Στο οικολογικό χωριό Τέχνης και ειρήνης του Εμίρ Κουστουρίτσα, ενώνονται λαοί και οράματα, συναντιούνται γενιές και απόψεις. Συμβαίνουν πολλά και διάφορα. Το μόνο που απαγορεύεται είναι η Κόκα Κόλα. Στο αεροπλάνο ξαναδιάβαζα το βιβλίο του «Κι εγώ πού είμαι σ' αυτή την ιστορία;». Μια αυτοβιογραφία, που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα...

Στο οικολογικό χωριό Τέχνης και ειρήνης του Εμίρ Κουστουρίτσα, ενώνονται λαοί και οράματα, συναντιούνται γενιές και απόψεις. Συμβαίνουν πολλά και διάφορα. Το μόνο που απαγορεύεται είναι η Κόκα Κόλα.

Στο αεροπλάνο ξαναδιάβαζα το βιβλίο του «Κι εγώ πού είμαι σ’ αυτή την ιστορία;». Μια αυτοβιογραφία, που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα το 2012, στην οποία ο συγγραφέας καταγράφει εμπειρίες και συναισθήματα για την ιστορία της πατρίδας του, αφηγείται την ιστορία της ζωής του και στήνει ένα ολόκληρο κόσμο σημαδεμένο από τον πόλεμο και την ιστορία και η Figaro χαρακτήρισε το μυθιστόρημα των Βαλκανίων του 21ου αιώνα.

Γράφει στην εισαγωγή: «Ο άνθρωπος είναι επιρρεπής στη λήθη και η άσκηση της λήθης στο πέρασμα του χρόνου έγινε μια θεμελιώδης τέχνη του ανθρώπινου είδους. Αν η λήθη, αυτή η πριγκίπισσα, δεν απάλυνε τις σκέψεις που βρίσκονται υπό την κυριαρχία του πάθους για να τις μεταβιβάσει στο νου και να τις βάλει σε σωστή σειρά  ο εγκέφαλος μας δε θα ήταν παρά ένα απλό κοντέινερ. Χωρίς τη λήθη θα μπορούσαμε να αντικρίσουμε την επόμενη μέρα; Τι θα γινόταν αν έπρεπε να ζούμε την οδύνη σαν μια αέναη αναθυμίαση της ψυχής μας, αν η λήθη δεν κάλυπτε τις δοκιμασίες της ζωής μας όπως το σύννεφο κρύβει τον ήλιο. Θα ήταν αδύνατον να επιβιώσουμε».

Κι έτσι έφθασα στο Βελιγράδι. Μετά το γρήγορο ταξίδι, ακολούθησε ένα μεγαλύτερο κάτω από δυνατό χιόνι σε μέρη με παράξενα ονόματα και ακόμα πιο παράξενες εικόνες. Το υγρό βουνό (Μόκρα Γκόρα) στα όρια του εθνικού δρυμού, ανατολικά του ψηλότερου βουνού Τάρα. Η πόλη με τις συχνές θύελλες (Μέτσαβικ). Η ξύλινη πόλη (Ντρβένγκραντ), που έγινε το σκηνικό για την ταινία του Κουστουρίτσα «Η ζωή είναι ένα θαύμα», γνωστή και ως το χωριό του Κούστα. Η ιδέα να ονομαστεί Κούστεντορφ ήταν Αυστριακού συγγραφέα Πέτερ Χάντκε.

Στο Κούστεντορφ λοιπόν το παραμύθι άρχισε νύχτα. Με την επίσημη έναρξη του 12ου διεθνούς φεστιβάλ κινηματογράφου και μουσικήςτέλεια δωδεκάδα λέει η αφίσα και το τρέιλερ με τα κλωσόπουλα να σκάνε απο τα αβγά υποδηλώνει τη φιλοσοφία του εμπνευστή. Τόπο στους νέους κινηματογραφιστές που συχνά χάνονται μετά την αποφοίτηση τους από τις ακαδημίες και αυτός θέλει να τους δώσει ευκαιρίες.

Διαβάστε όλο το θέμα στο TVXS.gr