Στα άδυτα του πύργου Downton.
Το φιλμ βασισμένο στην ομότιτλη υπερεπιτυχημένη σειρά, ακολουθεί την ιστορία των ιδιοκτητών του πύργου του Downton, της οικογένειας Crawley, οι οποίοι αναμένουν την άφιξη-επίσκεψη, εντός του πύργου, του βασιλιά Γεωργίου του ‘Ε και της Βασίλισσας Μαίρη. Μέσα σε όλο τον πυρετό προετοιμασίας του προσωπικού, η όλη φαινομενική τυπολατρία θα δώσει τη θέση της σε εσωτερικού τύπου προβλήματα.
Βασισμένη στην πολύ μεγάλη επιτυχία της ομώνυμης σειράς, το Downton Abbey, δοκιμάζει τις φιλοδοξίες του και στη μεγάλη οθόνη, με σκηνοθέτη τον τηλεοπτικό Michael Engler και παραγωγό ξανά, τον Julian Fellowes, επίσης δημιουργό της τηλεοπτικής εκδοχής. Στο cast συναντάμε τα αντίστοιχα κεντρικά ονόματα της σειράς, με την αειθαλή Maggie Smith να ξεχωρίζει ως ογκόλιθος στο θέμα της υποκριτικής. Κατά τα άλλα, το Downton Abbey, είναι μια ταινία που δεν πρόκειται αυτοσυστηθεί σαν κινηματογραφικό κομψοτέχνημα, ούτε θα μείνει στη μνήμη μας για πολύ καιρό μετά τη θέασή της. Κάτι τέτοιο δεν σημαίνει πως η ταινία είναι κακή, τουναντίον, είναι μια πολύ αξιόλογη προσπάθεια ψυχαγωγίας για κοινό με light διαθέσεις και ως τέτοια, λειτουργεί πολύ καλά. Και όμορφη αισθητική στα πλάνα της έχει και δεν κουράζει, ούτε πλατειάζει με το θέμα της και γενικώς θα χορτάσει τους φίλους της σειράς, καθώς διαθέτει και το ανάλογο τηλεοπτικό ύφος, που ίσως χαλάσει μερικούς, μέσα στην ταινία όμως, στέκεται μια χαρά.
Η δομή, οι χαρακτήρες και η αφηγηματική εξέλιξη του Downton Abbey, σίγουρα λειτουργούν καλύτερα στην μικρή οθόνη, παρά στη μεγάλη, ωστόσο ο Michael Engler, έκανε καλή δουλειά στη διαχείριση του υλικού του, παίρνοντας έτοιμους χαρακτήρες απ’ τη σειρά, αλλά τοποθετώντας τους με τέτοιο τρόπο, ώστε η εισαγωγή τους και οι παράλληλες δράσεις τους, να έχουν μοιρασμένα ομαλές μεταβάσεις από σκηνή σε σκηνή. Το πρόβλημα γενικώς σε φιλμ με εισαγωγή πολλών χαρακτήρων, είναι το μπέρδεμα και το χάος που προκαλείται στο θεατή, με την ταυτόχρονη παρουσίαση προσώπων, χωρίς εν τέλει να μπορεί να τους διακρίνει, κάτι που εδώ αποφεύγεται εντελώς, όντας απ’τα πολύ καλά στοιχεία του φιλμ. Σκηνοθέτης και σεναριογράφοι, γνωρίζουν ακριβώς τι θέλουν, έστω και χωρίς μεγάλες φιλοδοξίες, παραμένοντας σε ένα θέαμα εύπεπτο, λίγο προβλέψιμο και γενικά λαικό, δοσμένο όμως με προσοχή και φροντίδα για το θεατή, χαρακτηριστικά για τα οποία επικροτείται στο τέλος. Όπως ακριβώς και στη σειρά, στον πύργο του Downton, βλέπουμε μια τοιχογραφία προσώπων και μια μικρογραφία της Βρετανικής κοινωνίας των αρχών του εικοστού αιώνα, με πλήθος χαρακτήρων και ιδιαιτεροτήτων, καθώς κάτω απ’ την καθώς πρέπει επιφάνεια της αριστοκρατικής οικογένειας Crawley, κρύβεται μια ολόκληρη ταραγμένη ψυχοσύνθεση ενός έθνους βυθισμένου στον άκρατο υλισμό και την εξευτελιστική τυπολατρεία, δίχως όρια. Όλη αυτή η επίπλαστη εξωτερική ωραιότητα και ωραιοπάθεια, υπάρχουν στιγμές που καταρρέει σαν χάρτινος πύργος, ξεγυμνωμένη απέναντι στις αντικειμενικές οργανικές και ανθρώπινες ανάγκες, ανεξαρτήτως κοινωνικής τάξης, κάτι που το φιλμ διαχειρίζεται επιφανειακά μεν και ανάλαφρα, με ικανοποιητικό ωστόσο τρόπο και αφήγηση, παίρνοντας πόντους και απ’ το εξαιρετικό cast που δείχνει να έχει αφομοιώσει τους ρόλους.
Η Maggie Smith, δείχνει άκρως επιβλητική και εντυπωσιακή κάθε φορά που εμφανίζεται στην οθόνη, μια παρουσία στιβαρή και έμπειρη, που εκτός απ’ τις εξαιρετικές υποκριτικές της ικανότητες, αποτελεί ξεκάθαρα έναν απ’ τους λόγους παρακολούθησης και του φιλμ, αλλά κυρίως της σειράς. Όλη αυτή η μικρή κοινωνία του πύργου Downton, σίγουρα δεν θα αποτελέσει ένα βήμα προόδου για το σινεμά, ούτε είναι κάποιο αριστούργημα, καθώς εν πολλοίς επιλέγει πιο σίγουρες και ασφαλείς εμπορικές οδούς, για ν’ αναπτύξει το θέμα της, ενώ και η τελική σκηνή, δεν έχει κάποια περαιτέρω κλιμάκωση που θα διεγείρει παραπάνω. Θα είμαστε όμως άδικοι, αν δεν αναγνωρίσουμε, πως έστω και με τον τρόπο του, το φιλμ πιάνει τον παλμό της μακρινής Βρετανικής εποχής και κοινωνίας, με όλες τις ιδιοτροπίες της, διέπεται από αξιοπρέπεια, καυστική ματιά, λιτή και ακριβέστατη σκηνοθεσία και ρυθμό, ενώ συνολικά προσφέρει αρκετά έως πολύ παραπάνω εκ των αρχικών του προθέσεων, στους οπαδούς της σειράς, αλλά και στο θεατή, που δικαιολογημένα θα σπεύσει να τη δει.
IGN Greece
Face/Off: Τα Αδίστακτα Πρόσωπα μάλλον θα επιστρέψουν ανανεωμένα- Έκλεισε ο κινηματογράφος Odeon Starcity
- Απεβίωσε ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Πηγή: IGN Greece