«Αυτό είναι περισσότερο από ένα παιχνίδι». Είναι ο τίτλος του κεντρικού άρθρου του Guardian, που με αφορμή το Euro 2016, αναφέρεται στα προβλήματα της Γαλλίας σαν χώρα. «Πριν από δεκαοκτώ χρόνια, η Γαλλία σίγουρα τα πήγε περίφημα, όταν κέρδισε το Παγκόσμιο Κύπελλο με μια πολυφυλετική ομάδα ποδοσφαίρου γεμάτη ταλέντο. Όμως τώρα στο Euro 2016, ακόμα και η νίκη δεν θα μπορέσει να ηρεμήσει ένα ταραγμένο έθνος» ανέφερε χαρακτηριστικά.
«Το ποδόσφαιρο διαθέτει μοναδικές τρόπους για να κατευνάσει εθνικά πάθη και να μεγαλώσει την υπερηφάνεια ή την απελπισία μιας χώρας. Πολλοί Γάλλοι ελπίζουν για μια νίκη, όχι μόνο για το συμβατική ικανοποίηση της νίκης, αλλά επειδή το ποδόσφαιρο μπορεί να αντικατοπτρίσει ή να αποκαλύψει πτυχές μιας χώρας που μπορεί να έχουν παραβλεφθεί. Η επιτυχία της Γαλλίας στο Μουντιάλ του 1998, χαιρετίστηκε ως ένα σύμβολο της “Black, Blanc, Beur” (Μαύρο, Λευκό, Αραβικό), μίας νέας ταυτότητας με τη νικήτρια ομάδα, σε πολλές περιπτώσεις, να αποτελείται από μετανάστες δεύτερης γενιάς. Ένα αστέρι της, ο Λίλιαμ Τιράμ, αργότερα έγραψε: «Τα σύμβολα της Δημοκρατίας, που είχαν κλαπεί από την ακροδεξιά από τα μέσα της δεκαετίας του 1980, ήταν πλέον φθαρμένα προς όφελος μιας πιο ανοικτής ιθαγένειας» και υποστήριξε ότι η νίκη ήταν «από μία Γαλλία ανοικτή, πλούσια σε ποικιλομορφία».
Όμως τα πράγματα τώρα φαίνεται να είναι διαφορετικά: «Είναι πολύ νωρίς για να πούμε αν θα υπάρξει μια παρόμοια κατάσταση και μετά το 2016 για τη Γαλλία. Αυτό που είναι βέβαιο είναι μια χώρα υπό σοβαρή πίεση, όπου η αίσθηση της ταυτότητας και της ασφάλειας, έχουν βαθιά αμφισβήτηση. Η ακροδεξιά έχει αυξηθεί σε πρωτοφανή ποσοστά (κέρδισε ένα ρεκόρ 7.000.000 ψήφους στις περιφερειακές εκλογές τον περασμένο Δεκέμβριο) και φαίνεται ότι πρόκειται για μια ισχυρή διεκδίκηση για τις προεδρικές εκλογές του επόμενου έτους. Επίσης, η Γαλλία εξακολουθεί να ζει κάτω από την κατάσταση έκτακτης ανάγκης που επιβλήθηκε μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις του 2015. Τώρα, όμως, η εστίαση είναι στις εργασιακές συγκρούσεις στη Γαλλία, εδώ και τρεις μήνες, που κινδυνεύουν να επηρεάζουν το ποδόσφαιρο, καθώς και τη χώρα γενικότερα».
Το Euro 2016 ξεκίνησε, ενώ η απεργία στους σιδηροδρόμους έμπαινε στην δέκατη ημέρα της, οι πιλότοι της Air France είχαν σταματήσει να εργάζονται, και η συλλογή σκουπιδιών σε περιοχές του Παρισιού δεν γινόταν. «Τα πράγματα μπορεί να χειροτερέψουν πριν γίνουν καλύτερα. Μια ομάδα των συνδικάτων έχει ζητήσει μια πανεθνική απεργία για την ερχόμενη Τρίτη. Αυτή δεν είναι ενθαρρυντική και θετική βιτρίνα όπου θα μπορούσε να παρουσιάσει ένα έθνος που είχε μια τραυματική εμπειρία. Ο Πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, του οποίου η δημοτικότητα είναι πάρα πολύ μικρή, μόλις 5%, ήλπιζε ότι η διοργάνωση θα δημιουργήσει λαϊκό ενθουσιασμό. Όμως παρατηρείται για μαζική εναντίωση των εργατών ενάντια στη λιτότητα. Η εικόνα της χώρας σίγουρα έχει υποστεί ζημιά. Αντί να αγκαλιάζει το κορυφαίο αθλητικό γεγονός, η Γαλλία εμφανίζεται κατακερματισμένη και σε ένταση, ενώ έχει αν ανησυχεί δικαιολογημένα για τους κινδύνους τρομοκρατικών επιθέσεων, ακόμα και αν τα τρέχοντα μέτρα ασφαλείας είναι άνευ προηγουμένου.
Ο Ολάντ λέει ότι θέλει το Euro για να «ενώσει τη Γαλλία». Αυτό όμως είναι μια δύσκολη υπόθεση. Σε αντίθεση με το 1998, η κατάσταση δείχνει πολύ βαθιά αίτια, για να μπορούν να καλυφθούν από έναν αγώνα ποδοσφαίρου. Όπως κάθε άλλος ηγέτη, ο Φρανσουά Ολάντ θέλει φυσικά να επωφεληθεί από το Euro. Αλλά η Γαλλία σήμερα χρειάζεται μεγαλύτερες λύσεις από εκείνες που μπορεί να βρει σε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου».