Ο Αμπέλ Φερέιρα πέταξε το γάντι στους ποδοσφαιριστές του σχετικά με τον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας με μια δήλωση που θα συζητηθεί.

Ο Αμπέλ Φερέιρα πέταξε το γάντι στους ποδοσφαιριστές του σχετικά με τον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας με μια δήλωση που θα συζητηθεί. 

Ο Πορτογάλος δήλωσε χαρακτηριστικά:
«Εγώ μια ερώτηση που θέλω να κάνω στους ποδοσφαιριστές μου, κυρίως για το δεύτερο ημίχρονο, είναι τι θέλουν. Θέλουν την εικόνα του πρώτου ημιχρόνου, που είχαμε ξεκάθαρα εμείς τη μπάλα, τον έλεγχο, προσπαθήσαμε και δημιουργήσαμε ευκαιρίες, πετύχαμε ένα γκολ και ίσως θα μπορούσαμε να έχουμε βάλει κι άλλα; Και να συνεχίσουν όταν δεν έχουμε τη μπάλα να πιέζουμε τον αντίπαλο για να την ξαναπάρουμε στα πόδια μας;

Ή να έχουμε την εικόνα του δεύτερου ημιχρόνου, όπου η ομάδα ήταν πολύ καλά οργανωμένη, πολύ καλά στημένη, δεν απειλήθηκε ουσιαστικά από τον αντίπαλο, αλλά με αυτόν τον τρόπο  πάντα κινδυνεύεις με μια δεύτερη μπαλιά, ένα σουτ από μακριά, μια κόντρα, οτιδήποτε άλλο και μετά να φεύγεις από εδώ με σκυμμένο το κεφάλι;». 

Για την ζώνη ως “γιατρικό” για το πρόβλημα της ομάδας στις στημένες φάσεις: 

«Θα δοκιμάσουμε τη ζώνη. Επειδή έχουμε δουλέψει πολύ σε αυτό το κομμάτι, στο αμυντικό man to man, ωστόσο βλέπουμε ότι το αποτέλεσμα δεν είναι υπέρ μας, συνεχίζει να υπάρχει πρόβλημα, οπότε θα δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό. Η αλήθεια είναι ότι στο man to man, αυτό που κάνεις είναι να δίνεις την ευθύνη στον κάθε ποδοσφαιριστή, για έναν αντίπαλο. Εγώ αυτό που έκανα από την πρώτη στιγμή που ήρθα στην ομάδα, ήταν να προσπαθήσω να κρατήσω τα θετικά στοιχεία τα οποία διέκρινα κι ένα από αυτά ήταν το κομμάτι των αμυντικών στατικών φάσεων. Πλέον, από τη στιγμή που βλέπουμε ότι το πρόβλημα εξακολουθεί να υφίσταται, θα δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό. Αυτό, είναι η ζώνη. Έχουμε μπροστά μας δύο εβδομάδες για να προσπαθήσουμε να το δουλέψουμε όσο καλύτερα γίνεται και να παρουσιαστούμε έτοιμοι».

Για το στυλ ποδοσφαίρου που προτιμά:

«Η δική μου η θεώρηση είναι αρκετά ξεκάθαρη. Πρώτα απ’ όλα, όσο εγώ έχω τη μπάλα, τότε ο αντίπαλος δε μπορεί να μου επιτεθεί. Πράγματι, ο αντίπαλος, είχε τη μπάλα, αλλά δεν κατάφερε να δημιουργήσει καθαρή ευκαιρία. Ωστόσο, εμείς αμυνθήκαμε κοντά στην εστία μας. Πόσα γκολ έχουμε δει, μια ομάδα που δεν έχει δεχτεί καθαρή ευκαιρία, αλλά γίνεται μία σέντρα, ένα σουτ και μπαίνει γκολ εκεί που φαίνεται ότι ελέγχεις το παιχνίδι. Εμείς είμαστε ο ΠΑΟΚ και πρέπει να ελέγχουμε το παιχνίδι με τη μπάλα. Εγώ μια ερώτηση που θέλω να κάνω στους ποδοσφαιριστές μου, κυρίως για το δεύτερο ημίχρονο, είναι τι θέλουν. Θέλουν την εικόνα του πρώτου ημιχρόνου, που είχαμε ξεκάθαρα εμείς τη μπάλα, τον έλεγχο, προσπαθήσαμε και δημιουργήσαμε κάποιες ευκαιρίες, πετύχαμε ένα γκολ και ίσως θα μπορούσαμε να έχουμε βάλει κι άλλα; Και να συνεχίσουν όταν δεν έχουμε τη μπάλα, να πιέζουμε τον αντίπαλο για να την ξαναπάρουμε στα πόδια μας;

