Εξερευνώντας το γενεαλογικό δέντρο της σειράς Castlevania.
Μετά την κυκλοφορία της συλλογής Castlevania Requiem, η οποία περιελάμβανε το μνημειώδες Symphony of the Night και το Rondo Blood, η “μαμά” Konami επιστρέφει στο προσκήνιο με μια νέα συλλογή που επικεντρώνεται στις πρώτες 8-bit και 16-bit περιπέτειες της οικογένειας Belmont. H ιαπωνική εταιρεία γιορτάζει φέτος τα 50α γενέθλια της και μαζί της γιορτάζει όχι μόνο η σειρά Castlevania, αλλά και η σειρά Contra. To Castlevania Anniversary Collection, όπως και το δίδυμο αδερφάκι του Contra Anniversary Collection (θα ασχοληθούμε μαζί του σε ξεχωριστό review), αποτελεί την επιτομή αυτού που αποκαλούμε ως επετειακή συλλογή και απευθύνεται τόσο στους fans, όσο και σε αυτούς που θέλουν να γνωρίσουν -έστω και καθυστερημένα- μια από τις πιο θρυλικές σειρές της βιομηχανίας των video games.
Το περιεχόμενο της εν λόγω συλλογής είναι αν μη τι άλλο χορταστικό, αφού περιλαμβάνονται επτά κλασικοί τίτλοι της σειράς και μία… ατραξιόν. Ο λόγος γίνεται για το Kid Dracula, το οποίο κυκλοφόρησε στην Ιαπωνία για το 1990 στο NES, αποτελώντας μια παρωδία της σειράς Castlevania. To κατά πόσο ο συγκεκριμένος τίτλος άξιζε ή όχι να συμπεριληφθεί στην εν λόγω συλλογή σηκώνει συζήτηση. Προσωπικά θα θέλαμε να δούμε αντί για το Kid Dracula, κάποιο Castlevania του Gameboy Advance, όπως το Circle of the Moon ή το Harmony of Dissonance. Πέρα από την μικρή αυτή… παραφωνία, οι υπόλοιποι επτά τίτλοι που περιλαμβάνονται στη συλλογή θα ικανοποιήσουν και με τα παραπάνω τους φίλους της σειράς και ιδίως όσους την παρακολουθούν από το ξεκίνημά τους.
Οι επτά τίτλοι στους οποίους αναφερθήκαμε παραπάνω είναι οι εξής: Castlevania, Castlevania: The Adventure, Castlevania II: Simon’s Quest, Castlevania III: Dracula’s Curse, Castlevania II: Belmont’s Revenge, Super Castlevania IV, Castlevania: Bloodlines. Τρεις εξ’ αυτών κυκλοφόρησαν στο NES, δύο στο Game Boy και ένας στο Super NES. O μόνος τίτλος που δεν κυκλοφόρησε σε κονσόλα της Nintendo είναι το Castlevania: Bloodlines, το οποίο διατέθηκε αποκλειστικά στο Sega Mega Drive.
Τα τρία οχτάμπιτα Castlevania του NES παρουσιάζουν ορισμένες διαφορές μεταξύ τους. Το πρώτο Castlevania είναι ένα αρχετυπικό Action/Platformer, στο οποίο αναλαμβάνετε τον ρόλο του Simon Belmont και καλείστε να εξουδετερώσετε τον πρίγκηπα του Σκότους, τον Κόμη Δράκουλα. Ο ήρωάς σας είναι εξοπλισμένος με το πιστό του μαστίγιο και μια σειρά από sub-weapons, τα οποία και αποτελούν σήμα κατατεθέν της σειράς. Το κλειδί της επιτυχίας, όπως και στα περισσότερα games της συλλογής, είναι να απομνημονεύσετε το layout κάθε level, τις τοποθεσίες των εχθρών, τους τοίχους που μπορείτε να σπάσετε για να βρείτε χρήσιμα αντικείμενα, καθώς τα patterns των bosses.
Οι δύο διάδοχοι του Castlevania στην οικιακή κονσόλα κονσόλα της Nintendo ήταν κατά γενική ομολογία μπροστά από την εποχή τους και ακρογωνιαίοι λίθοι για την μετέπειτα εξέλιξη της. Στο Castlevania II: Simon’s Quest -μεταξύ άλλων- εισήχθηκαν για πρώτη φορά οι RPG μηχανισμοί που συναντάμε στα σύγχρονα κεφάλαια της σειράς. Επιπροσθέτως, ήταν το πρώτο μη γραμμικό Castlevania και ως εκ τούτου έπρεπε να εξερευνήσετε τον world map του, να συνομιλήσετε με NPC ώστε να συλλέξετε στοιχεία για το πού ακριβώς θα πρέπει να πάτε κ.ο.κ. Αξίζει να σημειώσουμε ότι το Simon’s Quest είναι ένα από τα πρώτα games στα οποία είδαμε μηχανισμούς εναλλαγής ημέρας/νύχτας. Κατά την διάρκεια της ημέρας σας οι αντίπαλοι σας είναι ασθενέστεροι, ενώ αντίθετα κατά την διάρκεια της νύχτας είναι δυνατότεροι, αλλά κερδίζετε περισσότερα xp με την εξολόθρευσή τους.
