Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.Ο Baker Dill, έχει αποσυρθεί σε ένα μικρό νησί της Καραϊβικής με το...

Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.

Ο Baker Dill, έχει αποσυρθεί σε ένα μικρό νησί της Καραϊβικής με το ψαροκάικό του. Όταν η πρώην σύζυγός του εμφανιστεί, θα του προτείνει να εξαφανίσουν το νέο της σύζυγο, με το να τον ρίξουν στους καρχαρίες. Οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες και σκοτεινές.

Ο Steven Knight, σκηνοθέτης του εξαίρετου Locke με τον Tom Hardy και δημιουργός της σειράς του BBC, “Peaky Blinders”, σκαρώνει εδώ ένα τιμιότατο ψυχολογικό θρίλερ, με πρωταγωνιστές τον Matthew McConaughey και την Anne Hathaway, ένα εξαίρετο δίδυμο που παίρνει απ’ το χεράκι την αρχική κεντρική ιδέα και την εμπλουτίζει εν συνεχεία, με πινελιές υψηλής υποκριτικής αισθητικής, υπό την καθοδήγηση ενός ικανότατου σκηνοθέτη, που μπορεί να μην παραδίδει εδώ κάποιο αριστούργημα, αλλά δίνει πνοή και παλμό, σε κάτι που στα χέρια άλλων θα έμοιαζε αδιάφορο. Βασισμένος στις ανθρώπινες εμμονές, αλλά και στην ζωώδη πλευρά του ανθρώπου, που είναι ικανός για το χειρότερο χωρίς αυτό να φαίνεται εξαρχής, ο S.Knight ξετυλίγει σιγά σιγά το κουβάρι του Serenity, μέσα από προσωπικότητες που κρύβουν μια σκοτεινή ανεξερεύνητη πλευρά, ενώ τίποτα δεν είναι αυτό που αρχικά φαίνεται και με μια υποβόσκουσα αναφορά στον αρχετυπικό Βιβλικό φόνο, του Κάιν.

Αλήθεια είναι πως στην αρχική θέαση της ταινίας, δεν έχουμε κάτι το ιδιαίτερο από πλευρά ρυθμού η πλοκής, οπότε το Serenity κινείται αρχικά σε πολύ γνώριμα εδάφη, χωρίς να πρωτοτυπεί ή να γεμίζει το μάτι για κάτι μεγαλύτερο, ωστόσο όσο το φιλμ προχωρά βρίσκει το ρυθμό και την ταυτότητά του, έστω και πιο καθυστερημένα, ενώ σιγά σιγά ο S.Knight βγάζεις άσσους απ’ το μανίκι, όσον αφορά το στυλ και την αισθητική του, επιδεικνύοντας μαεστρικά στημένες εικόνες και πλάνα που καθηλώνουν, όλα με την κατάλληλη ατμόσφαιρα που σιγά σιγά δημιουργείται και που στο δεύτερο μέρος, είναι παραπάνω από εμφανής. Διάφορα σεναριακά plot twists εμφανίζονται εδώ και εκεί, με τρόπο που χωρίς να απογειώνουν το φιλμ σε κάτι μεγάλο, δίνουν αυτό το κάτι παραπάνω που δημιουργεί το ανάλογο σασπένς, ενώ σε στιγμές ξεφεύγει από κοινοτυπίες και πραγματικά δημιουργεί καθήλωση, δίνοντας την εντύπωση μιας προσωπικής δημιουργίας, με σκοπό την καθαρή κινηματογραφική έκφραση και όχι την χλιαρή pop corn διασκέδαση. Αρχικά ο S.Knight δείχνει να ψάχνει να βρει τις ισορροπίες, με λίγο προβληματικό ρυθμό και γενικότερη ροή, ενώ στη συνέχεια καταφέρνει να ξεπεράσει τις όποιες αδυναμίες και τα αποτελέσματα, είναι πολύ καλά και χάρμα οφθαλμών για το θεατή, που εν τέλει φεύγει ικανοποιημένο απ’ το σύνολο, χάριν εκτός των άλλων και του σφιχτού μοντάζ και της στιβαρής σκηνοθεσίας.

Ο Matthew McConaughey, είναι αποδεδειγμένα άξιος (και αδικημένος ηθοποιός) που υπό κατάλληλες συνθήκες μπορεί να κάνει παπάδες, έτσι και εδώ δείχνει τον καλύτερό του εαυτό στο ρόλο του αποτραβηγμένου καπετάνιου του αλιευτικού Baker Dill, με μια εκφραστικότατη ερμηνεία που κερδίζει τους πάντες, ζωντανεύοντας πλήρως το χαρακτήρα του, δίνοντάς του ρεαλισμού και μια ερμηνεία άκρως δουλεμένη συνολικά, εκπέμποντας έντονα vibes κάθε φορά που εμφανίζεται. Το ίδιο ισχύει και για την συμπρωταγωνίστρια, Anne Hathaway, μια επίσης αξιολογότατη ηθοποιό, που ξέρει να εξελίσσεται χωρίς να παίζει μανιέρες, έτσι και εδώ είναι άξια αρωγός του McConaughey, προσφέροντας άπλετο ρεαλισμό στο χαρακτήρα της και αν και αρχικά το σενάριο δεν την βοηθά, στο τέλος καταφέρνει ν’ αφήσει εξαιρετική εντύπωση. Ο Steven Knight γενικώς κλιμακώνει καλά το σασπένς, ωστόσο είναι εμφανές σε σημεία πως κάποιες λεπτομέρειες εδώ και εκεί, έχριζαν μεγαλύτερης προσοχής και καλυτέρευσης, αν θέλαμε να μιλάμε για κάτι μεγάλο, ενώ γενικά μένουμε με την αίσθηση, πως θα μπορούσαμε να έχουμε και ακόμα καλύτερο σύνολο. Πάντως, το Serenity δεν παύει να είναι μια αξιοπρεπής και τίμια ταινία, με πολλά θετικά στοιχεία, που θα ικανοποιήσει τους λάτρεις των θρίλερ μυστηρίου, δίνοντας το κατιτίς παραπάνω απ’ το αναμενόμενο.

Πηγή: IGN Greece