Ή να έχουμε την εικόνα του δεύτερου ημιχρόνου, όπου η ομάδα ήταν πολύ καλά οργανωμένη, πολύ καλά στημένη, δεν απειλήθηκε ουσιαστικά από τον αντίπαλο, αλλά με αυτόν τον τρόπο πάντα κινδυνεύεις με μια δεύτερη μπαλιά, ένα σουτ από μακριά, μια κόντρα οτιδήποτε άλλο και μετά να φεύγεις από εδώ με σκυμμένο το κεφάλι; Η είσοδος του Μαουρίσιο, είχε αυτόν το σκοπό. Να μπορέσουμε να έχουμε περισσότερο τη μπάλα στα πόδια μας και να ελέγξουμε το ρυθμό με αυτήν. Από τη στιγμή που έχεις τη μπάλα και δεν αφήνεις τον αντίπαλο να επιτεθεί, αναγκαστικά μετά, κλείνεσαι πίσω και αμύνεσαι. Ωστόσο εγώ, επιμένω ότι θέλω να έχω τη μπάλα στα πόδια μου, δε θέλω να επιτρέπω στον αντίπαλο να έχει την παραμικρή ευκαιρία. Ακόμα και για ένα γκολ που μπορεί να έρθει απ’ το… Θεό, αλλά μπορεί να έρθει, το έχουμε δει πολλές φορές!

Σε κάθε περίπτωση, από τη στιγμή που αποφασίσαμε να το κάνουμε με αυτόν τον τρόπο, δηλαδή να αμυνθούμε πιο κάτω, κοντά στην εστία μας, το κάναμε με πολύ καλό τρόπο. Η αντίπαλη ομάδα δε μπόρεσε να δημιουργήσει ευκαιρίες, ωστόσο η δική μου άποψη είναι ότι θα προτιμούσα να μην αμυνόμαστε τόσο κοντά στην εστία μας».

Για την πρόοδο της ομάδας και τον Μαουρίσιο:

«Όσον αφορά τον Μαουρίσιο, πρέπει να έχουμε περισσότερη υπομονή. Έχει αφήσει πίσω τον τραυματισμό του, αλλά δεν είναι ακόμα σε αγωνιστικό ρυθμό. Ένας από τους σκοπούς που αγωνίζεται αυτά τα λεπτά, είναι να μπορεί σιγά-σιγά να μπαίνει σε ρυθμό. Βλέποντας την εικόνα που είχε η ομάδα στο πρώτο ημίχρονο, τόσο με την ΑΕΚ, όσο και σήμερα, θεωρώ ότι είναι κάτι που θα πρέπει να το συνεχίσουμε για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Βλέπω ότι οι ποδοσφαιριστές μου αισθάνονται καλύτερα με το να έχουν τη μπάλα, να κάνουν ευκαιρίες, να είναι πρωταγωνιστές. Όταν ο αντίπαλος έχει τη μπάλα, να τρέχουν κατευθείαν για να την ξανακερδίσουν και να μην τον αφήνουν να κάνει επιθέσεις. Είναι κάτι που μου αρέσει. Τώρα, αν ο αντίπαλος είναι καλύτερος, γιατί μπορεί να τύχει κι αυτό, τότε να μας σπρώξει πίσω στη δική μας εστία, είναι κάτι που κατανοώ και είναι κάτι που είναι θεμιτό να γίνει. Αλλά, να μην είμαστε εμείς οι ίδιοι, αυτοί που ουσιαστικά παραχωρούμε χώρο και πρωτοβουλία στον αντίπαλο. Δεν είναι αυτό που θέλω. Θέλω την ομάδα πιο ψηλά, να έχει τη μπάλα στα πόδια της και να κάνει σε μεγαλύτερες περιόδους, αυτό που έκανε στο πρώτο ημίχρονο σήμερα και στο πρώτο ημίχρονο με την ΑΕΚ. Σήμερα μιας και βλέπουμε ότι πετυχαίνει η ομάδα ένα γκολ, αυτό που θέλω εγώ είναι να παίρνουμε τη μπάλα και να πηγαίνουμε κατευθείαν για το δεύτερο. Να βάζουμε το δεύτερο και να πηγαίνουμε για το τρίτο. Αυτήν τη νοοτροπία θέλω!

Δράττομαι της ευκαιρίας να πω κάτι για την αντίπαλη ομάδα και το είπα και στον αντίπαλο προπονητή. Είναι μια ομάδα που δεν της αξίζει η βαθμολογική θέση. Έχει ξεκάθαρο και θετικό τρόπο παιχνιδιού, προσπαθεί να παράξει ποδόσφαιρο και είναι πραγματικά πολύ κρίμα, που εδώ στην Ελλάδα, δε μπορεί να υπάρξει υπομονή στο θέμα των προπονητών και στο πόσο δύσκολο είναι να χτίσουν από την αρχή καινούργιες ομάδες».

Για το χειροκρότημα που εισέπραξε από τον κόσμο: 

«Καταρχάς δεν ήταν για τον προπονητή, αλλά για όλη την ομάδα. Είμαι κι εγώ μέρος της ομάδας και πάντα, χάνουμε και κερδίζουμε όλοι μαζί. Το έχω πει από την πρώτη στιγμή, ότι η καρδιά αυτής της ομάδας, ήταν, είναι και θα είναι οι φίλαθλοι της. Πάντα, αγωνιζόμαστε γι’ αυτούς και για τις οικογένειες μας, για αυτούς προσπαθούμε να δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό, για να μπορούν να αισθάνονται χαρά κι ευχαρίστηση να βλέπουν το παιχνίδι και να μπορούν την επόμενη μέρα που θα πάνε στη δουλειά τους, να είναι περήφανοι για την ομάδα που επέλεξαν να ακολουθήσουν».