Στο Castlevania III: Dracula’s Course η σειρά μπορεί να επέστρεψε στις ρίζες της, ωστόσο επίσης συναντάμε αρκετές καινοτομίες, οι οποίες και δίνουν ένα ξεχωριστό στίγμα στην δημιουργία της Konami. Παραδείγματος χάριν, υπάρχουν εναλλακτικά routes, τέσσερις playable χαρακτήρες, διαφορά φινάλε της ιστορίας που εξαρτώνται από τις επιλογές σας. Η επιρροή του τρίτου κεφαλαίου της σειράς είναι εμφανής τόσο στην περίπτωση του Rondo of Blood, όσο και στο Bloodstained: Curse of the Moon της Inti Creates.
Με την σειρά τους, τα Castlevania: The Adventure και Castlevania II: Belmont’s Revenge του Game Boy ακολουθούν κατά βάση τα χνάρια του πρώτου κεφαλαίου της σειράς. Το Castlevania: The Adventure είναι φημισμένο για τον υψηλό βαθμό πρόκλησής του και το υπέροχο soundtrack του, ωστόσο κατά γενική ομολογία αποτελεί ένα από τα χειρότερα κεφάλαια της σειράς. Σε ότι αφορά τον βαθμό πρόκλησης έχουμε να κάνουμε τις εξής παρατηρήσεις. Η απουσία των sub-weapons, καθώς και το γεγονός ότι χάνετε τα upgrades του μαστιγίου σας όταν δεν δεχθείτε ένα hit, χωνεύεται έστω και μια βαριά καρδιά. Δεν μπορούμε να πούμε όμως το ίδιο και για τους θανάτους που προέρχονται από πτώσεις του frame rate ή από την ανακρίβεια που διέπει το μοντέλο χειρισμού. O ασταθής τεχνικός τομέας φανερώνει ότι η Konami δεν είχε ακόμη εξοικειωθεί με το hardware του Game Boy. Αντιθέτως στο Castlevania II: Belmont’s Revenge μας παρουσίασε ένα τεχνικά άρτιο, αν και όχι ιδιαίτερα πρωτότυπο Castlevania. H μόνη “καινοτομία” στην προκειμένη περίπτωση, είναι ότι ο παίκτης μπορεί να ξεκινήσει την περιπέτειά του από όποιο level επιθυμεί. Ότι δηλαδή είχαμε δει μερικά χρόνια νωρίτερα στη σειρά Mega Man.
Το Super Castlevania IV εισήγαγε κάποια καινοτόμα στοιχεία στη σειρά, όπως η δυνατότητα επίθεσης με το μαστίγιο σας σε οχτώ διαφορετικές κατευθύνσεις και της χρήσης του ως ασπίδα, ωστόσο μνημονεύεται κυρίως για τα εντυπωσιακά γραφικά του. Η αξιοποίηση του Mode 7 graphics mode του Super NES μας χάρισε ορισμένα από τα πιο ευφάνταστα levels που έχουμε δει στη σειρά. Τέλος, το Castlevania Bloodlines θα το χαρακτηρίζαμε ως ένα από τα hidden gems της σειράς, αλλά και του Mega Drive γενικότερα. Σε γενικές γραμμές διατηρεί αναλλοίωτο τον βασικό Action/Platform πυρήνα της σειράς, ωστόσο κερδίζει την εκτίμησή μας, λόγω των δύο playable χαρακτήρων, των υπέροχων μουσικών θεμάτων της Michiru Yamane και των εντυπωσιακών boss fights.
Παίζοντας ξανά τα παραπάνω games, η πρώτη σκέψη που μας ήρθε στο μυαλό είναι ότι… γεράσαμε. Χαίρω πολύ θα μου πείτε. Το πρόβλημα είναι ότι τα χρόνια που πέρασαν είχαν τις ανάλογες επιπτώσεις στα αντανακλαστικά μας. Παίζοντας λόγου χάρη το Super Castlevania IV, έναν τίτλο τον οποίο στην κυριολεξία είχαμε “λιώσει” στα εφηβικά μας χρόνια, είδαμε τον ήρωά μας να πέφτει στο κενό ακόμη και σε φαινομενικά εύκολα άλματα, να αστοχούμε συχνά στις επιθέσεις μας με το μαστίγιο, να τρώμε ξύλο από το τέταρτο boss κ.ο.κ. Όταν δε βάλαμε το Castlevania: The Adventure μας έπιασε πραγματικά απόγνωση. Από πιτσιρικάδες θυμόμασταν πόσο σαδιστικό ήταν, αλλά τώρα χρειάστηκε να καταβάλουμε υπεράνθρωπη προσπάθεια για να βγάλουμε το… πρώτο boss.
Ευτυχώς σε όλα τα παιχνίδια της συλλογής υπάρχει η δυνατότητα να αποθηκεύσετε την πρόοδό σας, σε όποιο σημείο επιθυμείτε. Το γεγονός αυτό μειώνει αισθητά τον συνολικό βαθμό πρόκλησης, αλλά ακόμη και έτσι είναι δεδομένο ότι θα πεθάνετε εκατοντάδες φορές μέχρι να καταφέρετε να ολοκληρώσετε όλα τα games του Castlevania Anniversary Collection. Κλείνοντας να σημειώσουμε ότι στη συλλογή περιλαμβάνεται και το Bonus Book, το οποίο περιλαμβάνει σπάνια concept arts, συνεντεύξεις, καθώς και αναλυτικές πληροφορίες για όλα τα games.
Το review βασίστηκε στην ψηφιακή έκδοση του παιχνιδιού για PS4, η οποία μας παραχωρήθηκε από την Konami.
IGN Greece
10 λεπτά “The Witcher 3” στο Nintendo Switch- Tα πρώτα 19 λεπτά του gameplay του Erica – Gamescom 2019
- Final Fantasy VIII Remastered – Release Date Reveal Trailer
Πηγή: IGN Greece