόν θέση, αυτή του δεξιού χαφ, ο νεαρός μέσος κατάφερε να ξεχωρίσει με την απόδοσή του και να “φωνάξει” στον προπονητή του ότι είναι εδώ. Για να δούμε αν θα τον “ακούσει”.
Ο Πέκχαρτ έδωσε πολλές μάχες στον αέρα και πιστεύω ότι φέτος θα δείξει πολύ καλύτερο αγωνιστικό πρόσωπο σε σχέση με πέρυσι, ενώ και ο Αραβίδης, παρά το γεγονός ότι δεν σκόραρε έδωσε και πάλι πολλά στην ομάδα με τα τρεξίματά του.